Döşemeler...


Yer Döşeme Tahta
Döşeme

Döşemeler...

Bir ev vardı, eve benzemez sanki yarısı sokak, rüyamda bir tuhaf yapı. Döşemelerini  yapıyordun kahve rengiydiler kendinden damarlı.Ters döşüyordun onları, kaç defa uyardım, duymuyordun. Bağırdım sonunda'Neden ters koyuyorsun onları?'diye. Bana sert baktın "Olsun düzeltiriz."dedin. Zaman bir değişik işliyordu sanki, saat aradım duvarlarda ve olabileceğini düşündüğüm her yerde. Yoktu.

Bizden başka evde iki çocuk dolaşıyordu. Bir kız ve bir erkek sekiz-dokuz yaşlarında. İkimizde çıkıp gitmelerini istiyorduk. Nereden peydahlanmışlardı ki bunlar böyle? Ellerinde hiç görmediğim oyuncağa benzer bir şeyleri tutup çekerek oraya buraya koşuyorlardı. Sesleri hiç çıkmıyordu.Hareketlilikleri rahatsız etmişti sadece. Vakit geç diye düşündüm birden. "Sen de şu döşeme işini bırak artık!"dedim sana. Duymamış gibi devam ettin. Dönüp çocuklara "Siz hala burda mısınız, gitsenize!" Onlar da beni duymuyorlardı adeta.

Birden iki tane, bayağı yaşlı, biri beyaz sakallı adamlar belirdi evde. Benim soyumdandılar. Konuşmaya ve geçmişime dair sorular sormaya başladılar. Çok kızmıştım, biraz idare etme gereği duydum. Birisini tanıyor, ismini de hatırlıyordum. Babamın bazı nedenlerle yaşadığımız yerden beni uzak tutmak için gönderdiği şehirde, bir süre yanlarında kalmamı ve bana hamilik yapmasını rica ettiği, ücretini de ödediği  yakın akrabamızdı. Onu da, koruyup, kollama tarzını da hiç sevmemiştim. Bir anda kayboldu evin içinde, korktum. Bu defa diğeri konuşmaya başladı. Saygılı davranmaya çalıştığımı hatırlıyorum. Bir yandan da sokak tarafına çekmeye çalıştığımı. Birden evin bir kapısı olduğunu gördüm. Kapının ağzındaydık. Hala konuşuyordu, hiç hoşlanmadığım şekilde ailemin geçmişini yargılıyordu. Bir anda onun babamın ağabeysi olduğunu farkettim. Ne acımasızca konuşuyordu öyle. Evden çıkmaya yeltendi. Hala konuşuyordu. Kabus gibi andı. Onu yolcu ettim, içeri girdim ve kapıyı şiddetle çarptım. Bu amcama vereceğim en çarpıcı cevaptı. Yorgun düşmüştüm.Sen hala döşemelerle uğraşıyor, olanlardan haberin yok görüntüsündeydin.

İki çocuk belirdi yine ortalıkta. Helozoni bir ipe dolanmış, gülüşüyorlardı. Kurtulmak için çabalamıyorlardı bile. Ama gittikçe kilitleniyorlardı birbirlerine. Gülme sesleri hala kulaklarımda. Ben ip boyunlarına dolanır diye bir korkuyla sarsıldım. Ayırmaya çalıştım, mümkün değil ipin ucunu bulamıyordum, onlar hala gülüyorlardı, sen hala döşemelerden başını kaldırmıyordun. Hırslandım ve "Siz neden evinize gitmiyorsunuz çocuklar?" diye çaresizce söylendim. İkisi birden konuştular ve "Bizim evimiz burası..."dediler. Şaşırdım. Biz onların neyi oluyorduk ki? "Sen "dedim..."döşemeleri bırak ve buraya gel, bak bakalım bu çocukları nerden tanırız ki biz?"

