Heyy! Ben De Varım Dünyada 3.Bl


Kız Kedi Sahiplenmek
Torunum ve Küçük Ponçik


Heyy! Ben De Varım Dünyada 3.Bl


   HİKAYEMİN ARTIK ŞEKİLLENMEYE BAŞLIYACAĞI BÖLÜM İLE KARŞINIZDAYIM

Yazdığım tüm yazılarda önce kendimden bahsetmem; benim CV'imden hiç çekincem olmadığındandır. Kendimi önemserim. Doğrularım vardır benim, yanlışlara da sonsuz bir hoşgörüm olur. Ama çok zorlanmadığım sürece... Kimin ne düşündüğünü umursarım. Fakat bu her bana yapılan tavsiye, ya da ileri giderek eleştirilerin beni kızdıracağı bir limitim de vardır tabii. Aşağıda anlatacağım hikayemde limit aşımını ne kadar esnek  tuttuğumu ve sabrımın tüm ödünlerini verip, tüketme anımda ancak harekete geçtiğimi göreceksiniz. Bu bir 'İBRET HİKÂYESİ'dir.

Kaldığım yerden devam ediyorum.

Aslında  doktorum iç acısının diğer acıların çok üstünde olduğunu bilir, fakat bana net ve direktifler tadında uyarılar yapmak zorundadır. Ben de ancak böyle anlarım, o bunu da bilir. Yani kendime ancak sözünü dinleyeceğim bir otorite ararım .Dünya gerçeğini bir bilim adamından duyunca biraz içim ferahlar. Söz dinlerim, zira zorum kendimledir. "En azından bir sinir krizi geçirip hastaneye düştüğünüz kaydı yok, demek ki kendinizi kontrolde tutabilme yetiniz var." der, nadiren bir ilaç ekleyerek nazikçe yolcu eder...

Evime doğru yola çıkarım. İçimdeki fırtınaların soluğumu kesmeye çalıştığı halde, iki kişi olarak döndüğümü kimseye fark ettirmemeye çalışmanın garip zorluğuyla ve dişlerim hırstan kenetlenmiş olarak üstelik hayata yenilmek gerekliliğinin  isyanıyla... bkz <borderline kişilik bozukluğu> DÜNYAYA İKİ ÇİFT GÖZLE BAKARIM. Sadece benim için risk oluşturan, fakat öneme haiz farkları çabucak fark etmenin avantajıdır bu. İki bakış açımın da benzer düşüncede birleştiklerini  teyit ederek ETRAFIMDA OLANLARI DAHA NET, VELHASIL NE KADAR BOZUK OLDUKLARINI GÖRÜR VE BİR YEDEK KİŞİLİKTEN DESTEKLE BELKİ BİRAZ DAHA TAHAMMÜL EDEBİLİRİM DİYE TESELLİ OLURUM. ÇÜNKÜ GÖRDÜKLERİME KAYITSIZ KALAMAM, BOŞVEREMEM.

En azından arada dinleneceğim, bu yazılarımı yazacağım daha aklı başında ikinci bir kişilik. Ona iyi ki varsın diyorum. Hastalığımı kendim seçmedim...

Mevzuumuza döneyim. Tam üç sene oturup tüm bahçe katında olabilecek sorunlarla savaşmaya alışmışken, üstümüzdeki daire 600 bin dolara satışa çıktı. Bu arada ben menüsküsleri yırtık dizlerimle, kenarlarında bodur ve hastalanmış şimşir ağaçlarının kurtlarıyla mücadele ederek, ters eğimli taşları yokuşa tırmanır bir gayretle tazyikli suyla yıkayarak tam üç sene bahçeyi temiz tutmaya çalıştım. Torunum İngilizce eğitimi olan ve zor bir lisede okuduğu için kızım eski eşinin direktifleriyle ona odaklanmıştı. Tüme yakın ev işleri benim mesuliyetimdeydi. Akşam üzeri bedenim yorgunluktan yıkılana kadar tüme yakın işleri yapmaya çalışıyordum.

