 |
| Saat |
Acı bir ses kapladı birdenbire dünyamı
Duygularımın frenlerine bastığımda
Çıkan ses önce kulaklarımı parçalayarak
Geri kalan bana durduğumda, sade ve sadece hüsrandı.
Aşka, sevgiye, insanoğluna verdiğin değer kadardır verebileceklerin
Ben farklıydım, bu yolun insanıydım zaten.
Verdiğimle mutlu etmek almak kadar zevkliydi benim için
Bu pislenmiş dünyada temiz kalmış sevgileri bulmak için çırpınırken ben.
Vermek vaciptir diyorken kalbim, saflığını kaybetmemiş duygularım
Aldığı fazla gelir verdiğine bazen değerinin üstünde olunca
Yanlış anlamalar, ithamlar vardır sonra
Küstahça, utanmadan, sıkılmadan savrulan sözler...
Verdiğine vereceğine pişman olmak vardır sırada
Sonrası... izbe bir ruh halinin hapsinde
Karanlıklar içinde ellerinin arasına aldığın başın
ve duygularının önlerine geçmesine asla izin vermedikleri
pek kullanamadığın aklın...
Hiçbir zaman kendine adil olmayan kararların
Böyle gelmiş böyle gidersin.
Neye ve kime hizmet edeceğini bilmemedin sen.
Yaşayamadığın çocukluğunda sıkışıp kalmışsın
Tüm sevdiklerinin mağduru ve meczubusun.
Sevgilinin ise ondaki değerin kadardır ancak,
Nimetleri kabulü ve sana minnet duygusu
Özler son kararı verir hep ama iyi ama kötü.
Tahammülü bitince yürekten verilenlere bile.
Almak zor gelir artık ona
Karşılığında vereceği sadece sevgi ve şefkatken...
Nankörce iter, iterken söylediklerini ancak arif olan anlar
Bir"Sağ ol."u bile esirger senden.
Ben ise nankörlüğü tanımam ve anlamam zor
vermemem imkansızken
Hala pişmanlıktan eser yoktur bende
Zaten buydum ben ezelden beri...
Şaşkınsındır, anladığın sonunda
Verecek bir şeyi varsa da, gönlü yoktur sunmaya sevdiğinin
Öylece kalırsın başın ellerinin hapsinde
Hiçbir çıkışı da yoktur kendini hapsettiğin o yerin...
Ece Evren Zamanın birinde...
Yorum Gönder