Tam karşı karşıyaydık çocuklarla. Helozoni ip kıvrılarak yere doğru süzüldü. İşte serbesttiler. Gözlerini gözlerimize diktiler. Kız bana, erkek çocuk ise sana sabitlemişlerdi bakışlarını. Kızın gözlerinde kendimi gördüm. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Evet işte saçları simsiyah ve kıvırcıktı, tıpkı benim küçükkenki görüntümdü. Dilimin tutulmasıyla seninkinin açılması ardarda oldu. Oğlandan hiç ayırmayarak gözlerini, elindeki döşemeleri sabitlediğin aleti yana doğru attın. Ona şunları söyledin "Zaten beni hiç terketmediğini biliyordum. Çocukça hallerimin, sınırsız hayallerimin sebebi bundan, hatta şu yanımdaki kadını hiç mutlu edemememin sebebi de sensin. Ben hep çocuk kaldım, büyümeyi doğru kararlar almayı hiç beceremedim..." dedin. İşte çocuklar bu defa bir daha dönmemecesine gitmişlerdi. Döşemeleri yarım ev, yarısı sokakmış hissi ve ziyaretçiler. Hemen telaşla varlıklarının teyidine ihtiyaç duyarak yerlerde helozoni ipi aradı gözlerim. Ama nafile. İp yoktu.

Ani bir hareketle sen, döşemeleri birden sökmeye başladın. Ben garip bir telaşa kapıldım."Bırak sökme onları kalsınlar, zaten vaktimiz az, zemin  bari sağlam olur. Duvarlar var daha, kapat onları, sonra gel biz çocukluğumuzu yaşayalım "dedim. Sökmeyi bırakıp, yeniden döşemeye başlamadan "Olur."der gibi başını öne doğru salladın.

Uyandım, uzun bir süre rüyanın tesirinden çıkamadım. Gözlerim kapalı bir halde  sahneleri hafızama  bir bir işledim. Yatakta doğruldum. Gayri ihtiyari yerdeki döşemelere baktım. Rüyamdaki, ters döşemiş olsan da o döşemeleri görmeyi arzuladım birden. Çünkü bu döşemelerin üstünde mutlu değildim ben. Döşemelere bir kaç damla öncü gözyaşım düştü. Parladı düştüğü yerler. O çocuklar aklıma geldi birden. Senin ve benim, bildiğim çocukluklarımıza ağladım. Senin bu olanlardan hiç haberin olmayacaktı. Anlatsam da aynı pencereden bakmıyorduk olanlara ve olaylara , ancak bana yük olurdu anlattıklarım. Hayra yordum rüyamı.


 "Elveda çocukluğum ..." diye söylendim."Biliyorum ve eminim ki sen hiç mutlu değildin..."


Ece Evren         08.06.2016  

32 yorum:

  1. o zaman günümüzden mutlu hallerini gönder geçmişe Ece abla :)hayra yor, neye inanırsan o olacaktır.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet yavrum.Olabilir, belki teselli olur çocukluğum.Teşekkürler yorum için.Sevgiler Meltem :)

      Sil
  2. Kalemine sağlık Ece Abla :)

    YanıtlaSil
  3. tüylerim ürperdi bu kadar duygu yüklü olmasına.. rüya-hikaye mi acaba diye düşünürken öyle olduğunu görünce nedense rahatladım. aslında farketmiyor gerçek ya da rüya ama okurken sanki gerçekmişcesine hissedince insan, duyduğu özlemden kaynaklı rahatsızlığı 'rüya olsun' diye atıyor.. elinize sağlık =)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağol Duygun.Dün gece gördüm rüyayı.Çok etkilendim, hikaye olarak düşünmek istedim içinde yaşadıklarımı.Yorumun çok güzeldi canım.Sevgilerimle :)

      Sil
  4. Hayırlara gitsin.. Her zamanki gibi çok çarpıcıydı Ece abla.. Sana yorum yazarken tıkanıyorum. Kelimeler eksik kalıyor, cümleler yarım sonra hep yaptığım gibi 'nasılsa anlar beni' diyorum. Yine öyle oldu, yine yarım kalacak ama sen tamamlayacaksın. Kucak dolusu sevgiler,

