Yoncalı Şalın Sihri 11.Bölüm

Genç Kız          

Yoncalı Şalın Sihri 11.Bölüm

Uyandığında etrafta gezdirir gözlerini. Umut’ un getirdiği  bembeyaz çiçekler o günden bugüne hâlâ odasındaki etajerin üstündeydiler. Onlar anılarını, Ceyda’nın düşüncesinde tazelediler. 
Ceyda, o günlerden birinin gecesi, yatağında uzanmış Umut’la mutlu olacağı günlerin düşünü kuruyordu. 
     Birden, bir hafta evvel Umut’un teyze ve eniştesiyle onu istemeye geldikleri gün geldi aklına. Umut,  Ceyda’ya bir aksilik çıkmasından korktuğu için evlenmelerini bir an evvel gerçekleştirmek istediğini söylemişti. “Olur” demişti kız.” Ben annemle konuşayım...” Annesine hem birini sevdiğini hem de kararlı olduğunu anlatmalıydı.  Anne ve babasına bu konuda gerekiyorsa tavizsiz davranmasını salık veriyordu Umut. Yine de nasıl anlatırım korkusu vardı  içinde Ceyda’nın. Bir sabah kahvaltı sonrası birden yumuşak bir sesle
-Bir gençle tanıştım anne, kardeşim ölmemişti daha. Annesi birden ona dikerek gözlerini
-Ne zamandır kızım?
-Üç aya yakın oldu sanırım.
-Yeni yani...
-Yeni ama çok ciddi anne, onu çok sevdim. Üstelik bilirsin daha evvel böyle bir şey olmadı. Senden hiçbir şeyimi saklamadım ben...
-Tanıyabildin mi peki birkaç ayda?
-Kim tanıyor ki, kendisini bile aslında? Gördüklerim yetti anne, duyduklarım da…
-Büyümüşsün sen Ceyda, dilerim mutlu olursun kızım. Ceyda sevindi bu sözlere. Neler söylemişti annesi ona böyle. Anneler erkek çocuklarına düşkün olur diye duyardı hep. Ama annesi kendisine iltimaslı davranmış ve bunu hep hissettirmişti ona. ‘Neden kardeşime o kadar çok tepkili davranıyordu’ diye düşünmeden edemedi. Adalet duygusu gelişmiş bir kızdı.
-Anne, bunu söylemenin zamanı geldi, sana söylemeden önce çok düşündüm ve emin olmak istedim hep. Biz Umut’la evlenmek istiyoruz.
-Tabii de yavrum,  kardeşin?  Biraz erken değil mi sence?
-Asude bir nikâh anne, beni istemeye gelmek için senden bir fırsat istediler… Anneeee, lütfen diyerek o güzel ela gözlerini dikti ona…
-Olur kızım, bu hafta sonu gelsinler…
-Sağ ol anne diye fırladı yerinden.  Ne zamandır sarılmamış, onu öpmemişti böyle. Aslında kadının buna çok ihtiyacı vardı belki de. Birden ona doğru aktı sanki kalbi, sarılıp doyasıya öptü. 
-Teşekkürler, diye birkaç kez söylemiş ve uçarcasına odasına gitmişti.

   Görüşme gayet nezih bir havada geçmiş, iki taraf da birbirlerine ısınmışlardı. 
Umut, giderek annesinden soğumaya başladığını biraz üzülerek fark ediyordu. Kolay değildi, bu yaşa kadar anne bilmişti. Babasını mağdur olarak görüyor, acıyordu ona. Bu sırla yaşamak Umut’a çok zor gelecekti… Ama ona çok iyi bir baba olmuştu, üstüne düşmese de nihayetinde erkek evlattı. Babasını düşünürken insaflıydı bu nedenle. Arkadaşları da uzun süredir aramamışlardı. Umut hayra yoramıyordu bu durumu. Yine de hiç aramak gelmiyordu içinden onları.

Ece Evren 06.12.2018