Yanımda Bile Uzaksın...

Uzaklaşan Adam      

Yanımda Bile Uzaksın...

Kendimi sana hiç bu kadar uzak

Ve sona bu kadar yakın hissetmemiştim...

Duygularım hiç bu kadar kırgın

Sevinçlerim böyle dibe vurmamışlardı...

Onca üzüntü yaşamıştım oysa bugüne kadar..

Saçlarım iyi ki kısacık

Parmaklarım onları taramak için emir almıyor bile...

Bir yere mi gittin sevdiğim bana elveda bile demeden?

Beni sessizliğe terketmeye bu kadar hazır mıydın sen?

Daha evvel gittiğin yerde misin

Zaten orada değil miydin beni severken?

Sesini alamıyorum, mor bir uğultu sanki...

Kulaklarım acıyor!

Duymak işkence gibi çiziyor bir yerlerimi...

Ne olur sus ve dinle! Paylaşalım elimizde kalan tek şeyi

Bize namusu, bize haysiyeti, onurlu olmayı anlatan sessizliğimizi...

Beni arayıp bulduğundaki halinle, bugün arasındaki farkını

Senin içinde koparken suratımı yalayan fırtınalarını...

Hissetmedim mi sanırsın?

Aşkımın yoğunluğunun içine iterek adeta beni

Dürüstçe söylemeyip hissettirerek...

Neden yaptın o hainliği, hani benden bir şey saklamıyacaktın?..

"Saçmalık bunlar... biraz hayata tutunsana" diyeceksin

Her zaman duyacağımı bildiğim sözler...

Tanıdığım aklından çıkacak

Duymak istemiyorum artık o riyakar sesini

Ya da söyleyeceğini bildiğim gerçekleri

Kendi sessizliğimdeyim ben şimdi...

Mutlaka arar ve sorarsın bu sabah 

Her sabah olduğu gibi

Bir görev gibi

Baştan savma bir ödev gibi...

Eşine ekmek alma hizmeti eşliğinde

"Nasılsın?"dediğine pişman edecek cevap hazırdır

"Hala yaşıyorum..."

Belki bir gün kim bilir, duyduğun şey yıkar mı ki seni?

Ama üzülme orada hakikaten hayat 

Ve umut ettiğim her şey vardır belki... 

Gizemine talibim sonsuzluğun

Yeter ki kabul etsin beni...

Ece Evren   Düzenleme 14.12.2015