Hayata Kırgınım.

Yalnız Kız            

Hayata Kırgınım.

Kırgınlıklarım var

Daha asla bir araya getirilemeyecek parçalarım

Küskünlüklerim

Ne olduklarını söylemeye cesaret edemediğim...

Ağlaya ağlaya unutmaya çalışıp 

başaramadığım acılarım var hâlâ...

Kırdıklarım var ve üzdüklerim 

nefrete dönüşen aşklarım...

İnkârım yok bilirim

Kayıplarım var asla geri gelmeyecekler

Umutlarım? 

Ölen kuşumla birlikte gömüldüler...

'Ah'larım var, uzun soluklu 'Of'larım

Ağlamalarımın ardından delice gülmelerim...

Korkularım var, içlerinde kaybolup gidebilirim

Zaman var mı

Ya da ne kadar zamanımız var ki?

Neyi, niçin telafi edecek

Benim için var olan zaman, mutlu olduğum anlarda sıkışıp kalmış

Çıkaramam...

Mutluluk uçucu sanki; aldanamam,kanamam

Zaten ben bundan böyle hiçbir şeye inanamam

Yıllarca suskunluklar, kaybolup gitmiş zamanlar neyin, kimin uğruna

Anlaşılmamış emekler, vermeler, vermeler

Yüreğini yorgan misali önlere sermeler...

Bir yudum sevgi için uzun uzun beklemeler 

Ne acı ki, hiç fark edilmediğini fark etmeler…

Hâlâ yaşamak inatla... 

Niçin, dünyanın hangi yerinde, nasıl?

Bu son umuda koşarken, bir taşa çarpıp boylu boyunca uzanmak

Artık kendimi en zalim korkumun kollarına bıraktım

Kimse bulamasın hatta aramasın.

Ben zaten yoktum ki aranızda…

Ece Evren/İstanbul   26.04.2012