Tek Kişilik Kalabalık Son Bölüm.

Ölüm Zamanı
Saat

Sevgili ablam! Annemin ölümünden sonra senelerce kardeşlerinin yükünü çekti. Biri açık iki kalp ameliyatı oldu. Bu arada tarih öğretmenliğini ve zor evliliğini yürütmeye çalıştı. Onu hep çok sevdim ve saydım. İki yıl önce (şimdi dört sene oldu, hikayeyi bayağı önce yazmıştım zira) bir hastahane odasında vefat ettiğinde ben artık manen bitmiştim. Tek arkadaşım oydu. Onu kaybettiğimde bir sokak kedisi aldım önce. Hem onunla teselli olurum diye düşünüp, hem de bir canlıyı, sokakların acımasızlığından kurtarmanın mutluluğuyla avundum. Ve yazmaya başladım. Hem yazıyor hem hüngür hüngür ağlıyordum. Allahtan şu laptopum var da gözyaşlarım yazdıklarımı silemiyorlardı. Daha okyanuslarca gözyaşım var akıtacak. 1991 de beşinci kattan düşerek kaybettiğim oğlum, 1969 da 13 günlükken gözlerime bakarak can veren ikinci oğlum. Onların gözyaşlarını akıtırken Allah’a isyan olur korkusu yaşıyorum. Hayatımı boşanan kızım ve torunumla geçiriyorum.Mutlu muyum? Bu geçmişle ne kadar mutlu olunursa o kadar...Çabuk çöküyor, fakat çok geçmiyor kuvvetleniyorum ardından.

AİLEMDEN KALAN EN DEĞERLİMDİ ABLAM...
Ablam hastalığının son evrelerini yaşarken sık sık ona gider günlerce kalıp, tüm kontrolleri için hastaneye beraber giderdim. Düzenini koruyamadığı, hep dar olan nefesleri yüzünden, sadece yiyecek, içecek ve diğer ihtiyaçlarını zar zor görebiliyordu. Evini baştan aşağı temizler, ona üç-dört gün yetecek yemekler hazırlar, sonra da banyosunu yaptırırdım. O kadar mutlu olurdu ve olurdum ki, sanki bir daha göremeyecekmişim gibi zor ayrılırdım ondan. İki kalp ameliyatı geçirmiş ve ciğerleri artık iflas etmeye başlamıştı. Korkum mesnetsiz değildi. 

O benim annem gibiydi. Onunla sohbetlerimiz genellikle bizi, düşünürken bile yoran kardeşlerimiz yoğunluklu olsa da, bana dünya ve irtibatlı olarak Türkiye’mizin tarihinden bahsederdi hep. Ben erken evlendiğim için bir çok bilgiyi maalesef kaçırmıştım. Ama öyle güzel anlatırdı ki, her ziyaretimde sanki üniversitedeyim, karşımda öğretim üyesi var ve onu dinler gibi haz duyardım. Siyasetten de son derece haberdardı. Beğendiği, beğenmediği köşe yazarlarını sürekli okur, harmanlar, beni bilgilendirirdi. Hiç unutmam on iki sene evvelki seçimde oy kullanmaya tekerlekli sandalyeyle götürmüştü yeğenim. Ben oyumu bulunduğum semtte kullanıp ona ziyarete gittim. Ertesi sabah olup sonuçlar netleşince bana söylediği şu söz hiç aklımdan çıkmıyor. "Ece kardeşim,benim için siyaset bitmiştir… "Dakikalarca gülmüştüm.

