Hakkımda

         

Ece Evren .

Hakkımda

Merhabalar;

Sizlere bloğumu tanıtmak üzere karşınızdayım. Ama öncelikle kendimi tanıtmam gerekir düşüncesindeyim. Ben Ece Evren; 20 ağustos 1950 tarihinde Konya'nın Çumra ilçesinde dünyaya  geldim. Etrafımdakileri fark etmeye başladığım ilk günlerde bile çok neşeli bir yapım vardı. Babamın önemli görevi nedeniyle, çok sosyalleşemesem de hiçbir zaman insanlardan ne ilgimi ve olması gereken tarzlarına göre de sevgimi esirgemedim. Tiyatroya çok meraklıydım. Aslında oyunculuğa merakım vardı olmadı. Ben de yaşadığım sürece bu yeteneğimi gereken yerlerde kullandım... Lise dönemimde en başarılı olduğum dersler, Türkçe/Dil bilgisi ve babamın lügat hazırlayacak kadar vakıf olduğu; haliyle bize de öğrettiği  Fransızca ve Psikoloji idi.

Ben özgür ruhlu bir çocuktum. Kendime göre düşüncelerimden taviz vermezdim. En çok da edebiyata tutkundum. Kompozisyon ödevlerini teslim edip, bir sonraki ders saatinde öğretmenimizin tahtaya kaldırıp okuttuğu en güzel ödev kağıtlarındaki imzaların çoğu bana aitti. Yazmayı çok seviyordum. Erken yaşta evlendim. Hayatın çarkına karışınca da, yaşadığım olayları, etrafımda ve toplumda olanları; sürekli kendi bakış açıma göre değerlendirme ihtiyacında oldum. Üstlerinde düşünüp taşınıp notlar aldım.

Sevgi odaklı olanlarında  kırgınlık ve kızgınlıklarımı da kaydettim... Dünya benim etrafımda dönmüyordu tabii ki de... Empati kurabilme yetim Allah vergisiydi. Dinlediğim kişinin hissettiklerini bile anlamaya çalışırdım. Bunlar bana esin kaynakları olurdu.  Yakınlarımın yerine yazdığım, onların içlerini dökmelerim  vardır. Ben; insan olmanın gerektirdiği mes'uliyetlerin bilincinde olan biriyim. Sayfamı ekonomik kullanmam gerektiği için sanki bana sorulan bir soru varmış gibi düşünüyor ve soruyorum.

Nasıl ve neden blogger olmak istedin Ece?

Daha  konularına göre ayırıp, değerlendirip bir başlık altında toplayacağım yüzlerce yazım var. Ama onlara biraz ihanet edip; eşimi kaybettikten on dört sene sonra, taaa kırk beş sene öncesinden tanıdığım; uzun ve çetrefilli yollardan gelen birini, sırf sevilmeye duyduğum  zaaf nedeniyle reddedemedim... Bütün büyük sözlerimin hışmına uğrayıp aşık oldum. Ve bir kitap yazdım. Bu nedenle açtığım blog sayesinde bir çok değerli insan tanıdım. Amacım değişti. Zira ciddi bir aktivite olması gerektiğini kavradım... İnsan; bazı şeylerin değerini o işe baş koyduktan sonra daha çok anlayabiliyormuş demek ki...

Böylelikle yazılarımı paylaşmak için aşk alet oldu diyebiliriz ve asıl ağır gelen ise, bu arkadaşlığı yürütmek oldu... Her şeye rağmen yazmaktan mutluyum. İlerlemiş yaşımın buna mani olmadığına seviniyorum.  Zira ruhumun bir yerinde hâlâ başının okşanmasını bekleyen bir çocuk var... Ben o söylenmeye başlayınca, hepsini kaçırmadan yazıyorum. Diğer blog yazarlarının paylaşımlarını, ilgimi çekmeyen konular hariç hep okurum. Gözümden kaçanların dışında, okuduklarımdan yorumlarımı hiç esirgemem. Çünkü yorumun motivasyonu etkilemede ne denli öneme haiz olduğunu bilirim. Yazılarımı ve şiirlerimi paylaşıyorum. İnşallah sizlere hitap edebiliyorumdur. Sağlıcakla ve huzurla kalın...

                                                                                    

H.Halide Simav

(Mahlas)Ece Evren  14.10.2015