 |
Şikayetname 26.Bölüm
Her birinizde bir parçam kalmış olmalı
Hey sizler; bütün zamanlarımda sevdiklerim...
Yakınlarım, çocuklarım, eşim, yoldaşım
Birazı da sende kalsın demediniz
Kiminiz hoyratça harcadınız
Kiminiz, aldığınızı bile fark etmediniz...
Verin onları bana
İhtiyacım var ve hiç bu kadar olmamıştı
Hey! Ölüyorum ben
Canımın parçalarını verin
Biraz mutluluk bile bırakmamış
Üstelik öldüğünüzde beni günlerce ağlatmıştınız
Sizler yaşarken
Acımasızca ittirdi sevgimi bazılarınız
İlk ve son defa istiyorum
Kendimi arıyorum, sizlerde kalmış olmalı...
Verin bana parçalarımı...
27.11.2016
Bilmediklerim, anlayamadıklarım kadar üzmedi beni
Hele ki, gerçek sandıklarımın yalan olduğunu öğrenene kadar...
Keşke insanları hayvanlar gibi görebilsem de sevimli gelseler bana...
Artık son hikâyelerime kahramanlar arıyorum. Ama vereceğim yükleri kaldırıp kaldıramayacaklarından hiç emin değilim.
Eskilerde, hikâyelerimde baş rolde hep ben vardım. Evdeki bütün sorunlarda değişik fikirlerimle var olup, alınan kararlarda imzam olurdu. Ben ne yaşamı ve ne de evliliğimi hiç hafife almadım. Sıradan bir kader olayı olarak görmedim ve yaşım on sekiz olmasına rağmen mücadele ettim. Eşimle mecburi hizmet görevi yaptığı doğunun bir şehrinde o görev yaparken; tüm yokluk ve zorluklarına katlandım. Kötü ama şükürler olsun ki çatısı olan evlerde oturdum ve daha düzgün bir yaşamdan gelmeme rağmen hiç şikayetçi olmadım. Benim zorum sevgiyleydi hep. Ben ona destek oldum ama aynı muameleyi görmedim. Benden epeyce büyük yaşta olmasına rağmen, erkekliğinin evrelerini her gittiğimiz yerde atlamaya çalışıyordu. Yine anlayışla karşıladım. Bu menfi durumlardan evlatlarımın haberdar olmamasını sağladım. Sevgiyle yetiştirdim çocuklarımı. Hep gülerdi o güzel yüzleri. O günleri öyle atlattım.
Evine ancak hastalanınca dönüş yapan eşimi gayet saygı ve misafirperverlikle karşıladım. Tam on sene hastanede ona refakat ettim. Gençtim, dayanabildim. Şimdi diyaliz hastalarına güzel hizmetler veriliyor ama o zaman tüm yük, yanında, yöresinde ona bakanlardaydı. Olsun varsın dedim...
Siz siz olun, size isteyerek ya da istemeyerek zararı dokunmuş insanları affedin. Zira böylesi daha yüksüz. Ve olaylardan güçlü çıkıyorsunuz. İnsanın bir vücut gücü vardır, bir de manevi kuvveti. Son senelerde yeni bir sınavdan geçiyorum. Bundan da zaferle çıkacağım. Zira ben çabaladım ne için? Sevgi için, saygı için, gurur ve haysiyetim için.
Hepiniz kim bilir hangi sınavlardan geçiyorsunuz. Hayat böyle zira, adam kayırmıyor ve sırayla tüm insanları tek tek yokluyor. Sizlere de başarı ve mutluluklar dilerim.
Sevgilerimle.
Ece Evren 06.03.2019
Bu hayatta herkesin bir hikayesi olur ve kendine has imtihanı. Bence herkes kendi hikayesine sahip çıkıp, başkalarının hikayeleri ile kıyas da yapmadan imtihanını başarıyla verme yoluna bakmalı. Çünkü sınavı kazanınca, çok güzel şeylerin bizi beklediğine canı gönülden inanıyorum.
YanıtlaSilAynı düşüncedeyiz. Yorum için çok teşekkürler.Sevgilerimle :)
SilHayat hepimiz için bir sınav Ece abla.
