 |
| Üzgün Kadın |
Evin; en ihtiyaçtan gidilen yerindeyken, birden düştü aklıma. Sanırım bazı giderler, gelirlere engel... İnsanız nihayetinde. Biyolojik bir döngü vücudumuzda, sadece hastalıklarda önemi ortaya çıkan. Bazılarımız, sorumsuz bir dille utanmadan yazarken bunu, ben yetiştirilmeme sadık kalarak oldukça terbiye dahilinde anlatmaya çalışacağım. Uzun süre oturup düşünme vakti olan bu yerde nedense tüm es geçtiğim, ya da gaflete düşüp unutabildiğim hakaretler ve bilumum kabul görmez şeyler bir bir aklıma düşüyor. Telefonumdaki not defterim imdadıma yetişiyor. Bir iki konsantre cümleyi hemen kayda geçiriyorum. Bunlar açar oluyor ve sonrasında konuyu işlemek daha kolay oluyor benim için... Çorap söküğü gibi akın ediyor aklıma yazacaklarım. Ama bir işe yarar mı, bir insanın hayat görüşünü değiştirmenin deveye hendek atlatmaktan zor olduğunu bilmek belimi büküyor mu? Evet büküyor. Belli ki boşa kürek sallıyorum ama bu işten bana kalan vicdanımın rahatlığı olacak, az şey mi, sorarım size ? Temiz olarak terk etmek bu dünyayı. Zaten gerçek çok daha üstün ve tüm bu üzüntülerimizin ve sorun ettiğimiz şeylerin belki de saçma şeyler olduğunu anlatacak bize. Hayıflanacağız. Gerçek bambaşka bence, böyle çok basit gibi görünmekte ısrar eden insan zaaflarından ibaret değil…
Şu saat itibariyle uzata uzata, yarın olmasında fikir birliğine varılan Milas yolculuğumuzda, arabamızla kızım ve ben yola çıkma hazırlığı içindeyiz. Torunumun babası, hem onu çok özlediğinden, sınıfını geçtiğini kutlamak için, hem de olabilecek masrafların tespiti için yan odada kızım, torunum ile toplantıdalar bir masanın etrafında. Torunum, boşanmış ailenin çocuğu olduğu için hep bir omzu düşük kalacak. Onun telafisi yok. Ama onarmaya bütün gücüyle istekli , sonradan babalığı öğrenmiş damadım, iş adamı olmanın tecrübesiyle her şeyin düzgün gidebilmesi adına çırpınıyor. Takdir ediyorum.
İlişkilerde; belki, çok da mesnetli olmayan ani bir heyecanla yapılan bir atakla, diğerini hayatına dâhil etmek istersen, bir manevi yükümlülüğü de beraberinde yüklenmelisin. Ben kendi ilişkimin bekleme tarafındayım. Karar hakkımı muhafaza edeceğim. Ve son söz maalesef kırıcı ve dağıtıcı olacak. Hiç bir düzelme formülü olamayacak. Tecrübeleriniz en kıymetli hazinelerinizdir. Onları kullanmaya çalışmak bile, böyle her şeyden bihaber kişinin engeline takılacak. Yani siz bir kör inadın tutsağı olacaksınız.
Sağlıcakla ve mutlu kalın. Size ve sizin de ona layık olduğuna inanabildiğiniz insanları alın hayatınıza. Kazıması keskin bıçakla ancak ve o kadar zor, üstelik çok acı veriyor. Sevgilerimle…
Kör Kuyu
Karanlıktı her kuyu gibi
An evvel işaret ettin
Gerçeklerle doluydu
Gerçekler sana ait ve fazladan görünen bendim
Kuyunun boş tarafı gizemli
Bilinmezlikti hep
Şifrelerden ibaretti söylediklerin
Manasızlık kapılarında sabitlenmiş
Kelimelerim anladılar ve kırgınlar şimdi
Onca aşk şiirleri yazmışlardı sana
Anlam veremediler, şaşırdılar
Yan yana gelmek istemiyorlar, cümle kurmak için
Zorla yerleştiriyorum onları
Çünkü bu ihanetin kaydı gerek…
“Nasıl bir aşk bu” diyorlar
Bir yığınlar onlar, anlam deryası, ama anlayamıyorlar
Ben söylüyorum onlara
‘Günden güne zehirleyen,
Sorulara boğan, yalan sarmalı bir aşk’
Ne gelecekten, ne geçmişten vazgeçmedikçe sen
Ne de varlığımı onaylamadıkça
Olanlar misalinden, asla olmayacaklara çıkan bu tali yol
Neden, neden?
Evindeki sessiz hakimiyetin sanıklarıyız?
Teyit gerekmez bir yasallığın emri bu
Önüne hiçbir şeyin geçemediği
Geçirmediğin, o senin sığınağın
Arada bir, gözümden bile sakındığım; umudumla uzattığım elimin
Değmediğini sana; uzatmadığını elimi tutmak için
Çok şeyin değiştiğini anlıyorum
Yediremiyorum
Hazmedemiyorum. Kahroluyorum,
Ben galiba ölüyorum… Böylesi benim için değil.
Alıştığın maceralara atıl sen yeniden
Bende yitip gitmektesin yavaş yavaş...