Bu arada torunumun sevdiği bir genç oldu. Bizim kurallarımız çerçevesinde görüşmesine izin veriyorduk. Zaten aynı okulda okuyorlardı. Özleme problemi yoktu. Has sevginin gerekenlerini, torunum benden (her ne kadar yapılarımız gereği uzak durmaya çalışsak da) belli ki öğrenmişti. Gerçi sevgi öğrenilmezdi ancak yaşanırdı ama torunum çok zekiydi. Gözlemlerime göre kurallarımıza ters giden bir şey yoktu. Kızım; torunumla babası ve benimle kızı arasında denge sağlayıcı ve bilgi aktarımcısıydı... Kızım dünyanın en anlayışlı ve kendisine güvenli, sosyal, etrafına saygılı, merhametini mantıkla dengeleyen bilinçli ve terbiyeli  bir evlattı.

Diğer iki evladımı da kaybettiğime göre sonuç: Ben hiç evlat kahrı çekmemiştim. Ama bunun avantajının keyfini bile çıkaramayacak kadar yaşadıklarımın mağduru ve ölümün benden aldıklarının meczubu gibi hissediyordum kendimi. Kaybettiklerim hayatımın en güzel yerlerinde olanlardı. Onlar bana yarılarını bırakıp ilahî emrin itaatinde bir bir kaydılar gözlerimin önünden. Onları bütünlemeyi, bu kayıplarla yüzleşmeyi, bende kalanları kaybederim diye gerçekleştirmeye çalışmadım bile. Kaybetmek bana göre değildi. Yaşadıklarım yarım kalmıştı hep. İşte bundandır ki  bitmek tükenmek bilmeyen bir iç sıkıntım vardı. Evlat kahrı çekmemiş, fakat evlat acısı çekmiştim. Hem de iki kere.

  

Ece Evren

25 yorum:

  1. Yayınlandığını görür gormez tıkladım.Yine süperdi.Dünya bence kaybetmekten ve kazanmaktan ibaret.Bir şeyler kaybedip yerine başka şeyler kazanmak.Tabii bu ölüm ile olunca daha bir ağır geliyor insana.Rabbim kimseyi sevdiklerinin ölümü ile imtihan etmesin.Yüreğine sağlık Ece Abla ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler yavrum.Sevindim.Yorumun için sonsuz teşekkürler canım.Sevgilerimi gönderiyor.ve güzel bir gece ,günler ve mutlu bir ömür diliyorum.Ece ablan:))

      Sil
  2. Çok geçmiş olsun Ece Abla!! Allah yardımcın olsun :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım kızım.O günler geride kaldı.Bu yaşımda bir çok şeyle başa çıkmanın gururunu yaşıyorum.Sen ve yazılarını özledim.Şimdi bir şiir geçip sonra sitene gidiyorum kızım.Derslerinde başarılar dileklerimle.Sevgilerimle canım:))

      Sil
  3. Allah sabır versin ablacım çok zor gerçekten.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Dream kızım.Şimdi kendimle barışığım,çünkü sevmek tedavide çok etkiliydi.Hikayemiz ne oldu ki?Sevgiler canım.

      Sil
  4. Ayyy Ece Abla!!!! ne desem bilemiyorum ki, Allah kimseye yaşatmasın :(((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

      Sil
    2. Sevgili Korefenomeni kızım, bu iki buçuk seneye dayanan bir hikaye.Şimdi iyiyim şükür.Bloggerlık ve sevgi..İşte beni onaran iki şey.Sevdiğim insanla ilgili hikayemi kitabımda anlattım.Hiç de pişman olmadım.Şimdi senin bir tarzın var ve çok hoşuma gidiyor öyle bitiriyorum yorumumu..Seni ben çok seviyorum ki))

      Sil
    3. Ece Abla!cım çok teşekkür ediyorum, bende seni seviyorum ki ;)

      Sil
  5. Abla insanı yaşadıkları bu hale getiriyor bu hikayeyi merakla okuyor ve devamını bekliyorum. sevgilerimle. her iki kişiliğinede öpücükler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok tatlısın.Ben de seni iki kişi olarak da seviyorum.Onları anlaştırdık sonunda:)))

