KÜBA...
O'nun Sessiz Köyünde...
O'nun beyaz kuzuları vardı sessiz köyünde. Yedi yavrusunu emzirirken bir lokma ekmeği ona çok gören sessiz köyü...Öylece ve öylesine yaşayıp gidebilirdi. Doğan ve ölen milyarlarca insan gibi öylece ve öylesine...Sadece dünyaya geldi diye elde ettiği yaşam hakkı ile. Ve o gidip bir tavuk çaldı. Yavrularının gözü önünde tüfekle vurdular onu. İnsanlardan korktuğu kadar vardı. Yavrularını alıp başka yere atanlar, bir tanesini şiddetli bir darbe ile felç bıraktılar. O'nun adı Küba oldu.
O, yavrularını aramak için bacağı kanlar içinde döndüğünde hiçbiri yoktu. Günlerce aynı kapının önünde bekledi. Bilmiyordu ki bir yavrusu felçli kalmış, onu birileri almış. Altı yavrusu insanlar tarafından "anneleri yok, barınağa alın "diyerek onları barınağa bırakılmalarına sebep olmuşlardı. "Annelerini biz tüfekle vurduk, o yüzden yavrularını o telaşla bırakıp kaçıyordu. Biz de onları barınağa atmaya geldik" demediler tabii...
İnsanoğlu bu dünyada hep haklıydı. Ne olacak da affedebileceklerdi ki? Benim aklım bunu hiç almayacak. Yalan, hak yeme, gasp, zulmetme, tecavüz, işkence... Ve,
Küba bendeydi. Ben bir karar verdim. Barınaktan sekiz yavruyu daha ve anneyi kurtaracaktım. Toplam on köpek. Derken bu şehre geldiklerinde, anne kelepçesini açtı öfkesinin. Ve pet nakil aracından kaçtı. İnsanlardan uzağa kaçmak istedi yalnızca. Sekiz yavru barınakta hastalık kapmıştı. Kanlı ishalden hepsi sırayla ölmeye başladı. Beş yavru acılar içinde öldü.
Anneleri ise hiç bilmediği bir semtte, tüm insanlara olan öfkesiyle dolanıp durdu. Yalvardık, yakardık, ekip tuttuk ama yaklaşıp onu tutamadık. Güveni yok olmuştu bir kere.
Üç yavrusu kaldı. Yaşayan bir tanesi de hâlâ hasta. Bir gece anneye bir araba çarpmış. Çarpan inip baktı mı, onun için bir şey yaptı mı bilinmez ama ölüsü bir çöpün yanına atılmıştı...
ANNE KÖPEK ÖLDÜ... Bir insan başlatmıştı başka bir insan bitirdi hikâyelerini...
BİR KİŞİYLE BAŞLAYAN SUÇ, BİR DİĞER KİŞİNİN DİKKATSİZLİĞİYLE SONLANMIŞTI O KÖPEĞİN YAŞAM HAKKININ SINIRSIZLIĞINDA...
Bu şarkıyı duyduğumdan beri, bugüne kadar insan eliyle mahvolmuş ve benim kurtarmaya çalıştığım tüm hayvanlar için, o insanlara olan öfkemi dindirmeye çalıştım. Karşılaştıkları her zulümde açıp bu şarkıyı (müzik alıntıdır. Sagopa Kajmer) dinledim. Onlar adına dinledim. O affetse ben affetmeyecektim. Hayvanlar affetse de ben affetmeyecektim. BEN AFFETMEYECEKTİM!!!
Şimdi bunları okuyup tekrar dinleyip izlemelisiniz. HİÇBİRİMİZ AFFETMEYECEĞİZ. DEVLET AFFETSE DE, TANRI AFFETSE DE!!!
Bu yazıyı instagramda görüp okuduğum zaman gözyaşlarımı tutamadım. Öyle bir acı saplandı ki yüreğime, uzun süre kendime gelemedim.
Yazan @nedenucmuyorinci profil adında bir hayvan severdi.
Benim diyeceklerim ise şudur ki; bu ve bunun gibi birçok suç işleniyor hayvanlara karşı. Onlar dilsiz, onlar kendilerini savunamaz. Allah'ın onlara verdiği yaşam hakkını, yine Allah'ın dünyada halifelik misyonunu!!! verdiği sözde insanlar sahip çıkacaklardı. Annelik de haktı onlar için ve emzirmek de. Onları koruyup kollamak için yerel belediyeler vazifelendirildi. Rant ve menfaat peşinde koşsun ve yolsuzluk yapsınlar diye değil...
