Hayaller Ülkesi

Gizemli Ev        

Hayaller Ülkesi


Hayaller ülkesindeyim şimdi ben
Yaşadıklarını irdelerken, kaçırdıklarını fark eden
Yine ve yeniden, ama neresinden?
Başlamak istediğini bilemeyen kocaman bir çocuk adamla sohbetteyim

Bakir erkekliğinin fırtınalarıyla boğuşan benliğini
Ancak hayatın uçurum kenarlarında olan anlar
Nefsinin zulmünden kurtuldu kurtulacak
Gerçekliğin arayışında olduğumu sandığım
Hayatımın ufacık araladığım bu yerinden
Kadınlığımın sezgileriyle ancak anladıklarım.

İlk defa çanların çaldığını duyuyorum.
Senelerdir oturduğum bu semtte ve
Yerleştiğim bu evin bir köşesinde
Dünyaya ilk defa bakıyorum sanki pencereden
Gördüklerimi anlamlandırmak istiyorum nedense

Kocaman bir çocuk adam diyordum
Sohbet ediyoruz hayattan anladıklarımızdan.
Öylesine çorak, öylesine deneyimsiz 
ya da kronik bir yalancı...
Ama ya doğruysa söyledikleri?
Karanlıklar mahallesi. Korkular sokağı...
Kaçırılmış Hayat Konağı'nda oturur

Daire ise meçhul, sanki bomboş
Oradan çığlıklarını duyuyorum 
Sorularının cevabı yok ve hayallerinin gerçek olma ihtimalleri de
Ortasında hissettiğim bu sanal yerde ise hayaller kol geziyor
Ama eserleri yok gözlerimin görünürlerinde…

Birbirimizi görebilsek, ürker ve arkamıza bakmadan kaçarız belki...
Hayaller ülkesindeyim şimdi ben
Sanki ezelden tanıdık hayaller

Teknolojinin nimetleri, sinyallerin kaza yapmadan hizmet verdiği
Sanallığın en temiz yerinden bakıyorum etrafa
Ama olsun, ruhlar konuşsun dört bir yandan
İğrençliğin olmadığı bu yerde
Konuşsun ki yükselerek hayaller ulaşıp birer birer
Yaradan'la buluşsun hakiki âlemin olduğu o yerde…



Ece Evren / İstanbul / 02.07.15