Yoncalı Şalın Sihri 1.Bölüm

Yonca Çiçeği               

Yoncalı Şalın Sihri 1.Bölüm

Bir sonbahar, bir eylülün on altısı, bir ev ve yalnız bir kadın. Perdeleri sıkı sıkıya örtülmüş bir oda. Sağda solda üst üste bırakılmış, kimi yere düşmüş giysiler. Bir bavul, içinden erkek pijaması sarkmış. İçi sanki boşaltılmamış. Genişçe  yatağın ortasında genç bir kadın, kıvrılmış yatıyor. Yatağın kenarında kadının yorgun olduğunu anlatırcasına, bayağı yıpranmış spor ayakkabıları. Etrafındaysa kullanıp attığı buruşuk kâğıt mendiller. Etajerin üstünde; şık bir çerçevede ise bir evlilik fotoğrafı. Kadın kumral, uzun boylu, güzel; erkek esmer ve yakışıklı… Her yeni evlenen çift gibi mutlu bakıyorlar…
Sanki odanın her yerini sarmış bir hüzün dalgası. Bir vazgeçilmişlik... Bir veda sonrası yas havası...
       Uyku vücudunu esir almış ve onu hayatın acımasız günlerinden korumak ister gibiydi. Yedinci günüydü, eşiyle arasına ölüm denen acı gerçeğin girmesinin. Annesinin 
-Gel yanımda kal, demelerine hiç cevap vermiyor, evinde ve yalnız kalmakta ısrar ediyordu. Unutmak mümkün değildi, öyle hissediyor ve kabul edemiyordu onun ölümünü. Kocasının resmi, sıkıca tuttuğu avuçlarının içinde iyice yumuşamış, adeta bir topağa dönüşmüştü. Nasıl geçecekti hayat bundan sonra, işe gidebilecek, topluma karışabilecek miydi? Düşünmek bile istemiyordu tüm bunları. En sevdiğinin ölürkenki bakışları gözlerinin önünden gitmiyordu… O son güne kadar hiç bir şey yapamamak, ona bir şey belli etmemeye çalışmak ve kurtulacağına inandırmışken kendisini; o bakışların son olmasına isyanı giderek büyüyordu içinde. Ama neye yarardı ki. Sevdiği yoktu artık. Zorlanarak kalktı yataktan. Perdeyi bir an açmak istedi. Vazgeçti, nasılsa bir kaç saat sonra yine buraya sığınacaktı. Mutfağa doğru giderken gözlerindeki yaşlar daha kurumamıştı. 
      Birdenbire sıçrayarak uyandı, elini yan tarafa doğru uzattı. Kalkmıştı kocası, yanına koştu. 
-Daha iyileşmedin, niye ayaktasın?  dedi. İyiyim sevgilim, her gün daha iyiye gidiyorum. Sen hiç üzülmeyeceksin artık, söz ver... dedi. Sarıldılar...

Ece Evren 12.11.2018

20 yorum:

  1. Çok dokunaklıydı. İçim eridi. Yüreğine sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağ ol yavrum. Önceleri yazmıştım.Sevgiler kızım.

      Sil
  2. Yeni hikaye yasasinnnnn 😄

    YanıtlaSil
  3. harika harika... bir hikayeden bu kadar keyif alınır. Paylaşımın için teşekkür ederim efem

    YanıtlaSil
  4. Çok heyecanlı bir yerde bitti. Şimdiden ikinci bölümü dört gözle bekliyorum ablacığım. Kalemine sağlık. 💖

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağ ol Tuğçe'm. Okuduğun ve yorumun için çok teşekkürler. Sevgiler kızım :)

      Sil
  5. Iyi hikaye, hüzünlü bir başlangıç. ...

    YanıtlaSil
  6. Zorlu bir yas süreci.7 gün olmuşsa çok taze daha :( Bakalım ne olacak?Emeğine sağlık ablacığım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağ ol canım. Sonu güzel olsun diye hüznü başa aldım. Çok teşekkürler Yurdagül'üm :)

      Sil
  7. Heyecanla başladım okumaya, hissediyorum yeni hikaye de çok keyifli olacak. Hüzünlü başladı, kaybetmenin acısı zor.

    YanıtlaSil
  8. Sevinç,hüzün,her şeyden katmaya özen gösterdim.İnşallah beğenirsiniz. Çok teşekkürler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hüzünsüz, sevinçsiz hikaye olmaz Ece Abla. Emeğine sağlık :)

      Sil
  9. Evet Arif kardeşim, tıpkı hayat gibi... Çok teşekkür ederim:)

    YanıtlaSil
  10. Ilk bölüm merak uyandırıcı ve hüzünlü..Çok beğendim.Diger bölümleri de okuyacağım Ablacım. Yüreğine kalemine sağlık ❤

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba Sevil'ciğim. Bu hikâyemi önceden yazmıştım. Bu ara başka hazırlıklarım var. Çok teşekkür ederim kızım.Sevgilerimle 💖

      Sil
  11. Yanıtlar
    1. Öyle bitti canım 💖 Teşekkürler Beyda'm.

      Sil

Whatsapp Button works on Mobile Device only

Aramak için kelimeni yaz ve ENTER'la