Güne Nasıl Başlıyorum?– Mim

Gün, Güneş

Güne Nasıl Başlıyorum? – Mim

Herkese merhaba…
Yalçın Güler oğlum, dört gözle beklediğim bir mim etkinliğinde, beni mimlemiş. Uzun süredir yapılmıyor mu ya da takibimizde olmayan gruplar var da, biz mi görmüyoruz, onu bilemem. Bize düşen bu davete icabet etmek… Konu, başlıktan anlaşılacağı üzere, bir güne nasıl başladığımız. Ama geceler bazen, ertesi günün akışını değiştirebildiği için ben bir günü, tümden ele almak istedim. 
Yalçın oğlum, mimine de buradan ulaşabilirsiniz.
Yalçın miminde, Gökhan Tekin oğlumun mimi olduğunu,ziyarete gittiğinde, bu mimi yapmaya karar verdiğini yazıyordu. Gökhan oğlumun mimi de burada .

Gelelim ben ve bir günümün nasıl geçtiğine… Son üç senemi ölçü alarak cevaplayacağım bu mimi. 
“Bir gününüzü nasıl geçirirsiniz?” diye bana sorulduğunu farz ederek başlıyorum anlatmaya. Bilirsiniz kalemim gevezedir. Ya hemen ‘Pırrr‘  diye kaçın, eğer buradaysanız hâlâ, okumaya başlayın sevgili blogdaşlarım.

Her ne kadar bazı rutinlerim olsa da, zaman zaman bunların dışına çıkarım. Ya hayat benden önce yapmıştır programı, bana uymak düşer ya da kaderin canı ister, günlük tutmaya başlar, o zaman da yine bize uymak düşer. Son ihtimal ise, belki ben bizzat sıkılmış ve değişiklik istiyorumdur. Zaten mümkün müdür, bir günümüzün diğerine tam benzemesi? Mutlaka eklenen veya çıkarılan aktiviteler vardır. Ama her gün bize sunulmuş hediyedir. Bu gençlikte değil, genellikle ve maalesef yaş ilerleyince yüzleştiğimiz ve hayıflanabileceğimiz gerçeğimizdir. Sıra dışı geçen hayatımda, kaderin taktığı çelmelerle ancak doğrulmaya çalışır ve kendimi vardiyalı çalışan işçilere benzetirdim. Şimdi ise kendimi; meslek sahibi ama part time çalışan ve bu yaşta nasıl işe alındığına hâlâ şaşıran mutlu bir kadın gibi hissediyorum. İlk defa idealim oldu ve bu yolda ilerlemekse, benim manevi kurtuluşum oldu aynı zamanda. 

Sabahlarım, dün gecenin yoğun ya da sakin geçmesine bağlıdır. Bunu sırf, ertesi sabahki ruh hâlimin nasıl olacağının buna bağlı olduğunu anlatmak için yazdım. Değişken olduğumu söylerler davranış olarak, doğru söylerler ama o kadar olur. Zira ben çok duygusalım, çoğunuz biliyorsunuz zaten. Ben geceleri severim. Bu içinde dinlenebildiğim için ve sessizliğini sevdiğimdendir. Günlük rutinlerime gelirsek, ilkin kalktığımda, yatağımı düzenler, camları açar şöyle bir güneşe bakarım, doğuya bakar evimiz. Gün ışığını, bulutlar yoksa eğer ya da bir hareketlilik varsa görür selamlarım. Ona ve ışıklarının, her güzelliği aydınlatması tercih edilen o kıymetli yaşama ‘merhaba…’ derim.  Bazı günler bulutlar, güneşi bir mücevheri saklar gibi itinayla örterler.   
Evde uyanmanın kıymetini; o, senelerce hastanelerde ve hastamın yatağının dibinde, sandalye üzerlerinde yarı uyur vaziyette ve her an teyakkuzda olduğum delik deşik gecelerde anladım. 
Sabahın ilk saatleri, günün kirlenmemiş hâlini sergiler gibidir. O arada gözüm kapıya kayar. Yarısı kalın cam olan yatak odası kapımın ardında, yere yakın bir çift dikilmiş kulak görürsem neşelenirim hemen. 

Ponçik     

Evimizin müdavimi tekir kedimiz Ponçik, beni merak etmiş ve bekliyordur. Belli ki diğerlerinin kapılarından umudunu yitirip, son çare bana müracaat etmiştir. Bazen de hâlim yoktur kalkmaya vs… Ama kıyamam, yufkadır yüreğim. Benim onu oynatacağımı bildiği için, inanır mısınız kıpırdamadan belki bir saat bekler. Sonra karşılaşmak kaçınılmaz olur, el yüz yıkama faslında, bir adım ötemde beni bekliyordur. Sabahları çok keyifli olur bebekler ve işte bu yaramaz yaratıklar. Onu, keserek küçülttüğüm toplarla oynatırım, zira büyük toplardan ürker. Kediler çok korkaklar. Sanırım genetik onlarda bu. Hayvanlara kötü muamele belki, ne bileyim asırlardır sürüyordur da, nesilden nesile geçip, korkaklık yerleşmiştir onlarda 😸💓😹

Her neyse, mim ödevimin eksenini kaydırdım. Ben dümdüz yazmayı sevmiyorum. Bu tür esnetilebilecek konularda, araya mizah katarak, keyiflenmemizi amaçlıyorum. İşte bu tekire, evde yaşamasının onun şansı olduğunu düşündüğüm bu haylaz oyuncuya doğru topları birbiri ardından atarım. O parendeler atar, zıplayarak burgu hareketi yapar, sonunda yorgun düşer, kardeşinin yanına odasına postalarım. Kediler çok uyurlar.

