Zaman Silemedi...

Anlaşma

Ne kadar zaman geçti, üstünü örtemedi değil mi? Beceremedi. Yazılarda kaynaşma, müştereğe yakın düşünce yapılarında  anlaşma ve zaman zaman, ’’Bu olmadı, yakışmadı ‘’diyerek  ikaz ve itirazlarımız vardı. Gururların savaşına benzer bir kısır çekişme sanki...’Biz’ vardık, bazen tilkice, çoğunlukla dürüstçe karşı çıkmalarımız vardı. Ve sevgi denen mucize vardı temelde. Hırslandık, büyüklendik zaman zaman. Lakin sevgi de severdi, adı üstünde. Sadıktı kendisini yaşatanlara. İzin vermezdi yapay kaçışlara. Sevginin değerini onaylamada  ortaklık vardı. İtiraz etmenin saçma olacağını biliyorduk, dünya sona erse de varlığını sürdürecek  tek değer olan sevgiye. Ne nedensiz sevme olurdu, ne de seveyim niyetli sevgi. Aslında iki keçi karşılaşmıştı bir köprüde. Yaşlısı yorgun olduğunu anlatamıyor, emir almıyor, yine de inatlaşıyordu. Genci ise diğerinin gururuna dokunuyordu.

Farketmezdi  bir aşk, ya da bir kardeş sevgisi. Her birisi hakkını isterdi. Sonunda ‘Çağrı’geldi. Reddetmezdi benim eski zamanlara olan sadakatim, emeklere saygım. Hayatlar zordu, yarım kalmış layığını bulmamış, ya da hayırlı olmayan  yaşanmamışlıklar asıl çırpınanlardı. Üstlerine gidip kaçırılan aşklar vardı. Ayrı ayrı hasret ve hüzünlere gömülmüştü yüreklerimiz ayrı insanlar için ayrı ayrı yerlerde. Ne acılar çektiğimizi bilmeden, ama az da olsa tanımanın destek olduğu  tahminlerimiz vardı. Yaşayabileceklerimize dair tahminler... Demek umut vardı yaşamdan yana. Sevgiden çok sempati vardı. Biraz  hırpalanmış lakin ölmemişti. Zira biz sevginin anlamını, kıymetini, nelere kadir olduğunu ayrı ayrı ikimiz de biliyorduk.

Biri mutluluktan yanaydı genelde. Hayatın güzelliklerine hayrandı. Diğeri kadındı. Onu güzellikler ve mutlu olmak sanki rahatsız ediyordu. Elbette nedeni vardı. Geçmiş, inkar edilemeyen bir bugünün kötü de olsa mimarıdır. Fikirler yaş geçtikçe sabitlendi. Pire için yorganlar yakıldı.Yanlış sürerken, sadece yapana geçici mutluluk yaşatır. İnsanların doğruları genelde farklıdır. Aslında doğru tektir. İnsanlar arasındaki muhalefetin nedeni, aile yapısının hiç eğitimsiz, ya da eğitimli olmasına bağlı gibi görünmesine rağmen, çok özel insanlar vardır ki kendilerini yetiştirirler. Eğitimli ailede mutlak kurallar vardır. Aile bu   kuralları  işletmesinin yanısıra, esnek bir görüşü de aşılarsa bizlere, hoşgörülü bireyler  olabiliriz. Kimseyi aşağılamaz, gururuyla oynamayız.

Hem sanal deyip aşağıladığımız, hem de neredeyse tutsağı olduğumuz bu cazip ve tersini söylesek bile gerçekten ciddiye aldığımız bu yerde; aynı hayatın içinde olduğu gibi birilerine kırılıp, olanları unutamıyoruz. Vicdanımız bile devreye girebiliyor  sanal dediğimiz siber alem için. Bir gerçek var yadsınmaz. Birden elimizden alınırsa büyük ihtimalle boşluğa düşeceğiz. Zira artık çok yalnız insan var dünyada. Cismine tahammül edemediğinin  beynine, düşüncesine ihtiyaç duyan. Ya da bunu ulaşmak sanan ve ya da böyle iletişim kursa da  nimet sayıp yetinmek zorunda kalan. Ez cümle insanların daima birilerine ihtiyacı vardır.

İnternet büyük bir buluştur. Yani nimettir. Bazı şey, ya da insanların varken pek kıymetini bilmeyiz, hepimiz yaparız bunu. Ama değerlerini ancak kaybedince anlarız.

Hepinize bir tatil gününden selamlar sevgiler. Güzel, huzurlu bir gün geçirmeniz dileğiyle.

Ece Evren    24.07.2016