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benim kumaşımdan olduğunu hissettiğim ve bundan çok hoşnut olduğum kızım.Seni anlıyorum.Sen de fazlasıyla anladığın için tıkanıyorsun zaten.İyi ki varsın Yağmur.Sevgimle canım :)

      Sil
  5. Ben rüyalarımı hiç hatırlamıyorum. Kesik kesik parçalar gelir aklıma. Bu nasıl güzel anlatım. Kaleminize hayranım

    YanıtlaSil
  6. Teşekkürler sevdicann.Çok rüya görürüm.Sanki bambaşka bir alemde yaşar gibi.Sen de güzel rüyalar gör inşallah canım.Çok etkileniyor insan.Sevgilerimle kızım :)

    YanıtlaSil
  7. Rüya Görmek İyidir.Siz gibi hayra yorarsak daha bir hoş olur. Ablacım sen bir saiirsin Valla okurken yazının içinde kendimi görüyorum resmen . TESEKURLER güzel anlamli kelimeler için.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoş gelmişsin.Gördüğüme çok sevindim.Sağol, beni öyle görmen mutlu etti.Yazıyorum işte, sizler beğenince değmeyin bana, şımarmak istemiyorum ama.Sevgiler oğlum :)

      Sil
  8. Kalemine sağlık ece abla çok güzel bir anlatımın var gerçekten okurken çok duygulandım. Hayır olur inşallah

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin Süleyman kardeşim.Beğenmene çok mutlu oldum.Sevgilerimle :)

      Sil
  9. Ece Abla yaaa hayran kaldim ruyani boylesine guzel anlatmana yani sen gördün ben yasadim resmen.. ve birde ben insanlarin cocukluguyla konusmasina ve hayatin bazi keskin virajlarindan oyle gecmeleri gerektigine cok inanirim bu paylasimda onu buldum.. hayrolsun tum ruyalar ve en guzel ruyalarda gercek olsun :)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin kızım.Beğenmen mutlu etti beni.Gerçekten ilginç bir rüyaydı.Biliyor musun canım, ben pek rüya görmem diyenlere üzülürüm.Onlar da görürler dilerim.Bambaşka bir alem.Rüyalarımız hep hayırlara gelir inşallah canım.Sevgilerimle :)

      Sil
  10. Yüreğine saglık ece abla çok etkiledi beni yazın

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Umut.Sana da bol bol esinler diliyorum kardeşim.Sevgiler :)

      Sil
  11. Ya ece abla bu kadar güzel bir kalem tutabilir mi insan.iki gün önce toplulukta samimiyetini hissettim blogunu aradım ama şimdi buldum.Ve dedim ki ben ne kadar çok şey kaçırmışım.Ne kadar güzel bir insansın.Ellerin dert görmesin ablam.Artık bulduğuma göre yazılarını kaçırmam artık *-*

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoş geldiiin Kips Kipskips, ne kadar şirin bir geliştir bu.Bloğa neşe saçtın.Tam çıkıyor ve kapıyordum dükkanımı :)) bir de baktım sen.Asıl güzel olan yüreğin bence.Takipleşiriz artık.Hemeeen sana gidiyorum, yani geliyorum.Ne güzel yeni bir can katıldı aramıza.Hiç bir tanışma geç değildir.Sonsuz teşekkürler ve sevgilerimle :)

      Sil
    2. Artık bu platformda bir abla edindim,mutlu olabileceğim,bir şeyler öğrenebileceğim bir yer buldum.Hiç bırakmayın buraları yeriniz şuan bende kocaman kocaman *-*

      Sil
    3. Teşekürler Kips, senin de sağlam bir yerin var.Sevgiler oğlum :)

      Sil
  12. Yorgunluktan rüyalarımı hatırlayamıyorum son günlerde :) böyle başka rüyalar dinleyince/okuyunca aklıma geliyor. Hayra çıksın, bana da bissürü güzel rüya anımsattı^^

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Leydi, ben çok görürüm, bu da beni mutlu ediyor, ama bazıları gerçekten biraz düşündürüyor ve üzüyor :)