Ben sabahları çok erken kalkardım.Bu eşime baktığım zamanlarda vücudumun bu rutini ezberlemesinden olsa gerekti. Ama bilirdim ki hastalara geceler çok zor geçerdi. Onun bütün gece inleyen sesini duyar, ağlardım zaman zaman. Neyse, erken kalktığım için yatak odasına uzakça, dışı kapatılmış balkonda kahvaltı eder, önerdiği kitapları okumaya çalışırdım. Bazen de bir takım kompozisyona benzer yazılar yazardım. O kalktıktan sonra dikkatini çeker okurdu. Beni bu konuda yetenekli bulur ve "Yaz kardeşim, hatta günlük yaz, hep yaz ama’"derdi. ’’Bunlar yaşadığımız devrin değerli kayıtları olur..." Ben onun bu vasiyete benzer sözünü tuttum ve hep yazıyorum. Ömrüm yettiğince de yazacağım. Herkesin hayatında örnek aldığı biri olmalı. Eğer varsa bunu mutlaka değerlendirmek gerekir. Ablam için, son yolculuğuna çıkmak üzere hastahaneye yatışında yazdığım bir şiirle yazımı sonlandıracağım.
Bugün yanına girdim, yanımda kızın 
Görünce bizi sevindin, yeşil gözlerinde ferden eser yoktu…
Boğazında bir hortum vardı, ciğerlerine kadar uzanan fütursuzca,
Bir de burnunda, tümden esir olmuştun onlara.
İstediğin şeyleri yazdın, sanki yiyecekmiş gibi…
Sonraki günlerde bize haram etmek istercesine…
Her şeye uyum sağlayan bir yapın vardı zaten senin,
Konuşmalarından seni kimse hasta sanmazdı.
Bir tek bana anlatırdın ne varsa kızdığın geçmişten ve o günlerden.
Senden sonra kaldıramazdım başımı saatlerce.

Bazen de artık yaşamları bitmişlerin takıldığın halleri
'Bahsetme!' derdim, günah! yine senden korkarak
Şimdi düşünüyorum da keşke takılmasaydın!
Zoruna mı gitti Yaradanın, çok mu var ki bedelin?
Hala direnişçi gibi bakıyor gözlerin, vücudunsa çaresiz!
Kolay olmaz bilirim, artık teslim olsana!

Teslim oldun, neler gördün kim bilir o anlarda?
Ölsen de, seneler geçse de söylediklerin
Tüm detaylarıyla aklımda
Sen benim ilk ve son kaybımdın aslında...
Elveda abla, kavuşmak ümidiyle... Elveda...

Bir hafta sonra 16.06.12 de cumartesi onu kaybettik, ruhun huzurla dolsun, canım ablam benim.
Aynı yolun yolcularıyız biz, aynı yere dönüş vizeleri önceden verilen… Ben esasında buluşmaları merak ediyorum...
Ve böylece, bir ailenin çöküşü... Çocuk sayısı hakkında karar alırken, erkeğin bu sayıyı belirlemesi ve bunu hangi düşünceden hareketle yapması, ayrıca tüm yükü çekecek olan kadının fikrinin alınmaması hangi eğitimi haklı çıkarabilir ki? Cahil bir ailenin, çok beklentide olmamalarından dolayı olduğunu düşündüğüm mutluluğu becerebilmeleri, bu işin eğitimle alakası olmadığını düşündürmüştür bana hep. Evliliğin sağlıklı yürümesi umulandır. İçinde yaşamak zorunda olanların huzurlu ve güvenli ortamlarını oluşturmak aile reisinin görevi olmalıdır.

Ebeveynlerin, kaderlerini etkileyecekleri mutlak olan çocukları için yapabilecekleri en yararlı şey hak ettikleri gibi davranmaktır. Bırakacakları en değerli miras ise ruh sağlığıdır. Eğitimin buna yeterli olmadığını görmek beni hep üzmüştür. Çocuklar mutluluğa layıktırlar. Eğer bir yığın sorularla, mutsuzlukla başlarlarsa hayata, soruları da, mutsuzlukları da katlanarak gider. 
Sanırım öldüğü günün yayınını yaptığım geceydi. Babamı tam kırk altı sene sonra rüyamda gördüm.Takım elbisesi dahil her şeyi, saçı, bıyıkları dahil simsiyahtı. Zaten saçları gençken siyahmış. Otuzlu yaşlarıydı sanki görüntü olarak. Konuşmuyordu benimle fakat ağırlığını, varlığını hissediyordum. Nasılsa siyah çoraplarından birini düzgün giymemişti. Eğildim, istemez gibi hareket etmesine rağmen onu düzelttim ve siyah ayakkabısını giymesine yardımcı oldum. Arkasını dönüp giderken ''Babaaa!" diye bağırdım ama gitmişti. Ruhların huzursuz olduğuna inanırım. İş işten geçmişti, tüm aile mutsuzluktan başka hiç bir şey görmemiş olsa da kendimiz için hep umutlarımız oldu. Temelde sıkıntı ise hep vardı. Yine de Allah affetsin diyorum o kadar.

