Ruh Kanseri 1. Bl.

Depresyon

Ruh kanseri diye bir hastalık duydunuz mu? Duyduysanız yakınlarınızdan biri miydi pençesinde olan? Yoksa  kimdi? Yakalandığını biliyor muydu? Peki ömür boyu geçmeyecek bir hastalık olduğunu duydunuz mu? Ne çaresiz bir hastalık olduğunu? Literatürde  'Ruh Kanseri' diye bir tanı  geçer mi? "Olsa geçerdi…’’ diyenleriniz olacak, duyar gibiyim sizi... Ama her organ gibi RUH da kanser olur, öyle bir olur ki şaşırırsınız. Üstelik depresyondan deliliğe kadar bir çok çeşidi vardır kendi başlığı altında. Böyle bir hasta ruhun etkisindeyken, bazılarımız tedavisi olmadığını seneler geçince anlar ve mümkün olduğunca ilaçlarını içer. Hafif robot tadında sabit bakarlar ve iyice çekilmez olurlar. Mutluluktan bahsedilirken  bile irite olurlar. Tedavisi ne tam bulunabildi bugüne kadar ve de hiçbir zaman tam mutlu olamadı ruh kanseri olanlar... Ne tam iyileştirdi ilaçlar, ne kar etti dualar, tavsiyeler... Binlerce değişik duygularınız ve siz! Halden hale girip çıktı ruhunuzun huzur vermediği vücudunuz...

Atipik hareketlerinizle fark edilirsiniz vakit geçmeden, hatta bazen hemen... Herkes, anladıkları  halinizden sonra  sizi çeşitli sıfatlarla yaftalarlar. Hiç bir hastalık böyle yargılanmaz.  Ama ruh hastası olana hiçbir zaman hoşgörüyle yaklaşılmaz. Hep tehdit unsuru olarak görülürler. Organlarınız tıkır tıkır işler, fakat siz onların dışını kaplayan vücudunuzu bir santim öteye kıpırdatamazsınız bazen. Bazen de öyle bir hareketlilik gelir ki birkaç metrekarede nice turlar atarsınız... Anladığınız anda fark ettiklerini, görmemiş gibi yapmalısınız alaycı bakışları. Siz onları anlarsınız da, onlar sizi anlayacak kadar yürekli olamazlar genellikle.

Yakınlarınız ki, onlara en çok zarar görenler derim ben. Sadece anlamakta güçlük çekip, belki hiç anlayamadan hem üzülüp, hem yaşamları rezil olanlardır. Çünkü sizin, hiçbir şeyden zevk almayan, alamayacağı da belli olan tatminsiz ruhunuz ne istediğini bilmez halde hem sizi, hem de etrafı yaralar. Anlamış ve kabul etmek zorunda kalmışsınızdır ki hiç bitmeyecek bu sıkıntılar. Bazen yatışacak ama en ufak bir terslikte yine göğsünüzün hemen altındaki canınızın üstüne tüm ağırlığıyla oturup baskı yapacaktır. O kadar sıkılırsınız ki her şeyi tehdit unsuru olarak görür, bir de haklıyım sanırsınız. Aslında hakkınızı verecek tek şey ölümdür. Ancak o, sizi bu acılardan ve sıkıntılı ruhunuzdan kurtaracaktır. Ruh ise gizemini kıyamete kadar koruyacağı için, belki de vücudunuzu terk ettiğinde, ancak vücudunuz  kurtulacak onun peşinde koşmaktan. Ama siz bu acıları çekmeye devam edeceksiniz ölseniz bile... Zira Allah bizlere ruhundan üfleyerek verdiğinde en arı haliyle vermiş olmalı diye düşünmek istemişimdir. Dünyadaki koşullar onu bu hale getirmiştir. Ya da hastalıklı ruhumuzla doğmuşuzdur dünyaya kim bilir?

      

Ece Evren   10.01.2015