Keşke Olmasaydı...

Mutsuz Çocuk    

Keşke Olmasaydı


Çocukluğumu sormasın hiç kimse sakın...

Ne söylerim,

Ne de dinlenebilir aslında…

Yıkmış onu. 
En canımdı oysa...

Yıkmış utanmaz nefsiyle!

Aldanırdım, bana anlatılan güzel masallarla

Bir kol vardı dışarıdan uzattığı eliyle

Okşardı başımı...
Ama tam giremedi hiç içeriye

Öldürdüğü çocukluğumu anladığında çaresizce...

Kitaplar aldı sahneyi, eğitim en güzelindendi

Direktifler ise uzanan elin sahibinden

Dışarıdan ve oldukça etkili...

Uzattığı maddiyat ve haram ettiği üç hayat

Artık durum o kadar üzücü değildi

Alışıldı zamanla

Pişmanlık ve imkânlardı uzatılan, sınırsız gibiydi

Demek vardı her şeyin bir bedeli!

Üç hayat var şimdi bir yerlerde yaşayan

Sevgiyle kuşatmışlar birbirlerini

Ta ki ölüm gelene kadar

Ve alıp aramızdan birini...

Dışardaki yalnız ve serseri bir özgürlükte

Kaybettiklerinin farkında 
ve üzgün... 
ve olanca çaresiz...

Bazı şeylerin telafisi olamaz asla!
Ne kadar çırpınsan da...

                                                               

Ece Evren   Benim düşüncem ve hissettiklerimden... 

28.09.2015.