Şikâyetname 23.Bölüm

Saat

Şikâyetname 23.Bölüm

Baş edilmeyen İnsan...

Kalıcılık bir insanın ölümsüzlüğüyle olmaz. O zaman hep aynı hayatı tekrarlayan, mekanik bir robottan ne farkımız kalırdı ki… Kalıcılık nesilden nesile aktarılan; canla, kanla, o mükemmel akışla olur. Ölümsüzlüğün manası çok derindir. Belli bir yaş verilmiştir bize, fazlasını istemek açgözlülüktür. 

Yer çekiminin sizi garantiye aldığı, ayaklarınızın üzerinde sizi dengede tutması sayesinde yaşama dâhil olursunuz. Havada uçarak da yaşayabilirdik. Ya da denizlerin içinde bir düzen kurardık. Allah böyle istediyse eğer, o özgür adımlarımızı düşünerek atıp, akıllarımızı hayırlı şeyler için çalıştırmalıyız. 

Ya geri geri gitseydi her şey? Belli bir yaşta durup aniden, geriye dönseydi zaman? Günümüzde geçmişe gitmek isteyenler yok mu Allah aşkına? Ya öyle olsaydı kendiliğinden? Olgunluğunuzu, onca tecrübelerinizi, hemen hemen her şeyinizi ardınızda bırakmak zorunda kalarak çocukluğunuzun kapısında bulsaydınız kendinizi? Peki, o günlerden hatırladığınız kadarını; iyi ya da kötü; güzel ya da çirkin yeniden yaşamaya talip olur muydunuz?

Aslında bu kadar ütopik olmasa da, bu hayallerle yaşayanlar var… Doğumumuzdan ölümümüze kadar önce büyüme, gelişme, olgunlaşma, tecrübeler edinme, uygulama ve en sonunda duraklama devri var. Bundan hiç kimse kaçamamış. Ama duraklama devri herkeste aynı olmaz. Kişinin kapasitesine, yaşamdan ne anladığına, hangi ortamda yetiştiğine ve yaşam şartlarına göre çok değişkenlik gösterir. Kimi zahmetli ama yalnız, kimi verimli, kimi de gençlerin sırtına yüklenerek yaşar. Bir manada çocukluğa dönüştür bu hâl ve aslında bu yaşlarımızı keyifli geçirmek elimizdedir bence. Nitelik farkı vardır, herkes bu devri kolay atlatamaz. 

Yaşarken bin türlü hallere gireriz. Kayıplarımız olur, yıkılırız. İmanımız su serper bu yangınlarımıza. Kolay değildir, gece yanında olan birini sabah cansız görmek…

Bir insanın tekâmülü ise çeşitli şartlara bağlıdır. Dünyanın ona ayırdığı yerde döner durur. Nereye uzaklaşsa döneceği yer yine konuşlandığı yerdir. Bazıları radikal kararlar alıp, birden yaşam tarzlarını değiştirseler de; arkalarında kaderin soluğunu hep hissedeceklerdir. O istemeseydi olmazdı zaten… Ve yazılan rolünü, bazen kaçmak istese de oynamak zorundadır kişi. Başka bir vuruşla kader, yüzümüz hep ona dönük olsun ister… Bu konularda anlamadıklarımız, zaten çabalasak da anlayamayacaklarımızdır. Çırpınmalar boşunadır. 

Her şey ayarlanmıştır. Sonsuzluktur kalıcı olan. Ne vücut yılların yıpratmasından muaftır, ne de hafızamız tam olarak işler halde kalır. Zamansız ve ucu bucağı olmayan bir sürece doğru hızla gidiyoruz. Düşününce dehşete düşüyor insan… Zaten bizler, dokunmadan, görmeden hiçbir şeye inanmayız. Bu muhteşem yaradılışın hep görünen yüzünden nemalanmak istedik. Arka yüzde ise neler olduğundan ölene kadar haberdar olmayacağız. Sonrası hep meçhul kalmalı zaten. Zira biz onu da kâr hanemize almak isterdik. Hep kayıptayız insanoğlu…

Ece Evren/İstanbul 29.08.2018