Benim en düzenli yaptığım tek şey, sabah kahvaltımı hiç aksatmamamdır. Ev ahalisi, her zaman olmasa da, geç yatmayı, haliyle geç kalkmayı adet haline getirmişlerse düzenim bozulur benim de. Gece yarısını aşarsa evdeki hareketlilik, erkenden kaçar odama, uzanıp kitap okuyarak, daha erken uyur ve erken uyanmış olurum. Zira yaşlandıkça; eğer kötü bir rahatsızlığınız yoksa uyku ihtiyacı giderek azalıyor. Yalnızken çalışmak çok zevk verir bana. Genelde şiirlerimi sabah yazıyorum. Sonra da, o günkü duygularıma göre şekillenen yazılar çıkar, Notlar alırım, başlıklar belirlerim. Yeniden gözden geçirilmek üzere, masamın bir kenarında yerlerini alırlar. 

Çoğunlukla ilgim olan konulara dair kitapları bir bir okudukça, geç kaldığım öğrendiklerimle, düşüncelerimin kaynaşmasından çok mutlu oluyorum. Gün içindeki aktivitelerim durumlara göredir. Evde, hafta arasında kızımla asude bir hayat yaşarız. Gündüz televizyon açmayız. Ancak bir deprem veya sıra dışı bir olay ve dünyaya, vatanımıza dair bir olay olursa bu değişebilir. Kızım alış verişi ve tüm dış işlerini yapar. Ben öğlene doğru günün yemek hazırlığına geçerim. İki günlük yemek yapar, ertesi gün kendi meşguliyetlerimi geniş zamana yayarak, daha iyi randıman alırım. 
Artık, öğleden sonra olmuştur. Ece abla, gezmeyi sever misin diye sorarsanız. Gezmeyi artık seviyorum, başka şehirleri de görmeyi istiyorum. Kış mevsimi, benim kabuğuma çekilme zamanımdır. Çalışmalar daha verimli oluyor zaman ayırdıkça, sonra da beyni dinlendirmek şart oluyor. Dışarı pek çıkmam. Ancak nadiren kızıma eşlik ederim, bir de sağlık sorunum çıkarsa doktordan kaçmam. Gereken her türlü kontrollerimi yaptırırım. Verilen ilaçları dakikasını aksatmadan düzenli kullanırım. 

Yazları bir yerlere gideceğim, aklımın ucundan geçmezdi eskiden. Zira ne ailemde, ne de evliliğimde hiç denecek kadar gezmedim. Bu nedenle de ihtiyaç hissetmiyordum pek. Ama kader bu defa bana bir jest yaptı ve dinlenecek yer imkânı sundu. Orada ise, bu defa doğa ile iç içe ve  hava alarak yine aynı çalışma düzenimde devam ediyorum. Tıpkı bir eğitim görürmüşçesine hevesle, sevdiğim dallarda birçok şey öğrenmek istiyorum

Geceleri blog okurum. Okumaya karar verdiğim yayına mutlaka yorum yaparım. Her konuda yazan arkadaşlarımın ellerine sağlık. Tabii ki, aralarından bazı seçimlerimiz olur, bu doğaldır. Ama haksızlık etmem, diğerlerini de okurum.

Şiirsiz olmaz, onu da buraya geçerek fren yapayım. Şiirde anlatmak istediğim, biz ne kadar plan yapsak ve düzenli bir yaşam tutturarak gitsek de, bir gün her şeyin seyrinin değiştiğini görebiliriz... 

Kader günbegün yazdı da…
Tekstlerini vermedi
Sahne ayarladı da, rolleri söylemedi
“Benim işim bu kadar, aklınız yeter!” dedi
Böyle başladı hayat, dünyanın dört yanında
Görmezden geldi bazen, kaderi yazdı kullar
Yolları düğümleyip, feleği şaşırtırlar
Kimimiz geceye, 
Kimileri sabaha yetişemedi
Onlarca hayali vardı oysa…
Kimilerimiz ise, daha doğarken öldü
Buna da kader dedik…
Çaresizce baş eğdik…

Yalçın oğlumun mim yazısına bıraktığım yorumda yazdığım gibi, bu mimi yaparsanız beni mutlu edersiniz.😂😂😂 Ama uzun ama kısa... Yapamazsanız da canınız sağ olsun diyebilirim. Blogların biraz taze kana ihtiyacı var gibime geliyor. Sağlıklı, mutlu ve verimli günler geçirmeniz dileklerimle ve sevgilerimle 💖

Gelelim mimlediğim sevgili blog yazarı arkadaşlarıma...

https://bucurukveben.blogspot.com.tr/

http://daginikanne.blogspot.com.tr/

http://www.kiremithanem.com/

http://www.bolkahveli.com

http://www.dahamutluyuz.com

http://www.cafetigris.com/

https://delikizinbohcs.blogspot.com.tr/

http://busragurbuz.blogspot.com.tr

http://mavianne.blogspot.com.tr/

http://sessizkaldim.blogspot.com.tr/

https://esilammm.blogspot.com.tr

https://aynahikayesi.blogspot.com.tr

https://buyuklutuf.blogspot.com.tr/

http://yasamdanyazilar.blogspot.com.tr

http://meltemsert.blogspot.com.tr

Ece Evren/Halkalı 18.11.2017