#Dürüst müyüz? Mim yazısı- Cevaplarım

Manzara

#Dürüst müyüz? Mim yazısı- Cevaplarım


1- Dürüstçe fikirlerinizi söyleyecek yapıya sahip misiniz? Bu mecrada da öyle miydiniz? Kırılmasın diye geçiştirdiğiniz yorumlar oldu mu? Bazı yorumlar vardır, karakterlerimizden tüyolar verirler. Ben bunlara çok dikkat ederim. 

-Belli bir yaşa kadar gayet suskun biriydim. Bende  kabul görmeyecek hareket, söz ve hiçbir şeye tepki vermez; içime atmayı seçerdim. Keşke öyle olmasaydı da her düşündüğümü söylemeseydim diyeceğim -bir hastanede eşime on sene bakma dönemim- oldu. Benim en güzel çağlarımı çaldı o seneler. Haliyle, yanlışlıklara  tepkilerim ve haksızlıklara savunmalarım sert oldu. Eşimin ailesi, kendi ailem ve hastane personeli buna dahildir. Yardım beklemediğim gibi, köstek olmaları beni çileden çıkarttı. Savaşmayı öğrendim. O günlerden sonra Ece  ablanız, terbiye dahilinde her düşündüğünü söyledi. Ters  düşmek pahasına da olsa...
Burası sanal alem. Aslında çoğumuz birbirimizle iletişim kurduğumuz yolların diğer ucunda kanlı, canlı birer insan olduğunun bilincindeyiz. Buna göre de, ölçülü olmaya azami gayret sarf ediyoruz. Ama öyle bir şey oluyor ki sığdıramıyoruz içimize. Tepki veriyoruz. Çok kırıcı olmadıktan sonra, uzatmaya gerek yoktur diyorum. Çünkü soğuk savaş ve muhatapsız tartışma çok yıpratır. Yazı dili, iletişimde soğuktur. Söz rahatlamayı  sağlar. En azından sesin tınısından tüyo alırsın. 
Ezcümle normal hayatımda nasılsam burada da öyleyim.

2- Blog tutmaktan sıkıldığınız oluyor mu? Zaman zaman çekilmeler hissediyor ve üzülüyorum. Hani, sevdiğin komşundan uzak kalmışsın gibi… Aynı coşkuyu yakalayamadığımız zamanlar da oluyor. O zaman açıkçası eski hareketliliği özlüyorum. Hele alıştığım bir arkadaşım “şak”diye ilgisini kesince, normal yaşamımdaki kadar üzülüyor, nedenini anlamaya çalışıyorum. Siz sadece soru kısmına odaklanın lütfen…

-Bazen o kadar bunalıyorum ki, kes yayını serbest yaz diyorum. Ama bizim misyonumuz çok değerli. Bu konuda cimrilik  yapmaya hakkımız  yok. Belki haberimiz yoktur, birileri okuyup takip ediyorlardır bizi. Bundan daha güzel ne olabilir bu konuda? En güzel yorumları yapmasalar da, nedeni vardır. Yorum beklediklerimiz kim bilir neden birden yorumu keserler? Kulis yok mu sanırsınız bu alemde? İleri geri konuşan, sizi tanımadan ahkam kesen? Asıl dürüstlükten söz etmemin nedeni bu zaten. Her  konuda dürüst olmak. Arkalardan iş çevirmemek. Az bir zeka bile yeter olanları anlamaya. DÜRÜST OLMAK VİCDANIN NEFESİDİR... Ne yazdığım romandan ne de burada paylaştıklarımdan pişmanım. Vicdanım tertemiz benim.
Tabu, zaten manası itibarıyla da katı bir kelimedir. Gerçek bakış açısına engeldir. Esnek ve hoş görülü olamazsınız tabuların esiriyseniz... Ve ben tabulardan uzağım.

3- Yazdıkça rahatlıyor musunuz? Yani yazmak sizin için bir ihtiyaç mı?

-Eskiden vaktim yoktu ama olsaydı yazar mıydım bilmem. Eşim hasta iken yazmaya başladım. Vefat edince kestim. Kocaman on altı sene geçti, ben sadece metrelerce örgü ördüm. Hayatıma kimseyi almayı istemediğim halde, büyük sözlerimin hışmına uğradım. ihtiyacım olan sevgi ve dürüstlüğü tam bulamadığım için o günlerden beri hem acı çekiyor, hem de yazıyorum. Artık durduramıyorum kendimi. Her  duygumu paylaşmak istiyorum. Fikirleriniz  benim için çok önemli. Bazı yazdıklarıma yorum yapılamaz biliyor ve beklemiyorum da zaten. Bu konuda hiç sıkıntım yok. 