Ece Evren/İstanbul 09.06.2017
Yüreğine sağlık yine döktürmüşsün ablacım. Hayatımıza aldığımız kişilere önceden yazılı - sözlü mülakat yapamadığımızdan başımıza geliyor diyeceğim ama yapsak da, yine kurtulamazdık bence. Çünkü insanlar o mülakatta gerçekleri söylemezlerdi. Uzmanların tavsiyesi bazılarını düşünmemek, hayatımızdan çıkartmak en iyisidir, onları hatırlatan her şeyi de çöpe atmayı öneriyorlar, mektupsa yırtın, resimse atın, mesajsa silin diyorlar. Geriye hafızamızdaki görüntüler kalıyor her aklımıza geldikçe kafamızdan atacağız. Yeni hobiler edineceğiz, ahşap boyama olur, örgü örmek olur, dans kursuna yazılmak olur...yüzlerce...ben şöyle düşünüyorum bizi üzen kişileri hatırladıkça üzülürüz, kendimizi üzmeyelim, biz değerliyiz. Kendimize eziyet etmeyelim zaten dünya yeterince sıkıntılı. İzin verelim hayatımızdan, kafamızdan çıkıp gitsinler. Böylece çok ferahlar, rahatlarız. İyileşiriz yani...
YanıtlaSilSevgilerimle ablacım.
O kadar değerli ki yazdıkların Müjde. Ben bunu canımdan çok sevdiğim oğlumda yaptım. Hemen beni amca oğlumun evine götürdüler o vefat edince. Kızıma tembih ettim. Ona dair hiçbir şey kalmasın ortada. Verin, dağıtın, yok edin. Zira kendisi olmadıktan sonra neyime benim ondan kalanlar, hatta cansız resmi. Aslında ben çok zorlanırım karar vermekte fakat sanki bitişin başı gibi. Dilerim bu dertten acısız sancısız kurtulurum. Oyalanırım. Bir yığın örgülerim, tığ işine merakım ve vs. Sağ ol canım. Bunu uzun uzun düşünüyorum zaten. Sevgiler canım :)
SilUmarım size layık olan sizin de layık olabileceğiniz kişiler olur hayatınızda.
YanıtlaSilAmin kardeşim. Hepimizin. Sevgilerimle :)
SilHer karakter, her kişilik, her kişiliksizlik bizim hayatımıza etkiliyor ve bizim de nasıl bir insan olacağımızı etkiliyor. Bir yapboz gibiyiz tüm parçalarımızı birileri buluyor ve yerine koyuyor. Aslında insan sonunda yapbozu tamamlasa da, tamamlamasa da kendisi gibi olması gerek. Kalbinden geçenleri yapması gerek. İnsanların hayatımızı bu kadar şekillendirmesi ve yön vermesi doğru değil. Sevgiler annem teşekkür ediyorum
YanıtlaSilEvet Samet. Değiştirmeye çalışmak zaten kabul etmemek demek. Zorlamaya hiç gerek yok. İnsan her yaşta zayıf davranabiliyor ki akıl bir tek bu durumda çaresiz kalıyor. Ben teşekkür ederim oğlum.
SilDaima keyifli güzellikler için de olman dileğiyle ablacığım. Umarım dediğin gibi huzurlu,temiz bir kalp ve gönül rahatlığı için de oluruz misafirliklerimiz bittiğinde.
YanıtlaSilSağ ol canım. Elimizden gelen bittiğinde, bir şey fayda etmiyorsa artık, zorlamanın gereği yok. içimiz rahatsa ancak bu bizi mutlu eder. Hepimiz güzellikler içinde ve gönül rahatlığı içinde olalım dilerim. Teşekkürler yorumun için kardeşim. Sevgilerimle :)
SilSon dönemdeki hayat felsefem; hayatımda beni üzen, kıran, inciten ve zarar veren insanları istemiyorum. Çekirdek ailemle mutluyum. Bir kaç dostum var beni anlayan. Gerisi bırak dışarıda kalsın. En güzeli bu. Umarım hayatında seni hiç üzmeyecek ve anlayacak insanlar olsun ablacığım :) Sevgiler...
YanıtlaSilİnşallah Beyda kızım. Yanılabiliyor insan. Kendimi onarmaya çalışacağım. Sağ ol canım. Sevgilerimle.
SilAhhh Ece Ablacım öyle ağır bir sorumluluk ki ?
YanıtlaSilGüzel yürekler hep bizimle olsun
Sevgiyle çok öptüm
Hoş geldin güzel kızım. Çok ağır sorumluluk gerçekten. Dilerim güzel yüreklerle oluruz, kırılmayız. Ben de sevgiyle kucaklıyor, öpüyorum kızımı :)
Sildüz metin kısmı da şiir gibi olmuş :) biraz da hüzün ve ümitli bekleyiş vardı yazınızda..şahsen ben öyle anladım..umarım bu durum sevinç ve mutlulukla sonlanır..
YanıtlaSilSır gibi Yıldırım. Bir insan söylemek istediklerini direkt söylemezse ipuçlarını aramak bir yaştan sonra çok zor. Ne seninle, ne sensiz gibi bir durum. Çok zor gerçekten. Teşekkürler yorumun için :)
SilÇok güzel ifade ettiniz. Hem bosansa da ebeveynlerin sorumlulugunu yerine getirmesi gerektigine hem de hayatimiza girecek insanlarin buna layik olmasina katiliyorum.
YanıtlaSilEvet Derya, yavaş yavaş ve daha fazla yıpranmadan karar almak gerekiyor.
SilBenim kızım eşinden ayrı ama çocukları için gayet güzel kararlar alıyorlar. Eğer baba ilgili olmasaydı işimiz çok zor olurdu. Sevgiler :)