 |
| Ponçiğimiz |
Heyy!.. Ben De Varım Dünyada... 9.Bl.
Merhabalar... Hikayeme kaldığım yerden devam ediyorum. Kapanan bahçemizi hemen düzene soktuk. İnternetten çok da pahalı olmamasına özen göstererek büyükçe bir dolap aldık. Camlara, kedileri görmesinler ve varlıklarından rahatsız olmasınlar diye durduk yere masraf edip storlar aldık. Ben çalışma masamı, üstüne bilgisayar, kitap ve notlarımı yerleştirip iştahla çalışmalarıma başladım. Soğuklar bastırmıştı, önce elektrikli portatif petek kaloriferle ısıttık orayı. Fakat masraflı olacağı anlaşılınca da bir büyük tüp ve üstünde aparatıyla daha ekonomik ve sanki daha çok ısınmaya başladık. Günlerden bir gün masamda kitap okurken, bir sesle irkildim. Bu bir sürtme sesiydi. Başımı gayri ihtiyari yukarı kaldırdığımda kapama camları puslu olmasına rağmen, açık açık gördüğüm uzun bir sopa (muhteviyatını bilmediğim, ama çıkardığı sesten metal olduğunu düşündüren) ve onu tutan bir el, duvarla camın birleştiği yeri kanırtıyordu. Bir haneye tecavüz seyrettim resmen ve derhal balkon kapısında çıkıp baktığımda ortada haliyle kimse yoktu.
"Polis çağıralım kızım." dedim. Çıktığım bahçeden oda camımıza doğru seslenerek. Bir nebze korkutmaktı amacım. Ben daha çok korkmuştum aslında. Bunu yapan daha neler yapar, ya da yapacak acaba ? endişesi hemen oturdu içime... Bu işi komşuların görme ihtimalini dahi göze alarak yapması, benim daha da ürkmeme sebep oldu... O anlarda yaşlı adam, bu tip tacizlerin hemen ardından ev sahibimize telefon açıp bizden ve bahçe kapama tarzından rahatsızlıklarını bildirirmiş hemen, yavuz hırsız misali... Hem suçlu, hem güçlü sıfatlarıyla. Neydi bu başımıza gelen ve gelecekler? Üç nesil yalnız yaşıyorduk. Ama başsızdık. Bunu hissetmiş olmalılardı. Çoğul eki kullandım zira komşularla yan camımızın üstündeki merdiven başında yaptıkları yüksek sesli konuşmalarda göndermeler yapmaları, tehlikeli insanlar diye düşünmeye mecbur etti bizi.
Bu arada anne kedi tüm doğallığıyla, çocuklarını doğuracak en uygun yerin bizim cam içleri olduğunu güdüleri ve koku portföyüyle teyit ederek sığınacak yerde karar vermiş görünüyordu. Yeni doğan 4 kedi ve evdekiler. Asla olamazdı. Barınak oluşturmak gibi bir amacımız yoktu. Ama görmemezlikten gelecek yapı ise hiçbirimizde yoktu... Derken bir gün, yavrularını tek tek ağzında taşıyarak penceremizin kenarına dizdiğini gördük. Çareler arıyor, bu arada kayıtsız kalamıyorduk. Yavruların gözü biraz açılınca, kızımın kafe sahibi arkadaşının kabulüyle, leb-i derya bahçesinin bir kenarına bırakma izni almıştık. Ama annenin aç kalmasına gönlümüz razı gelmiyordu. Anneyi doyuruyorduk, yavrular da sütten nasiplerini alıyorlardı şimdilik. Ve Allah’ın hayvanlara bile verdiği evlat sevgisinin, bazı insanlarda hiç olmadığını düşünüp üzülüyorduk.
Ece Evren
Ece ablam yazdıklarını baştan sona okudum.Duyarsız insanlar yüzünden bu hale geliyoruz malesef. Rabbim hayvalara bile anneliği en şevkatinden yüklemişken, insanların duyarsızlıklarını, vijdansızlıklarını görmekten bıktık.Güzel kalpli ablam, sevgiyle kalman dileğimle.Rabbim bütün kötülüklerden korusun.