Onlara görevler verildi. Hem kısırlaştırma yapsınlar, hem de hayvanların yaşam haklarını korusunlar diye. Barınaklardaki yaşamları kaliteli geçsin diye. Ama insanoğlu bu, çiğ süt emmiş. Bırakın bunları uygulamayı, toplu halde katlettiler. Canlı canlı gömdüler. Ve çok büyük vebal yüklendiler. O yazıyı yazan kardeşimin ifade ettiği gibi onları hiç affetmeyeceğiz! İnsanoğlu EN ACIMASIZ DÜŞÜNEN HAYVAN oldu sonunda. Ama hayvanlar kadar insaflı olamadı! Rabbimiz hepimizi ıslah etsin...
Ve Küba bu hafta başı Köpek Velisi profil adlı bir hayvan severin himayesine alındı. Ona güzel bakılıyor.
Ece Evren/13.02.2021
''Allah, merhametli olanlara rahmetle muamele eder. Öyleyse, sizler yeryüzündekilere karşı merhametli olun ki, semâda bulunanlar da size rahmet etsinler.''
YanıtlaSilİnsanoğlu çok acımasız abla. Merhametin köreldiği, zalimliğin parladığı bir döneme denk gelmişiz.. Okurken içim acıdı. Burkuldum.. Benimde bir köpeğim var. Küba anne gibi bir hayat hikayesi yok ama, bana her daim sadakatle bağlıdır...
"Allah, merhametli olanlara rahmetle muamele eder. Öyleyse, sizler yeryüzündekilere karşı merhametli olun ki, semâda bulunanlar da size rahmet etsinler." diye buyurmuş Rabbimiz senin de yazdığın gibi...
SilAma nerdee... Asırlardır insanlara, çocuklara ve dilsiz hayvanlara yapılan işkenceler ortada. İnsanoğlu artık duyarsızlaştı. Ne kadar üzülüp, tepki göstersek de hiçbir şey değişmiyor...
Hayvanların da hisleri var. Onlar da bizim gibi acı çekiyorlar. Onlara hayatı kolaylaştırmak yerine, üstelik zulmetmek... Allah affetmez. Ama o canlılar süründükleriyle kalırlar.
Yorum için teşekkür ederim oğlum.
Bildiğim bütün küfürleri ettim Ececiğim, o zavallıcığı vuran ve yandaşları sürüm sürüm sürünsünnnnn....ölemesinler....ölmek için yalvarsınlar, ömür boyu iki yakaları bir araya gelmesin. Allah razı olsun canım senden elinden geleni yapmışsın :( bu dünya iyiler için bir cehennem, hayvanlar için de bir cehennem....:(
YanıtlaSilSevgilerimi bıraktım canım.
Çok etkilendim kardeşim. O kadar hislendim ki, belki sevgi, merhamet tanımaz insanlara ders olur diye bloğumda paylaştım.
SilTeşekkür ederim Müjde'm. Sevgilerimle...
Amin kızım. Çok etkilendim o yazıdan. Kızcağız da kahrolmuş üzüntüden. Ve şimdi bakıyor kalan yavrularına. Çok takdir ediyorum böyle vicdanlı ve buna baş koymuş hayvan severleri.
YanıtlaSilÇok teşekkürler yorum için Ause'ciğim. Sevgiyle kucaklıyorum seni...
Bizim de dört tane muhabbet kuşumuz var. Birine bir şey olsa üzülüyorum. Hayvanlara sahip çıkmaya çalışsak da vahşilerin saldırısı hiç bitmiyor. :/
YanıtlaSilAh canlarım :) Allah bağışlasın onları size.
SilO hayvan düşmanlarını ben Allah'a havale ediyorum...
İnstagram sayfamızdan geldim yazinizini okumaya. Lise son sınıftayken yani bundan 12 13yil once; oturduğumuz sitenin bahcivaniyla, anne köpek ve 6 yavrusu için büyük bir mücadeleye girişmiştim. Çünkü kürekle anneye vururken görmüştüm bahcivani. Çiçekleri bozuyorlarmis'mişlar... bizim ev bahçe katında. Ben besliyorum, benim köpeklerim. Hepsini balkonuma taşıdım. Maaile yerleştiler. Kimse gıkını çıkartamadı. Bu arada imza kampanyası için kapı kapı gezdim. Bahceye bir kulübe için. Sonra minikler büyüdü, hayata atıldılar. Anneleri beni işe giderken hergun otobüs durağına kadar götürdü, iş dönüşü karşıladı. Zaman geçti, taşındım, evlendim vs. Tatlı bir anı olarak kaldı benim için. Böyle bir anı ile içinizi tatlandirmak istedim. Cok sevgilerimle
YanıtlaSilSevgili kızım. Özellikle boş olduğum bir zamanı bekledim sana layık olduğun yorumu yapabilmek için. İnternetten tanışmaktan başka çaremiz olmayan bu devirde, buna da şükrediyoruz. Yani tanıştığımıza çok sevindim. Pcyi her an açamıyorum. Cep telefonumdan senin bloğuna girdim. Bir-iki yazını okudum ama yorum bırakmayı denememe rağmen becerebildim mi bilmiyorum. Neden profilinin peşinden gittim? Onu da yazayım.
