Madem Ki...

Kalp           

Madem Ki...

Kadın son senelerinde sıkça olduğu gibi yine, bir yığın umutsuzluk duyguları tüm vücudunu çökertmiş bir hâlde gitmişti geceye. Ama sabaha, ilaçlarının o tatlı sersemliğinde açtı gözlerini. Değişik ama hoş bir hâldi, nedense ilk kalkışlarında mutlu hissederdi hep. Belli ki yaşamayı seviyordu aslında. Bir de içkinin o pis, kötü hissettiren hâliyle uyananları düşündü. Şahit olmuştu böylelerine.En sevdiği yakınlarının çaresiz içmelerinde, geceleriyle sabahları arasındaki uçurumu fark eder ve üzülürdü. Tüm gece içerlerken yanlışların avukatı olurlardı onlar, saçma sapan konuşur ve yılışırlardı. 

Kadın aslında bazı günler, sırf bu uyuşuk ama mutlu hâlinden çıkmamak için banyodan, suyu yüzüne değdirmeden çıkar, gidip masasına oturur ve gözlerini kapatıp, uyku aleminden aklında kalanları hatırlamaya çalışırdı. Rüyalarda da yaşanıyordu işte. Ölüm de böyle bir şey miydi yoksa? Onca duygu dalgalanmaları arasında yüzünü yıkamaya gitti. İşte büyü bozulmuş ve gün, tüm gerçekleriyle karşısındaydı yine. 

Bu gece böyle bitmesin!

hep aynı sebeple başlamadı mı ?
geceden nefesini kestiğim telefona gömdüm bu satırları
gece kötü bitmeliydi, dürüstlük ve samimiyet adına
O sebep demirbaştı 
dört koca senenin kurban olmasına da oydu sebep…
aldatmak çok yakışıyordu sana
son yazdığın buydu işte 

görüp açmadığım mesaj sayfasında
açsam görülürdü, tuzak gibiydi format
sessiz kaldım, sen kandırmaya hazır
aldanmam gerektiğine taliptin, egon rahat olmalıydı
pürüze tahammülsüz
senin aşkın nemalı
nikah kalkanlıydın sen
biten, tükenen bendim...

sessiz ve beklentisiz 
ben sakin yaşardım eskilerde
onarımdaydım kendi ıssızlığımda 
korunmalı çatının altında, bir köşede
düzenim bozulmadan, lanet aşkının ateşi sarmadan önce
bir sınıf yoklamasında, numaran söylendiğinde, 
“Burada” demek kadarmış niyetin
Bilemedim

Ben de buradaydım işte
ölüp ölmediğimi meraktanmış
anlayamadım
her günüm kahırla karılır şimdi
fark etmez bugün ya yarın
hep böyle kapanıyor zaten
gün sayfalarım…

sevdiğini papağan gibi tekrarlama
hatta hiç söyleme
tanımıyorsun sen onu
tek bu, elimden gelen tek bu diyorsun
sınırlarını ihlal edemedim bu yalanının
bence sen, evliliğini kutsamamı istiyorsun
bak dört koca sene daha kattık üstüne 
her gün, her an, her katlanan zaman
sen de üstüme yapışmış sıfatı kutsa
kazıyarak bile silemeyeceğim!

ancak aldatılan gerçeği duyunca
eşit ve adaletli olacak her şey
dört senenin onca seneleri yıkımını göreceksin!

Bugün de böyle bitsin, hatta yarın da
Sen umursama
Yıllarımı günmüş gibi sayıyorsun ya hesapta
Günlerin yıl kadar zor geçecek
Haklarımı yığdım kalan zamanlarına
Vebalin oldular
Beni değil ama bana gelişini sorgula
Niyetine sadık ol!
Sen kötü birisin! gafletti sana gelişim
Bunu mutlaka öğreneceksin…

26.02.2017          Ece Evren