Hepinize sevgiler, en önemlisi mutluluklar diliyorum.


Ece Evren        21.07 2015






27 yorum:

  1. Çok duygulandım okurken. Hele o şiir, hele o kuşlar... Galiba ruhlar huzursuzsa rüyada kıyafetlerin düzensizliği ile görülüyorlar. Buna benzer bir rüya daha duymuştum çünkü. İnsan bazı şeyleri unutabilmeyi istiyor sanırım. Sadece güzel hatıralar kalsın istiyor. Ama belki de insanı dert büyütüyordur kim bilir. Bugün dolunay var Ece ablacım ve pek kasvetli her şey... En içten sevgilerimle ❤

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tatlı kızım, dolunay var gördüm.Yaşanan yaşanmıştır, yaşanması gerekiyordur elbet.Sırlar var, aklımız ermeyen.Ve her şeyin zamanı var.Arkasından ayağa kalkılabilen her olay güç kazandırıyor.Sizlerle çok mutlu olduğumu söyleyebilirim.Seni çok merak ediyorum.Sende kimsede hissetmediğim şeyler olduğuna inanıyorum.Sevgilerimle öpüyorum kızımı :)

      Sil
  2. Ablan, iki oğlun....ne kadar felaket üstüne felaket yaşammışsın:(((Allah bundan sonra hep huzur versin sana canım...çok üzüldüm gerçekten:( inşallah bir daha mutsuzluk kapına uğramaz...bunları paylaştığın için de çok teşekkürler...bir komşumuz (çoktan rahmetli oldu) ölenle, olana çare yok derdi, gerçekten öyle, artık geçmişe üzülmeyi bırak unut demiyorum zaten unutamazsın ama bugüne odaklan, her gün yeni bir umut denir...sevgilerimle..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Müjde kardeşim.Beni hiç yalnız bırakmadın.Çok teşekkür ediyorum sana.Allah'a şükür daha iyiceyim.Hayatı sevmeye başladım diyebilirim.Eşlik edip,üstelik temennilerin için binlerce teşekkür ediyorum.Sevgiler kardeşime :)

      Sil
  3. Bir solukta okudum yazınızı. Ne kadar sıkıntı dolu bir zamanlar geçirmişsiniz. Herşeyin Allah'tan geldiğini düşünüp isyan etmediğiniz sürece inşallah günahlarınız döküldü, belki de bu çektiğiniz sıkıntılarınız sizi cennete götürecek..
    Çok şükür ki yetenekleriniz var, açılmanızı sağlayan yazınız çok akıcı ve şiiriniz çok güzel. İçinizi dökün her zaman böyle inşallah rahatlayacağınız bir zaman gelecek.. 🌿

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel bir yorumdur bu.Dilerim hepimiz sonunda Cennet'e layık oluruz.Çok teşekkür ederim.Yazmayı seviyorum, terapi gibi.
      Sizi ziyarete geleceğim şimdi.Sevgilerimle :)

      Sil
  4. Müjdecim, hemşerim.Sonuna kadar beni yalnız bırakmadın hikayemde.Sana çok teşekkür ederim.Yeni yazı hazırlayana kadar bloğun başta olmak üzere bir geziye çıkacağım.Olanları unutmak zor.Fakat hayattan zevk almaya başladığımı hissediyorum.Buradan tutunacağım.'Ah'la 'vah'la ömür geçmez.Görüşmek dileğiyle sevgili arkadaşım.Sevgilerimle :)

