Şikayetname 4. Bl.

Dünyada Adalet

Şikayetname 4.Bl

Temelde, en küçük mikro organizmadan en cüsseli hayvana kadar ve çeşitli insan ırklarıyla dolu bu dünyanın yaratılışını görüp dehşete düşmek isterdim. Düşünmek dahi heyecan verici. Kıyamete, şu asırda yaşayan yedi buçuk milyar olan  nufusumuzla , büyük ihtimalle canlı olarak rastlayamıyacağiz. Canlarımız iade edilip yaşayacağız. Hissetmek bile dünyada önem verdiğimiz, keyfimizi kaçıran tüm şeyleri unutup derdimize düşürecek bizleri. Dünyada özgürdük bazı ekstrem haller dışında. İnsanların haklarını kısıtlayanların 'Ben ne yaptım...'ın iç ya da arşa ulaşacak  o çaresiz çığlıklarını onlardan başka kimse duymayacak belki. Pişmanlıkları bizim masum korkularımızın yanında dağlar kadar yüksek olacak. O gün malum hakikati  gözardı edenlerin pişmanlıkları bizimkilere hiç benzemeyecek.

Dünyada yaşarken tutmayan bedenler, lal olmuş diller, sağır kulaklar ve görmeyen gözler ise, işte onlar, bizde işleyen ama kıymetini bilemediğimiz  hayati işlevlerden  yoksun olmanın mükafatı olarak, çok daha farklı yaşayacaklar o günü. O gün onların umut günü, yeni yaşamlarında bu yokluklarından dolayı mükafatlandırılmalarının ilk günü olacak. Onların bedenleri, dilleri, kulakları ve gözleri açılacak. Allah tüm hakların sahibidir.

Her şey tersine dönecek velhasıl. Dünyadaki felaketlerin, yıkımların seyriyle Kıyamet'in dehşetine alıştırıldığımız gibi, her yaşam kesitinin  sonunun, diğer evreye geçişin başı olduğunu anladığımız gibi, bu büyük gerçeği  kabul etmek zorundayız. Dünya hayatında yenen haklar, tek başımıza , ya da katıldığımız suçlar, belki de içimizin sürekli menfaat düşüncesiyle kaynaması, bizim sonumuzu belirleyecek. Düşünsenize dünyadan karlı olarak gelip geçmek ne demek? Peki sürekli azap içinde yaşamak, hatta yaşamlarına her hangi bir sebeple olursa olsun  son verilmesi, tüm yaşama sevincinin, umutlarının yine aynı cinsten biri, ya da birilerinin ya kararlarıyla, ya da sebep olmalarıyla bitirilmesi, sevdiklerinden koparılması? Nedir bu? Dünyada kimsenin iltimaslı olduğunu sanmam. Sizler de sanmazsınız.Ya borçlu , ya da alacaklı olarak ayrılır insan oğlu ve insan kızı bu dünyadan.

Bu ne muhteşem bir yaratma gücüdür ki, zamanın içine bizleri salıp sonsuz nimetlere boğmuş. Nimetlerin eşit dağıtılmaması tamamiyle insan oğlunun suçudur.Egodan ibaret; oluşumunun basit güdülerinin  peşinde olan ilk insanlardan, Habil'le Kabil'den başlayıp ,( üstelik sahip olmak istedikleri kız kardeşleri imiş,) paylaşamamışlar o kızcağızı. Neler hissetmiş, hangi korkuları yaşamış, ne travmalar geçirmiş? Şimdilik bize meçhul.Google'da bulamadım, Her şekilde girdim bir türlü bulup öğrenemedim, açılmıyor.Bilenlerden öğrenmek beni mutlu eder. Bana meçhul. Birbirlerini düşman gibi görüp ilk cinayeti işlemiş.İlk kadın  mağdur... Öncemiz ne ki, geleceğimiz ne olsun? İnsanoğlu ondan sonra  sürekli hırslarının, nefsinin, zevklerinin ve egosunun peşinden koşmuş. Doymazlık hakim olmuş. İstek sınırları genişlemiş. Topraklar varmış sırada. Onlara göz dikilmiş, 'Hani bunun ilk sahibi ?'akla gelmemiş. Rahatsız edilmiş. Sınırlarını yeterli bulmamışlar, sahip olmak için ve bir yandan da sınırları tehdit altında olanlar silahlanmış. Binlerce ufaklı irili savaşlar olmuş. Sanki dünyanın düzeni için değil de, huzursuzluğu adına yemin etmiş büyük güçler vücuda gelmeye başlamış...Ve savaşlar, savaşlar, katliamlar. Neden? İnsan oğlunun aç gözlülüğünden tabii ki...

Devamı var...
    


Ece Evren     


Resimler üye olduğum Pixabay'dan alınmıştır.