Biz De Yaşıyoruz Bu Dünyada... 1.bl


 

Heyy! Ben de  Varım Dünyada... 1.Bl


KEDİMİZ: Adı Ponçik, benim en başlarda profil resmimdeki minik Ponçiğin, komşularımızın tüm yaşam alanlarından uzaklaştırma, zarar verme  çaba ve çalışmalarına rağmen azmimizle büyümüş hali... Onu çok seviyoruz. Kardeşi de var adı Maya... Hayvanlarımıza kimse zarar veremez ve onlar insanlara değil ama  insanlar onlara zarar verir ancak...

Eski bir hikâye bu ama güncelliğini koruyor diye tekrar paylaşıyorum. 
Sene 2014...

Hayatımda ilk defa asude fakat imkanı bol bir tatil yapıp ruhumun azaplarından bir nebze kurtulmuş gibi hissettiğim bu zaman diliminde, İstanbul’a döndüğüm gün başıma gelenleri anlatmak istiyorum.

Özellikle bazı insanların etraflarında sürekli bir musibet dolaşır. Ben bu insanlardanım işte. Tabii ki yanında oturduğum kızım ve torunum da nasiplerini alıyorlar sayemde... Anlatmaya geçmeden evvel iki hususa açıklık getirip sonra devam edeceğim.

Bugüne kadar laf olsun torba dolsun gibi basit bir düşünceyle bir satır dahi yazmadım. Bazıları "Burası iç dökme yeri değildir. Adınızın önünde mutlaka bir meslek adı ve kariyerinizi belirten başlıklar olmalı. Size saygı duyulsun diye bir iki diploma, ya da birkaç sertifika lütfen... Bunlardan sonra ancak yazmak için yüzünüz, dayanaklı  cesaretiniz ve sonra hakkınız da olur!" gibi göndermelerde bulundular. Hele ki önce misyon sahibi olmak gerekir diyorlar, bu sözleri hep duyduk. Bırakın da hiç biri olmasa da biraz öğrenci olalım, her şeyi bilmek imkânsızdır zaten. Nereden  bilecekler ki 'Küçük de olsa öneme haiz ayrıntıları zamanında kafamıza yerleştirmiştir birisi de, bize sadece biraz yetenekle süslemek, az bir destekle ürün çıkarıp sunmak nasip olur...'Belki bu yaşta bile öğrenme merakımız, üstelik de  potansiyelimiz vardır... Bu yüzdeeeen...

HEPSİNİ ALDIM VE TACA ATTIM!..
                    
İşte bu büyüklenmeleri ben anlamam ve anlamak da istemem. Ben birebir kültürlü âlim tadında, fakat iç dünyası karmakarışık bir adamın işkencesini bile kontrollü ve tadını çıkararak yaptığına sadece duyarak da olsa şahit olmuş bir genç kızdım. Hangi etik değerlerin bizde olması gerektiğini, kişilere ve topluma saygı nedir?i, evdeki manevî baskısıyla ve bu tezat tarzıyla ödün bile vermeden soyutlama becerisi ile beynimize nakış gibi işlemiş bir babamız vardı. Bu nedenle köküm radye temeldir. Sallansa da yıkılmaz.  

Toplumda neler dönüyor, ahlakın derecesi nedir, dünyada neler oluyor, Türkiye’m ne haldedir? Tüm bunları takip eder, eleştirir ve dünya üzerinde dönen oyunları da ve belki de en önemlisi 'Zoraki yaptırımcı, kader çakması güçler' kısmını çoğumuza sır olsa da anlamaya çalışırım. Bu çerçevede; isteyenin okuyacağı, yani okuma mecburiyeti olmayan bir yazıyla karşınızdayım. Ya şimdi vazgeçin, ya da sonuna kadar hakkını verin... Kaç bölümde biter bilemiyorum.

Torunumun Nişantaşı’ndaki okuluna yakın olsun diye, Yeşilköy’de bir sitede arka tarafa bakan bahçe katına taşındık. Diye başlar hikayemiz...

Devamı gelecek…


Ece Evren... Tabii ki bendeniz 😏


16 yorum:

  1. Özledik sizi Ece ablacığım. Eleştirmeyi seven bir toğlumuz sanırım.
    Hikayenizin devamı gelmeli mutlaka. Ponçik'e de selamlar :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba Yıldız'cığım. Ben de sizleri özledim. Hayvanlar Âlemine dalalı beri, başka mevzuda yayın yapmak istemiyorum açıkçası. Elimde bir hikayem var ve uzunca hem de...
      Ponçiği öptüm senin için :) Sevgiler kızım...

      Sil
  2. Ne güzel içten yazmışsınız. Ben seviyorum paylaşımlarınızı okumayı. O yüzden o büyüklenenleri hiç umursamayın. Kimin kimden ders alacağı, bir şeyler öğreneceği belli olmaz. Yazınızın devamını merakla bekleyeceğim. Kedicik de pek sevimli. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Duygu, çok teşekkür ederim ilgine. Büyüklenmek ancak kendini alçaltır insanın. Artık onları hiç düşünmüyorum. Tekirimiz çok tatlı ablası:))
      Yazımın devamı gelecek canım. Sevgilerimle:)

      Sil
  3. Ah Ponçik, ah ağzı var dili yok ama her şeyi hisseden canlar....o komşulardan çok çektim çok...burası tabii ki de iç dökme yeri, iç dökmek için kim demiş diploma, sertifika gerekir hahahaha gülerim, 3 üniversite bitirip akepe'yi öven var diplomayla olmuyor bu işler:)insan olmak yeterli:) eline sağlık canım, Allah iyi insanlarla, iyi komşularla karşılaştırsın. Sevgiler ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Onlar öyle Müjde'ciğim. Biz anlıyoruz onları. Ne isterler bu hayvanlardan anlamam hiç. Zaten diploma adam etseydi başımıza gelenleri anlarlardı önce. Bu halde olmazdı millet:(
      Komşu şans işi... Benden de sevgiler canım:)

      Sil
  4. Bu hikayenin devamı saracak gibi :)

    YanıtlaSil
  5. Nerede o eski insanlar, saygı ve sevgi?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Saygılı olanlar da var ama biraz da şans komşuluk...

      Sil
  6. Güzel bir yazı olmuş. Devamını da bekliyorum.

    YanıtlaSil
  7. Hayvanlar da bir can onları da sevmek gerekir bence. Teşekkürler.

    YanıtlaSil
  8. Ablamı görmek çoooook iyi geldi! Kalemini tatmak...
    İnsanlar kanunlar veya karşı koyan olmadan kendi davranışlarını şekillendiremiyor çok yazık! Ben içlerindeki sevgisizlikten kaynaklandığını düşünüyorum.
    Umarım bir gün tüm çocuklar sevgiyle büyür <3
    Kocaman öpücükler ablacığım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım kızım:) Seni görmek hele... Çok özledim. Aynı şehirde olup hiç görememek bazen zor geliyor. Bir de zaten pandemi dönemi hepimize zor günler yaşatıyor.
      İnşallah yavrun, sen iyisinizdir Elif'im. Bizde de bir yaramazlık yok. Eskisi gibi yazamasam da bloğa ısınmaya çalışıyorum.
      Seni,yavrunu sevgi ve özlemle kucaklıyorum kızım :)

      Sil

Whatsapp Button works on Mobile Device only

Aramak için kelimeni yaz ve ENTER'la