SilHikâyemde, o çok sevdiğim hayvanların hâllerini paylaştım hep. Ve bakanlar arasında seni fark etmem geç olmadı. Akabinde bloğuna gittim. Yavruna hitaben yazdıkların vardı. Üstelik konuşur gibi yazıyordun. Çok hoşuma gitti yazım dilin.
Hayvanları zaten severdim. Onlara yönelik canilikler belki hep oluyordu da biz duymuyorduk. Son zamanlarda iyice artan zalimlikler beni kahrediyor. Bazı şehirlerde dağlık yerlere, ormanlara mama dağıtan o güzel insanların kumbaralarına mamalar yolluyorum. Ama yurdun her yerine yetişmek mümkün değil. Onun için de hikayemde paylaşıyorum.
Bir anını yazmışsın. Gençken bile böyle güzel bir kalbin olması ne güzel yavrum. Ne kadar vicdanlı olduğunu zaten hissetmiştim.
Benim yüzümde gülümseme ve içimde sıcaklık oldu yazdıkların. Şimdi bloğuna doğru yola çıkacağım. Seni sevgiyle kucaklıyorum :)
Merhabalar.
YanıtlaSilYazınızı okuduğum da ne kadar üzüldüğümü anlatamam. Gerçekten güya eşref-i mahlukat olacak böyle insanlar için ne diyeceğimi bilemiyorum. Mecbur kaldığı için, alt tarafı bir tavuğunu almış. Köpekler asla kümes hırsızlığı yapmazlar, emzireceği, bakıp, besleyeceği ve büyüteceği yavruları için annelik iç güdüsüyle yapılan bu hareketi affetmek gerekirken, intikam duygusuyla tetiğe basan zalim. Oysa, Affetmek intikamdan daha yücedir, Şefkat öfkeden daha güçlüdür demişler. Ama nerede böyle haslete sahip insanlar.
Belediyeler görevlerini yapmıyorlar. Sokaktaki kedi ve köpeklerin planlı bir şekilde üremelerine izin verilerek onları kısırlaştırmaktan başka çare yoktur. Ama bir de kısırlaştırılan hayvanlar, anneliğini nasıl yaşayacaklar diye de düşünüyorum. İnsana yakışmayan bir davranış.
Değerli kardeşim, eskiden belediyeler başıboş köpekleri av tüfeği ile öldürerek bu sorunu çözerlerdi. Ben çok iyi hatırlıyorum. Hatta belediyenin bu iş için görevlendirdiği işçisi, kolay kolay ölememiş, çok çekmiş. Sebebinin de köpekleri tüfekle öldürdüğü için derlerdi. Neden sonra, insan aklını başına aldı, ya da hayvan severlerin sayesinde şimdi barınak olayı ile bu sorunu çözmeye çalışıyorlar. Bizim ilçemize de çok güzel bir barınak yapmışlar. Şimdilik sadece köpekleri alıyorlar. Memlekete gittiğim de duydum ve barınağı ziyaret etmiş, hatta fotoğrafını çekmiştim.
Paylaşım için teşekkür ederim. Selam ve saygılarımla.
Merhaba ve hoş geldiniz saygıdeğer kardeşim.
YanıtlaSilİnsanların hâllerini irdelemekten, güncel konulardan o kadar sıkıldım ki, bu sessiz, bigünah canların manevî gölgesine sığındım. Bu alemde de neler dönüyor neler... İnsanoğlu birbirinin hayatını güçleştirmekle kalmayıp, bu garibanların da tüm düzenini bozmuş. Benim anlayamadığım o katliamı yapanların aralarında bir-iki vicdanlı çıkıp da neden bu caniliklere "durun" dememiş?
Artık memleketimde hiçbir alanda düzenin olamayacağını düşünüyorum.
Bazı belediyeler gerekeni yapmışlar demek. Bunu duymak beni sevindirdi az da olsa...
Çok üzgünüm Recep Bey. İnanın yaşama sevincimi kaybetmekten korkuyorum :(
Selam ve saygılarımla.