      Sil
  13. Kalemine sağlık Ece abla, okurken nedense ürperdim bir an. Etkileyiciydi gerçekten, gözümün önüne geldi kaleminden çıkanlar. Ben öyle çok rüya görmüyorum, görsem de hatırlamıyorum. Ama çocukluk denilince hem mutluluk hem de hüzün kaplıyor içimi. Ki yaşım daha genç olmasına rağmen, özlüyorum o günleri, bir daha gelmeyeceğini de biliyorum, kıymetini yeterince bilememiş gibi hissediyorum kendimi. Daha dolu dolu yaşayabilirdim gibi...
    Saygılar, sevgiler Ece Abla. Görüşmek üzere. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Serhat.Çocukluğumuzun kıymetini bazen kendimiz bilmeyiz, bazen de bildirmezler.Belki kendileri de yaşamamışlardır da önemini kavramamışlardır.Bilim insanıdır da, bir bunu düşünemez.Ben de bunu ne anlarım, ne de affederim.Yakınının yapması daha da acıtır.Çocukluk kayıt zamanıdır.Mutsuzluk tohumları böylece ekilmiş olur.Hayata güven kazanman uzun zamanlar alır.Hep birilerinde ararsın, asıl o günlerde ihtiyacın olan ilgi ve şefkati.Biraz acılı oldu ama çok kişi bunu yaşamıştır.Ben çocuklarımı görmediğim fakat ihtiyacım olduğundan bildiğim üzere son derece itinayla ve sevgiyle büyüttüm.Her çocuk buna layıktır.
      İnşallah görüşmek dileğiyle oğlum.Sevgilerimle iyi geceler :)

      Sil
  14. Çok beğendim. Çok selamlar :)

    YanıtlaSil
  15. Canımm ablacım, her yorumumda daha da zorlanıyorum inan. Sana nasıl yorum yazılır ki? Yorum yanlış 'Nasıl etkilendiğini anlat' yazsın senin yorum karelerinde... ;( Bu nasıl bir anlatım...

    Uyku bozukluğum var 11 yıldır, deliksiz uyku uyuyamam ve hep uyanır dalarım... O yüzden sürekli rüya görürüm. Çoğu da aklımda kalıp beynimi meşgul eder...

    Çocukluklar...
    Farkında olduktan sonra üzgün olduğumuzu anladığımız dönemler. Halbuki öyle değil. Onlar 'çocukluk'. Çocuklar hep mutlu olmalı... Mutlu olmaları istenmeli. Onlar mutlaka gülecek bir şey bulur. Sen sakın ağlama ;)
    Kocaman öpücük ve sevgi ablama...

    YanıtlaSil
  16. Canım kızım gelmiş :)
    Yazarak rahatlıyorum canım.İyiyim, mümkün olduğunca mutluluğu deniyorum.Uykusuzluk sorununa üzüldüm canım.Buna rağmen rüya görmen iyi.Ama zihin de yorgun düşer.Sana deliksiz uykular diliyorum canım benim.Çocukları olamadığım kadar mutlu etmeyi seviyorum.Senin evladına da Allah güzel uykular versin, kolay büyütmene yardımcı olsun.Migren seni terk etsin inşallah kızım.Ben de seni sarılıp öpüyorum. Sevgilerimle :)

    YanıtlaSil
  17. Yüreğine, kalemine sağlık Ece abla'cım :) Özellikle son zamanlarda ben de çok değişik ve benim için önemli anlamları olduğunu düşündüğüm rüyalar görüyorum. Fakat anlatmaya sıra gelince kelimeler diziliyor boğazımda, tıkanıp kalıyorum. Ne kadar da güzel yazabilmiş, anlatabilmişsin rüyanı... Sevgilerle :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Şevval kızım.Tam kalkmadan sürekli tekrarlayıp ezber yapıyorum.Aklımda kalanlar bunlar canım.Sevgilerimle :)

      Sil

Whatsapp Button works on Mobile Device only

Aramak için kelimeni yaz ve ENTER'la