 |
| Kadın |
Aşk ve Gurur
Gerçek aşkta mantık çaresiz kalır
Gurur ise sakin olmalıdır
Aramızdaki mesafeler
Her km taşında ölen duygularımın
Birer birer mezar taşını diktiler...
Onlar ki sana kadar ulaşacaklar..
Canlı canlı gömdün onları
Her gidişinde birini aldın hiç acımadan
Verecek ve görülecek çok hesabım var
Dünya hayatını aşıp mahşere dayanacak
Aslında yarıladılar bak yolu
Az kaldı sana ulaşacaklar...
Ya onları canlandırıp, bir bir bana teslim edeceksin!
Ya da ölüler kervanına dahil olacaksın
Belki de...kendimizde ölüp 'Mutsuz Son'olacağız
Ne çok üzdün sen beni
Ne çok hırpaladın dört bir yanımı
Ok gibi sözlerin vardı senin
Tam bir nişancıydın çok nadir ıskaladın
Zaten hayatın elinde oyuncaktım fark etmen geç olmadı
Eziyete müptelaydım, bundan izin verdim belki sana
Belki de kaybetmek istemedim kim bilir?
Tümden çıkma'istedim hayatımdan
En kötü var, yoktan evlaydı bence
Yalnızlık korku, yalnızlık uçurumdur
Yalnızlık hafızanın işkencesidir ancak
O sebepten yer buldun gönlümde
Şimdiyse varla yok arasında debeleniyorsun
Bir çocukmuş gibi ben, kandırdığını sanıyorsun
Sanki biraz bıraktım oluruna
Ama onurum nöbette, bırakmaz
Ne beni bana, ne de seni sana...
Sen onun oyuncağısın şimdi
Müthiş oynuyor sana sonsuz sabrıyla
Zira o ya 'VAR' ya da 'YOK' tanır
Ezip geçer kalanı, ikisinin arasında
Şimdi sadece gerçekler alacak sahneyi
Öyleyse açılsın haydii...
PERDE!
Ece Evren
Yorum Gönder