20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü!..

Çocuk ve Sevgi     

Çocukluk. En savunmasız hal. Nakış gibi işlenmesi, bir gülüşünün mutlu edip; ağlamasının insanı  "Ne yapabilirim?" çaresizliğine düşüren o masum çocuklar. 

Hanginizden bahsetmeli ki? Mutlu bir yuvada özenilerek büyütülürken birden kaçırılanlarınızdan mı, sizi zevk aracı diye düşünebilen soysuzlardan mı? hatta etrafınızda hâlâ melekler dolaşırken size tecavüz ederek o iç organlarınızı parçalayacak kadar vahşileşmiş bir sapığın elinde anlayamadığınız acılarla çığlıklar atarak can vermenizden mi, aile içindeki kavgalarda arada kalıp üzüntüyle hayata başlamanız ve hayatı başarmamaya mahkum edimenizden mi, ananızı babanız öldürürken kurşunu ve kanı küçücük yaşınızda tanımanızdan mı, tiner içenlerinizden, ayakkabısı delik deşik burunları akarak okula gidip gelenlerinizden mi, küçük yaşta uygun olmayan işte çalıştırılanlarınızdan mı, dilenmek zorunda bırakılıp, hırsızlık yapmak öğretilenlerinizden mi, nadir de olsa sizi döven öğretmenlerinizden mi, anne babanızın bazen size işkence etmelerinden mi, yasak aşklarına kurban edecek kadar azmalarından mı, hangi bilmediğimiz daha çektiklerinizden mi, Afrika'da bir şeylere ihtiyacınız olduğunu anlayamadan açlıkla boğuşurken, çaresizce ağlamalarınızdan mı,  şişen karınlarınız ve hâlâ sizden nemalanmaya çalışan yüzsüz sineklerin tacizlerinden mi, ülkenizden kaçarken aileleriniz bir botta üst üste yığılmış halde derin sulara gömülüp küçük yaşlarınızda ölenlerinizden mi??? 

Afrikalı Çocuk    

20 Kasım  Dünya Çocuk Hakları Günü!..

Hangisinden bahsedeyim ki? Siz en son yasaları sarstınız vatanımızda. Hiç hükmünüz kalmamış yavrularım. Ölmeniz yetmedi katı kalpleri yumuşatmaya. Kurban olmanız yetmedi doğru olanları uygulattırmaya. Siz dünyanın melekleri... Sizler için yapabildiğimiz tek şey, etrafımızda ve elimizin uzanabildiklerinizi koruyup kollamak. Siz telef olanlar... Sizin de etrafınızda birileri vardı, AMA YOKTULAR ASLINDA. Onlar yokluğu, görmemezliği seçtiler. Cehennemde rezervasyonları yapıldı onların. Ama ne çare ki siz yoksunuz artık  ya da  hayatta kalanlarınız bu acıyla yarım hayatlar yaşayacaksınız. Dünya, harcanacak kurbanlarla ve harcayacak canilerle dolu. Şu yazıyı yazdığım anda bile kim bilir hangi sapık tacize, tecavüze hazırlanıyor ama yardıma koşamıyoruz, yetişemiyoruz. Ben böyle bir dünyayı asla sevmiyorum. Çocuklara uzanan ellerin kırılmasını,  göz dikenlerin ise Allah'ın gazabına uğramalarını tüm yüreğimle diliyorum, iki çocuğunu kaybetmiş bir anne olarak yalvarıyorum Yaradanıma. 

GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN, HAKLARINIZ EN AZINDAN BU GÜNDEN SONRA BAKİ OLSUN DİLERİM MELEKLER. HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUZ, BİZ İNSANLIKTAN NASİBİNİ ALMIŞLAR.

Ece Evren    20.11.2016