      Sil
  6. Çocukların başarısında anneannelerin emeği göz ardı edilemez. Belki bize sıradan gelir yaptıkları bir kap yemek, biraz temizlik ama onlar için büyük fedakarliktir...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. anne güncesi:))Hoşgeldin canım.Evet boşanmış bir aile evladı olmasına rağmen,babası dışarıdan,biz içeriden destekle bugün karşımızda ne istediğini bilen üniversiteye kadar ulaşmış,sağlıkla ve oturmuş karakteriyle gurur duyduğumuz bir genç kızımız var.Allah ayrılan çiftlerin çocuklarını da maddi ve manevi destekten mahrum etmesin inşallah.Sevgilerimle canım:)

      Sil
  7. Yo güzel yürek ne sınavlardan ne acılardan geçmiş. Boşuna yazılmıyor o şiirler. Canım Ece ablam çok güçlüsün biliyor musun ?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tigris'im,hoşgeldin canım:))Eh bayağı güçlendik sınavlardan sonra şükürler olsun yavrum.Teşekkürler yorum için.Sarılıp öpüyorum .Sevgilerimle:))

      Sil
  8. Ne kadar zor olanla sınanmışsınız Ece hanım uğurladıklarınıza rahmet size sabırlar diliyorum.Duruşunuz kelimelerinize yansıyor güçlü ve sağlıklı olup yüreğinizden akan şelaleyle birlikte olmak dileğiyle. sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne kadar onurlandırıcı bir yorumdur bu, sevgili Hatice kızım. Tabii ki de şimdilerde acılar yerini mükafatlara bıraktı. Sizlerle mutluyum ben.Ben de sizlerle inşallah yeterince beraber olabilmeyi diliyorum Sevgilerimle.Ece ablanız:))Güzel bir hafta dileklerimle..

      Sil
  9. Yaşadıklarınız gerçekten de ağır imtihanlarmış Ece Abla.Rabbim sabırlar versin.Bundan sonra hayatta hep sevdiklerinizle ve keyif aldıklarınızla birlikte güzel günler görürsünüz İnşaAllah.Bu arada kitabınızı da okumak isterim.Bloğunuzda nasıl ulaşabileceğime dair bilgi var mı?Nereden temin edebiliriz?sevgilerimle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Mehtap,Yazdıkların ve dileklerin için çok teşekkür ediyorum canım. Dilerim öyle olur.Aslında kimsenin başına gelmesin.Kitabım için ise 'Kitap Yurdun'da satışta.Sanırım arama butonuna Kara Pazarlar Ece Evren diye yazarsan canım hemen çıkar zaten.İlgin mutlu etti beni kızım.Teşekkür ederim.Sevgimle canım.Ece ablan:))

      Sil
  10. Patili bir öykü buraya kadar sürükledi beni. Biraz geriden takip ediyorum sanırım ama ilgi ile son bölüme kadar okumaya niyetliyim. Son cümle vurucuydu. Boğazım düğüm düğüm. Örnek alınası, çok kuvvetli bir insansınız, sizi geç tanıdığım için hayıflanıyorum. Umarım bundan sonra hep iyilik çalar kapınızı...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoş geldiniz, sevindim ve tanımak için yorumunuzu cevaplayıp takibe almak isterim sizi.Üzdüğüm için hakkınızı helal edin.İnşallah örnek olmaya devam ederim sağlığım elverdiği sürece.Ayrıca beni mutlu etti yazdıklarınız.Çok teşekkür ederim.Herkes ve siz de hep mutlu olun dilerim.Sevgilerimle...Ece ablanız.

      Sil
  11. Ece ablacım sen çok güçlü bir insansın,çok dolu bir yüreğin var Allah sabır versin,mutluluk hiç peşini bırakmasın...

    YanıtlaSil
  12. En can alıcı bölümmüş meğer ;( Seni üzmedim inşallah Kips.Artık mutlu şeyler yazmaya çalışacağım.Kurgu da olsa alışırım zamanla.Sevgiler oğlum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hem üzüldüm hem de sevindim ablacım.Keşke her insan senin gibi bilinçli olsa.Yukarıda ki görüyor bunları onlar sınavlarını geçemediler.Allah ıslah etsin o duygusuz insanları ;(

      Sil

Whatsapp Button works on Mobile Device only

Aramak için kelimeni yaz ve ENTER'la