YanıtlaSilKesinlikle yavrum...
SilMerhabalar.
YanıtlaSilHerkesin sınavı da ölümü de çok farklıdır. Kimilerin ki ağır geçmekle birlikte, kimilerin ki de hafif geçmektedir. Ölümsüz varlık olmadığı gibi sınavsız varlık da yoktur. Cenab-ı Hakk ümmet-i Muhammed-i korktuğundan emin ve muhafaza eylesin.
Selam ve saygılarımla.
Merhaba Recep Bey, hoş geldiniz. Duanıza amin diyorum. Bu vesile ile Mübarek Regaip kandilinizi de kutlarım. Hayırlara vesile olur inşallah.
SilSelam ve saygılarımla...
Bana zararı dokunanları önce hayatımdan çıkartıyor sonra Allah'a havale ediyorum her zaman.. Çünkü onları kafayı takıp, affetmeyince bana bir yararı olmuyor aksine yıpratıcı olduğunu düşünüyorum.
YanıtlaSilHayat kısa bu yüzden kendimizi ve sevdiklerimizi mutlu etmek için yaşayalım..
Sevgiler ablacığım.. ^-^
Hoş geldin Tuğçe kızım. Ben Allah'a havale etmeden önce, biraz uğraşıyor, hemen vazgeçmiyorum. Yani üzeni biraz üzüyorum. Affedici yanım da var. Durumlara göre değişiyor tabii. Teşekkürler kızım.Sevgilerimle :)
YanıtlaSilHerkesin sınavı farklı,siz ilk sınavınızı büyük bir özveriyle vermişsiniz.Bence bundan sonra meyvelerini toplarsınız.Affetmek konusunda sizin kadar iyi niyetli değilim,böylelikle kendime eziyet ediyorum biliyorum ama gönlümü razı edemiyorum.Allah iyi insanlarla karşılaştırsın hepimizi.
YanıtlaSilKandiliniz,kadınlar gününüz kutlu olsun sevgiler😊
Amin... Çok teşekkür ederim. Hoş geldiniz:) Ben de biraz geç cevap versem de, hem kandilinizi, hem de Kadınlar Günü'nüzü kutlarım 😊
SilAffetmeyi tam becerebilmiş değilim.O öneriyi kendime de yapıyorum. Yani affetmek öyle kolay değil:(
Hayattaki sinavlarimiz hic bitmiyor sanirim. En büyük dilegim tüm sinavlari gececek gücü bulabilmek.
YanıtlaSilİnşallah Derya 😊 Kuvvetliyiz biz, ben buna inanıyorum. Sevgiler canım 😊
SilDilerim bu sınavdan da geçersin.
YanıtlaSilİnşallah Cem. Sağ ol, dileğin için teşekkürler. Bu benim için vize sayılır zira 😊
SilOnlara verdiğin sevgiyi bile isteme bence.. çünkü sende o kadar çok var ki, hor kullanılmış hatta hoyratça davranılmış eskilere hiç ihtiyacın yok canım Ece :)
YanıtlaSilZaten alacak yerim yok canım arkadaşım. Saçmaya ise, hazırım yine. Küçük bir serzeniş olsa da gerçek buydu.Sevgi beklemek hiç doğru değil zaten, kendiliğinden olsa olurdu. Sevgiler arkadaşıma 😊
SilDediğin gibi hepimiz sınavlardan geçiyoruz.Kolay kolay atlatırız inşallah :) Kaleminize sağlık ablacığım :)
YanıtlaSilSağ ol canım. Neredeyse her gün bir şeyler öğrenmeye devam :)Sevgiler kızıma :)
Sil"Acı derinlerinde gizlenen tatlı hediyelerle gelirmiş." Sen acınla barışık olursan, sabırlı olursan sonunda hediyesini bırakır gidermiş. Bu elbette hiç kolay değil. Özellikle acıyı yaşarken. Siz en güzelini yapmışsınız, sevginize sarılmışsınız. Umarım bundan sonra sizi üzen, sıkıntı veren şeylerden uzak olursunuz. En samimi sevgilerimle sevgili Ece hanımcığım.