YanıtlaSilAmin, sizleri de korusun kızım benim.Sağol yorum için canım.En yakın zamanda paylaşımlarda görüşmek dileğiyle ,Sevgilerimle :)
SilRica ederim ablacım.Sevgilerimle.
SilEce Ablacı'm yani ben anlamıyorum bazen insanlar niye bu kadar acımasız sadece bir anne kedi insanlara ne gibi bir rahatsızlık verebilir ki bu kadar evham yapıyorlar :( Gözleri açılmış hali olan fotoğrafı görünce sevmeye kıyamam çok tatlı :) Allah yardımcımız olsun güzel bir dünyaya elbet birgün uyanırız diye ümit ediyorum.
YanıtlaSilHoşgeldin Gözde'ciğim.Ben biraz toparlayarak yazıyorum yine.İnsan bu kadar öfkelenir mi bu tatlı şeylere.Zaten korkak ve ürkek yaradılışları bundan.İnşallah bir gün aydınlanır beyinler.Sevgilerimle canım :)
SilBen bu insanları anlamıyorum! Hayır amacınız ne? Kendinize dikkat edin Ece ablam. Kimseye taviz vermeyin. Allah korusun yazdığın gibi onu yapan kimbilir başka neler yapar. Bizde bahçemizde tavuk besliyoruz diye bir gün gece bahçemize girip, tavuklardan birinin boğazını kesip bahçemizdeki komidinin altına atmışlardı. O günden sonra bütün bahçeye duvar ördük. İnsanlar gittikçe kötüye yoruyor kafasını. Komşuluk kayboldu hafızalardan... Peşini bırakmayın sizde. :) Sevgiler...
YanıtlaSilTeşekkürler canım kızım.Tavuğa nasıl kıyılır ki?Hani kesilirken dua falan edilir de herhalde, ama neyinden rahatsız olurlar anlamak imkansız., insan mutlu olur görünce.İstanbul dışına kaçtım, bir köyün pazarındaydım dün canım.Bir bahçede dinlendik.O tavuk ve horozları yakalayıp sevesim geldi.Ne zamandır görmüyordum.Anlayamıyorum bir türlü, ailenin içinde biri de sevmez mi hayvan, ailecek nasıl düşman olurlar aklım ermiyor.Sevgiler kızım.Ece ablan :)
SilHainlik onun adı. Biz çok severiz hayvan bakmayı Ece ablam. :) Hindi, ördek, yazın ufak tefek alırız bahçede büyütürüz. İnsanların ne düşündüğünü asla tam olarak bilmiyorum maalesef ama insan sarrafıyımdır. Sezgilerim güçlüdür, birinden hoşlanmazsam bir şey çıkar mutlaka. Hayvan sevmiyorlar, içlerinde sevgi yok. Kararmış hepsi. Kendilerini kandırıyorlar sadece. :) Bir gün yolun Malatya'ya düşerse, beklerim o halde, bahçemizde o zaman hayvan olursa gösteririm sana memnuniyetle. :) Sevgiler... :)
SilMalatya'dan on sekiz yaşında yolum geçmişti kızım.Adıyaman'da mecburi hizmetini yapacaktı eşim.Emniyet görevlisiydi.Dilerim yolum düşer ve seni tanımak isterim canım.Aslında uçakla her yer yakın.Teşekkürler davetin için.Çok mutlu oldum. Özlediğimiz sıcaklık bu işte.Sevgilerimle öpüyorum yavrum :)
YanıtlaSilİnsanlar çok kötü artık abla iyisini bulmak çok zor hayvanlara takıyorlar kadınlara takıyorlar cocuklara bile saldırmaya yer arıyorlar Allah sonumuzu hayır etsin bu dünyanın öteki tarafıda var. sevgilerimlee
YanıtlaSilHoşgeldin Gülşah kızım.Çok sevindim gördüğüme.Bu çok büyük bir sevinç.Bana hayatı sevdiriyorsunuz.Takip edeceğim canım.Maalesef günümüzün durumu hiç iç açıcı değil.Dilerim içlerinde insaf duyguları uyanır kızım.Bol sevgilerimle.Mutluluk dileklerimle.
Sil