 |
| Vazgeçmemek |
Şairin Hezimeti
Şiir aşkımda doğmuştu bir gün
zamanın bir karmaşasında
Anlar ziyandaydı
Keşmekeş ruhumun zindanlarında.
Parmaklıklarının kilidinden çıkan ses
Ahh... kulaklarım!
Giren fütursuzca güneş...
Gözlerim!
Yandım birden! kim bu beni çekip çıkartmak isteyen?
Bir umuttu işte gelen...
Yıkılan umutlarımın mezarında bitmiş bir fidan
Uzattım elimi yeni doğan gibi
O kadar masumca
Güneşe ve sese ürkekçe elimi
Zaman ve ben
Benim zamanlarımda 'O'
Onun zamanlarının hapsine girdim gönüllüce...
Kilidi açamıyorum şimdi
O fidan çığlık
O fidan figanlarda şimdi
Son bir umudun adı
Son bir tükeniş oldu..
Sevdaya dair şiirlerim öldü
Şair kalemini son sayfaya bıraktı.
Zaman durdu
An sersemledi
Fidanın başı öne
Sonra gövdesiyle toprağa düştü
"Hoşça kal..." dedi dünyaya
Son bir gayretle.
Ece Evren 25.09.2015.
Yorum Gönder