YanıtlaSilSevgili kardeşim. Seni görmek ne güzel 😊 İnan bazen hâlâ tam olgunlaşmadığımı hissediyorum. Önerileriniz benim için çok kıymetli. Sevgiyle kucaklıyorum canım 😊
SilNe kadar güzel söylemişsiniz. Keşke insanları hayvanlar gibi görebilsem, sevimli gelseler bana diyerek... Ben de aynısını düşünüyorum. Hayvanlar ki hangi tür olursa olsun karnı doyduktan sonra hiçbir canlıya zarar vermez. Ama insan öyle değil. Hırsları, egosu tükenmek bilmiyor maalesef. İnsanları affedememek yaşadığımız bir durum. Oysa ki kendimize zarar veriyoruz böyle. Bunu bile bile haksızlık yapan kimseleri affetmek kolay olmuyor bazen. Bunları aşabilmek çok önemli. Teşekkürler bu keyifli paylaşımınız için. Sevgiyle kalın...
YanıtlaSilÇok teşekkürler Gülhan'cığım. Görüşmek üzere,sevgilerimle 😊
SilMerhabalar.
YanıtlaSilBen, dersime iyi çalışamamışım ki, sürekli sınav oluyorum. Sınavın birini bitirip sonuçlandırmadan hemen öbür sınav başlıyor. Cenab-ı Allah bizim gibi sınavdan geçen kulların yar ve yardımcısı olsun. Sınavlar o kadar çetin ve zor ki; bırakın ayakta kalmayı, insanın nefes bile alası gelmiyor. Oysa, o nefesi alamadığımız zaman zaten iş bitiyor.
Ne kadar isterseniz isteyin, o sizden alınan can parçalarını kimse size iade edemez. Aynı şekilde bizde öyle hayata verdiğimiz parçaları geri istiyoruz ama, kimse ne duyuyor, ne de verme taraftarı oluyor. Giden gitti, geri gelmesi çok zor! Aldığımız darbeler sonrası, bize kalanlar inşAllah bize yeter de perişan olmayız. Aksi halde, işimiz çok zor!
Ahmet Hamdi Tanpınar'ın "Huzur" isimli romanında şairle ilgili geçen şu sözlerini bir yere not almıştım: "Bir şairin en büyük keşfi, kendi muharririni, iç alemine doğru kendisini götürecek olanları bulmaktır." Siz bu keşfi yapan nadir kalemlerden birisiniz. Kaleminize ve yüreğinize sağlık ve mutluluklar dilerim.
Selam ve saygılarımla.
Merhabalar Recep Bey, bloğuma artık iki günde bir girebiliyorum. İyi ki bu gece girdim ve bu değerli yorumunuzu gördüm.
SilSınavlardan müşteki gibi görünsem de benim zorlukları seven bir yapım var. Allah emanetini alana kadar bu böyle devam edecek. Bir yandan dünyada olan bitenlere, haksızlıklara, zulümlere, vatanımdaki gidişata o kadar kederleniyorum ki, bu da başka bir sınav olmalı. Seyredip, hiçbir şey yapamamak ise en zoru...
Son paragrafınızda, tarzım hakkındaki düşüncelerinizi okumak beni öyle sevindirdi ki... Sizden bunu duymak çok güzeldi.
Bayağı bir süredir yazma isteğimde bir durgunluk var. Bol bol okuyorum. Aslında memleket meseleleri, az önce yazdığım gibi beni kahrediyor. Dilerim artık nasıl bir yanlışın içinde olduklarını vatandaş onlara anlatabilir. Yeni yazı ve yorumlarda görüşmek üzere; sağlık, huzur, selam ve saygılarımla. Allah'a emanet olun...
hayat zor bizde sınavlardan geçyoz,sınavlardan pekiyi almamız gerekyo,sınavu bitirip adam olcaz inşallah..😁 işin gırgır yanı bu ama işte sınav her insan için geçerli bence,hiç takmayın yazmaya devam edin bence..ne demiş atalarıımız "hayat paylaşıldıkça güzel.." emeğinize sağlık..✔😊
YanıtlaSil