Ece Evren -Kutsa

Kutsa...

Salkım saçak olmuş duygular

Haklarına dilenci oldu sevgiler

Kapından çevirip durma

Al gönlüne, başını sıvazla

Boşa mı gider sanırsın

Koca evreni sarmış kollarıyla

Nasıl döner bilir misin dünya,

Bu çarkın dişlisi ne sence?

Ama bir bir kopartmaktasın

Kopartsan da işler hâlâ, eksilir  sanma

Yaradılışının nedeni imanın kendisi

Onar onu, bak çok şey düzelecek sonunda

İnan bana, önce kendinden başla

Bulaştır sonra sağına, soluna

Hatta layık olmadığını sandıklarına

Sana uzanmış o ufacık dalı tut

Sev, sevmeye çalış, var özünde inan buna

Olamıyorsa dur! Zorlama

Reddeder bazıları, o zaman

Bu kutsal duyguyu yıpratma

Bırak kendinden geçmiş ve iyilikleri tepmişleri

Hatta uzak dur onlardan, enerjini sakla

Taşa, toprağa, o engin denizlere bak

Yaradan'ını

Güneşin aydınlığında

Gecelerin zifirinde kutsa

İçinde dinlendiğin

Sabahın da seherinde

Senin için sunuldu dünya…

Esen çılgın rüzgârı, göklerden yağan mucizeyi kutsa 

Unutma, âlemleri kutsa; kim bilir kaçlarca dünyanın birindesin

Ayı dolunaylığında

Işık oyunlarıyla dans ederken 

Güneşten ödünç aldığı ay boyunca

Aralarında boşluklar var dünyaların ve evrenin

Ve bin bir gezegenin

Sebepli onlar,

Kömür madenlerindeki yaşam alanları gibidir

Boşuna değil hiçbir şey

O boşluklar direk olacak belki 

Âlemler savrulduğunda ve ta ki her şey tekrar durulana kadar

Yepyeni bir doğuş başlayacak

Taze temiz bir yaşam, tüm kirlerinden arınmış

Onca gümbürtü bundan 

Yenilenince evren, bambaşka dünyalar doğacak

Allah’ı bir kalıba sokmaya çalışma

Harcayamayacağın tek şey o aslında

İmanla oynama

Bırak yaftalamaları

Dini sınama, oyuncak etme onu

Dönüşü fena olacak gafile

Yeniden yazma Kuran’ı

Pis ellerinle dokunma ona!

Sadece düşün ondaki sırları

İnsanca yaşa

Sözüm kendime ve sana…

Bir de şu rezil insanoğluna…

Ece Evren