MİM | BLOG MUHASEBESİ

Sorular        

MİM | BLOG MUHASEBESİ

Blog alemine nasıl girdin? 

Pattatanak :))) Yani birinin tavsiyesini beklermişiz meğer... Bir bayram günü ziyarete gelen yeğenler. Konu yazmaktan açılmış, birkaç yazım okundu; yeğen beni yetenekli ve azimli gördü, hemen "Yengeme bir blog açalım" dedi. Aynı saatlerde bir gmail adresi, hayran olduğum bir isimle bloğum açılmıştı bile. Ve yaz bakalım Ece, kim tutar seni :))) Evrene kadar ulaşmasını dilediğim dualarım, ibretlik yaşamım ve ben. Bazıları kınamış olabilirler, her şeyden bahsedilir mi öyle diye... İnanın ben herkesi dost ve evlat bildim. Bu da benim işte... Bazı konularda aykırı düşüncelerim vardır. Kendimize bile itiraf edemediklerimizin ruz-i mahşerde bir bir yüzümüze söylenmesinin bir alıştırmasıydı bu, belki benim ve benim gibi düşünenler için. Belki de doğruluğu içtenlik olarak algıladım kim bilir?

Hangi blog sana ilham oldu?

Böyle bir şey olmadı. Sadece, bayağı sene önce, bir şarkı ararken googleda bir bloğa düştü yolum. Ne güzel diye düşündüğümü hatırlarım. Blog tutulduğundan haberim var ama merakım yoktu.

Bloga yazdığın ilk yazı ve son yazı arasında farklar var mı?

Çok farklar var hem de. Kendi çapımda değişmeye, daha kaliteli yazmaya başlamıştım. Dünyanın kitabını hatmettim. Yazılarımda yararlarını gördüm. Ben vatan aşığı, Cumhuriyet sevdalısı bir kadın olduğum için, zaman zaman kükreyip, cürmüm kadar yer yaktım ama bunun manevi rahatlığını hiçbir şeye değişmem.

Yakın çevrendeki insanlar bloğunu biliyor mu?

Biliyorlar ama uzaydan gelmiş bir uygulama gibi bakıyorlar :)) Bence herkesin harcı değil. Bu istek işi. 

Aslen çok umurumda da değil. Üç neslin birbirini anlaması çok özveri ister. Özveri ve empati stokladığım için, sanırım bulmak da istemiyorlar. Beis değil üstelik...

Blog yazmak yaşamına ne kattı ya da çıkarttı?

Blog benim yaşam tarzım olurken, içimdeki yazma isteği giderek büyüyordu. Ama yanımdakilerden başlayarak, tanıdıkların gerçek hayatlarına takmıştım. Onlardan bahsetmek istiyordum. Bazı direnmeler oldu. İsminizi değiştirir yazarım demem de çare olmadı. Bozuşmaya vardı iş. Yazma isteğimi ise doruklara çıkardılar bu direnişleriyle. Ben bir süre ailenin içinde kayıp gibiydim. Ama fazla talep de yoktu ve sonunda bu durum dikkatimi çekti. Aktif hayata karışınca ise, hayatımdakilerin neredeyse çağ atlamış halleriyle karşılaştım. Sanki bir yabancıydım ben. Sevdiğim dahil, bana bir garip bakıyorlardı. 

Yaşamımda olanlar, sevdiğim insan, yani benim değer verdiklerimden; yapay mı içten mi olduklarını, zeki olmama rağmen kestiremediğim kadar şaşırtıcı bir teşvik gördüm. Ama hiçbir yayınımı iştahlıyken değil, diyetteyken bile okumazlardı. Kimseyi bloğumun başında yakalamadım bugüne değin. Bir merak edin be şahsiyetler... Sanırım "gölgen olmayalım ki, sen blogdan kafanı çıkarma demek istiyorlardı." Çok yazık ama gerçek bu... 

Şu anda blogunda kaç yazı ve kaç sayfa görüntülenmen var?

Bunlar da böyle kızlarım. Tuğçe'ciğim, hatırın için yaptım, önemli olduğuna inandığım için yaptım. Sevgiler hepinize.  

Tuğçenin mimi burada

Ece Evren/Halkalı 19.05.2018