    YanıtlaSil
  5. Ablacım meger ne acılar yasamıssın ne kadar derinden yaralanmıssın,okurken o kadar burkuldu ki icim olmus bitmis seyler icin bile hayır olmasın diye dua ettim :( sen cok guclu birisin abla,sana imreniyorum,sana ozeniyorum,senin samimiyetine guveniyorum.Abla sen mutlulugu hak ediyorsun,yuzun hep gulsun hep mutlu ol canım ablam...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kübra, ne kadar içten bir genç kızsın.Yazdıklarımı okurken hislenmen, dua etmen, bunlar o kadar güzel şeyler ki.Beni hikayem boyunca yalnız bırakmadın, en içten yorumlarını bıraktın.Göremesek bile birbirimizi kalplerimiz tanıştı.Ben de senin bloğuna daha sık geleceğim.Çok teşekkür ederim yavrum.Seni sevgiyle kucaklıyor, öpüyorum Kübra.Hep mutlu ol dilerim :)

      Sil
  6. Ece ablacım her bölümünü ayrı bir ilgi ve hüzünle okudum 😔 çocukken yaşanılan travmalar hayatları böyle derinden etkiliyor degilmi? Kardeşlerin için, ablan için evlatların ve anneciğin için Aĺlah'tan rahmet diliyorum. Yaşadıklarınız gerçekten çok üzücü. Ama bundan sonra devam eden yaşamın da kızın ve torununla mutlu bir hayat sürmeni diliyorum. Rabbim istediğin her şeyi gönlüne göre versin inşallah.☺. Sevgilerimle 💕💕

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağol Zehra canım kızım.Amin.Dilerim ruhları huzursuz olmamıştır.Zordu buraya kadar olanı ve aralarda yaşadıklarım. Ama gerçekten Allah sabrını veriyor yavrum.Beni, hikayemin başından bu yana yalnız bırakmadın sana çok teşekkür ediyorum.Dilerim tüm hayatın sağlıklı, tüm ailenle mutlu geçer.Ben de babacığına Allahtan rahmet diliyorum.Tekrar teşekkür ederim canım.Sevgiyle öpüyorum seni :)

      Sil
  7. Bu ne güzel ve içten anlatımdır böyle. Bu ne güzel akıcı bir yazıdır. İyi ki ablanizin dediğini tutup yazmışsınız. Kayıplarınız için rahmet diliyorum. Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Cem, senden bunları duymak çok mutlu etti beni.Kendimi, bazı eksiklerimi gidererek desteklemek, daha elle tutulur yayınlar yapmak dileğim.Amin diyorum.Benden de sevgiler Cem :)

      Sil
  8. Hergün ayrı bir merakla bir sonraki yazıyı bekleyerek okudum.Allah kuluna kaldıramayacağı yükleri vermemiş.Sizin çok güçlü bir kişilik olduğunuzu düşünüyorum.Umarım bundan sonra hep aydınlık ve güzel günler yaşarsınız.Sizi sevgiyle kucaklıyor ve öpüyorum

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım, evet Allah bize kaldıramayacağımız yükleri vermez.Hayatımın, kendime güvenimin yüksek olduğu bir dönemini yaşıyorum.Hala sevgiden yana umutlarım var.Bu arada seni( bu hitabı yazarken sanki zorlanıyorum, ama gerçekten çok yakın hissediyorum) daha sıkı takip etmem gerek.Zira bilim kadınısın.Alacağım, almak istediğim çok şeyler var yayınlarından ve senden .Beni hikayemin başından beri yalnız bırakmadan yorumlarınla desteklediğin için sonsuz teşekkürler.Sevgilerimle.Öpüyorum kızımı :)

      Sil
    2. Bana nasıl hitap etmek istiyorsanız lütfen öyle hitap edin.Ben yaşınıza duyduğum saygıdan dolayı siz hitabını kullanıyorum.Seviyorum sizi :)

      Sil
    3. En ihtiyacım olan şey, ben de sizi :)