4-Geçiştirmek için yazdığınız oldu mu? Ya da bloğumu ihmal etmeyeyim diye demek daha sıcak bir ifade olur…

-Asla...

5-Yorumların niteliklerinden memnun musunuz? Yapay olduklarını düşündükleriniz oluyor mu? Burada ferdi bloglarız, hep aynı yere yüklenip, abone gibi sürekli oraya yorum yapmanın altındaki sebep ne olabilir sizce? O kişi; elliye varan yorumlardan memnun olur mu ki?

-Yorumlardan çok memnunum. Çocuk değilim, yorum olmasa da etkilenmem ben. Varsa cevap vermek boynumun borcudur. Selam verilip almamaya benzetirim ben cevapsız bırakmayı. Benim tanıyıp sevdiklerim zaten samimi yorum yapıyorlar. Bu elliye yakın yorumun cevabı bende yok. Zira çok nadirdir, cevabımla birlikte otuzu geçmez bana gelen yorumlar. Ona onlar cevap verecekler, nasıl bir duygudur? 

6-Bir bloğu nesine göre değerlendirirsiniz? Tema ve blog düzenine mi, yazdıklarına mı? Ya da hepsi mi önemlidir?

-Tamamen yazım dili ve samimiyetine göre değerlendiririm. Görselliğin benim aklımdaki ve uygulamadaki yeri sadece -düzgün- kelimesinde hapsolmuştur. Ukalalığı, büyüklenmeyi, şımarıklığı çok çabuk fark ederim. İlgim de ona göre olur. 

7-Antipatik bulduğunuz bloglar var mı? Buna rağmen onlara da yorum yapar mısınız, eleştirel de olsa? Zira buna da ihtiyacımız var…

-Öyle  kayda değer sıkıntı duyduğum bir blog  yok. Herkes iyi niyetiyle açmış.  Tecrübeleniyoruz hâlâ birbirimizden. Ancak destek olmalıyız  yine birbirimize. Düşünsenize, sizin bloğunuz hakkında biri "dank" diye bir şey yazsa, üzülmez misiniz Allah aşkına? Ayrıca ben okuduğum her yazıya yorum yaparım. 

8-Aramızda olmaktan mutlu musunuz?

Çok mutluydum.Ta ki bayağı bir güven kaybı yaşayana kadar. Sebebi bende mahfuz. Artık hastalanmayı göze alamam, kumar olur bundan sonrası... Bana çok özür borcu olanlar var. Onları zahmete sokamam. Artık memnun değilim...

9-Zaman zaman ters düştüklerimiz oldu. Bunu uzun sürdürür müsünüz? Yani büyük bir sorunmuş gibi mi algılarsınız? 

-Ben en son tecrübelerimi bu ters düşmelere borçluyum şahsen. Payıma düşeni aldım. Artık dingin yaşımdayım. Çok etkilendiğimi söyleyemeyeceğim doğrusu..
Hani derler ya "pişmiş tavuğun başına gelenler geldi başıma" aynen bana da öyle oldu. Resmen aşağılandım. Ama gerçekten artık umurumda değil...

10-Blog tutmanın sizce yararları nedir?

-Bizlerin tuttuğu manada; çok yararlı işler yapanlar, köklü bloglar var. Tıpkı meslek icra eder gibi  bir ciddiyetle blog  tutuyorlar. Ben ise, bu yaşımda  başa  çıkabildiğim için kendimle  gurur duyuyorum. Hiç alçak gönüllülük yapamayacağım. Gerçekten çok dikkat ve zaman isteyen bir uğraş. 

Ülkemizde  yararlı şeylerin değeri bilinmiyor. Bir şey başlasa da sonu gelmiyor. Hani Blog Çalıştayı yapıldı. Ne oldu Allah aşkınıza, bir adım mı atıldı? Bize bildirimler mi geldi, ne durumdayız? Zaten biz vatandaşlar olarak organize olmayı; birlik ve beraberlik içinde hareket etmeyi bilemedik ve galiba hiçbir zaman da bilemeyeceğiz...

Hepinize mutlu,sağlıklı ve huzur dolu bir yaşam diliyorum.

Görsel İstanbul'da oturduğum sitedendir. 

Ece Evren/Milas 11.09.2018