Sözüm Hepimize...

Kibrit Çöpleri           

Sözüm Hepimize...

Salkım saçak olmuş duygular
Hakkına dilenci oldu sevgim
Kapından çevirip durma
Al gönlüne, başını sıvazla
Boşa mı gider sanırsın
Koca evreni sarmış kollarıyla
Nasıl döner sanırsın dünya
Bu çarkın dişlisi ne sence?
Ama bir bir koparılmakta
Koparsan da canlı hâlâ, tükenir sanma
Yaradılışın nedeni 
Onar onu, bak çok şey düzelecek sonra

İnan bana, önce kendinden başla
Bulaştır sonra sağına, soluna
Hatta layık olmadıklarını sandıklarına
Sana uzanmış o ufacık daldan başla
Sev, sevmeye çalış var özünde inan buna
Olamıyorsa dur, zorlama
Reddeder bazıları, o zaman
Bu kutsal duyguyu yıpratma
Bırak kendisiyle; tüm iyilikleri tepmişi
Hatta uzak dur onlardan, enerjini sakla
Yaşa dürüstçe; toprağa, ağaçlara, o engin denizlere bak
Güneşin aydınlığında,
Geceleri zifirinde kutsa
İçinde dinlendiğin
Sabahı seherinde zikret

Senin için sunuldu dünya
Esen çılgın rüzgârı, göklerden yağan mucizeyi kutsa 
Unutma âlemleri kutsa; kim bilir kaçlarca dünyanın birindesin
Ayı dolunaylığında
Işık oyunlarıyla dans ederken 
Güneşten ödünç aldığı ay boyunca
Aralarında boşluklar var sebepli
Onlar, kömür madenlerindeki yaşam alanları gibidir
Boşuna değil hiçbir şey
O boşluklar direk olacak belki 
Âlemler savrulduğunda ve ta ki her şey tekrar durulana kadar
Ardından yepyeni bir doğuş başlayacak
Taze ve temiz bir yaşam, tüm kirlerinden arınmış
Onca gümbürtü bundan... 
Yenilenince evren, bambaşka dünyalar yaratılacak

Allah’ı bir kalıba sokmaya çalışma
Harcayamayacağın tek şey o aslında
İmanla oynama
Bırak yaftalamaları
Dini sınama, oyuncak etme onu
Dönüşü fena olacak 
Yeniden yazma Kuran’ı
Pis ellerinle dokunma ona!
Sadece düşün asırlardır yaşananları
Dünya üstündeki nankörlerin tüm kalleşçe oyunlarını
İnsanca yaşa
Sözüm kendime ve sana…
Bir de şu rezil insanoğluna…

Ece Evren/ Milas  17.09.17