      Sil
  9. Hepsine yorum yazamasam da bütün bölümleri okudum Ece Abla. Kimine yazması zor oldu, kimine geç bakabildim. Bir çok insanın kaldırabileceğinden fazla şey yaşamışsın, acılarla dolu, kayıplarla dolu bir hayat. Allah hepsine rahmet etsin, sana da geriye kalanlarla birlikte huzurlu, mutlu bir hayat bahşetsin dilerim.
    Ayrıca şunu düşündüm, bence mutluluğun ve sevginin ne demek olduğunu en iyi sen biliyorsun. Çünkü onlardan fazlasıyla yoksun bir hayat yaşamışsın ve buna rağmen tek sığınağın onlar olmuş. Sen bu hayatın ne demek olduğunu, sevginin, mutluluğun, acının ve daha nicelerinin ne anlama geldiğini hepimizden daha iyi anlıyor ve biliyorsun. Saygılar, sevgiler. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili oğlum, bu hikayemle hepinizin önünde yüzleştim.Belki doğru değildi. Ama bunu sırf ben, ya da biz acı çektik diye yazmadım.İletmek istediğim mesajlar çoktu bu yazıda.Beni hiç yalnız bırakmadın, özellikle bunun için çok teşekkür ediyorum.Ayrıca benim için düşüncelerinden ötürü minnettarım sana.Tüm aileye selam ve sevgiler Serhat.Görüşmek üzere oğlum :)

      Sil
  10. Allah gücünü hiç eksiltmesin abla...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hepimizinkini dilerim Meltem'ciğim.Teşekkürler sonuna kadar bana eşlik ettiğin için canım.Sevgilerimle öpüyorum seni :)

      Sil
    2. güzel hatıralar da buluşalım ablamm

      Sil
    3. Dilerim canım kızım :)

      Sil
  11. Ablanıza katılıyorum. Yazmaya devam etmelisiniz. Okurken çok duygulandım.

    Çok sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim.Ablalar doğru söyler :) Yazıyorum canım, çok seviyorum yazmayı..Benden de sevgiler.Sağolun.

      Sil
  12. Ablacığım, umarım yazının bitimiyle, o günlerde çektiğin acıları da rafa kaldırırsın. 4 yıllık evliyim, ve çevrenin tüm baskısına rağmen bebek yapmamak için direndim, ben istediğimde de olmadı zaten. İnan bana ne kadar haklı olduğumu yazıların neticesinde bir kez daha anladım. Anne baba olmaya hazır değilsek, uygun bir ortam yoksa, huzur sağlanmamışsa hanede neden bir cana kıyayım ki kendi egolarım için... Yazın boyunca hep ağladım, hep burnumun direği sızladı. Evin en güçlü, en yılmayan, adı gibi ana kraliçesi olan senmişsin demek ki. Her ne kadar sana bunlar acı verse de, yazarak verdiğin sözü tutarken, satırlarının arasında ne çok kişiyi buluşturduğunu düşünürsek, uyuyan bir enerjiyi açığa çıkarttığını kabul edebiliriz. En derin sevgilerimle ablacığım, ellerinden öperim.

    YanıtlaSil
  13. Uyuyan bir enerjiyi dışarı çıkardıysam çok sevinirim.Aile fertleri olarak çok kısıtlı konuşmalarda yaşadıklarımıza az bir değinip susardık.Ama bunlarla böyle başa çıkamazdık.Ben eşimin vefatından sonra ki yaşım kırk sekizdi, sanki hayat bundan ibarettir düşüncesiyle yaşama dahil olamıyordum.O günkü ben ile bugünkü halim arasında o kadar fark var ki.Geçmişe takılıp kalan rahmetli ablam hiç mutlu olamadı.Ben ise hikayemle yüzleştim.Sizlerin yorumlarınızla farkındalık yaşadım. Güçlü olduğuma iyice inandım.
    Senin çocukla ilgili düşüncene bir yere kadar hak veriyorum.Zira ben erken evlilik yapmama rağmen, çocuk konusuna senin gibi baktım hep.Ama eşimin diretmesiyle üç çocuğum oldu, şimdi ise bir kızım var, kocaman.O benim annem gibi.O kadar hayatı seven bir kız ki, eşlik etmemek olmaz.Senin çektiğin sıkıntılara üzüldüm.Aklın ve isteğin çok önemli yavrum.Ona göre hareket et hep.Dilerim yuvanız için ne hayırlısıysa o olur.Allah'a emanet ol .Beni hikayemde hiç yalnız bırakmadın.Sonsuz teşekkürler.Sevgiyle kucaklıyor öpüyorum Medine kızım :)

    YanıtlaSil

Whatsapp Button works on Mobile Device only

Aramak için kelimeni yaz ve ENTER'la