Ece Evren- Kapı çaldı

Kapı Çaldı…

Geldiğinde sen

Bu saatte ziyaret mi olur dedim

Öylesine samimi ve temizdi ki bakışların

Affet, ancak gelebildim dedin

Bağrına basacak bir hâlin vardı

Çapkınlığının son durağındaymışsın 

Bilemezdim...

Son saatlerimdi onlar

Varlığından bihaberdim

Yeni çıkmıştım yorgun zamanlarımdan

Bilemezdin, söylesem de anlamazdın

Şaşırdım, büyülenmiştim

Sevgiye hasretimin sanrısıymışsın sadece

Ciddiyetten eser yokmuş içinde

Mesleğin pazarlamacılıkmış

Salam sosis, vesaire

Konuşmaların bağlama donanımlıymış

Nasıl anlardım?

Sonra bülbüller gibi şakıyıp

Kafesine kaçardın hep

Başka tonlarda şakımak üzere

Anladığımda vakit yine geç olmuştu, tıpkı gelişin gibi

Sahibin nasıl biriydi öyle?

Kafesi açıp, sıkça salmak da neyin nesiydi?

Kapılmıştım, akışa teslimdim çoktan

Kahve telvelerinin gelişigüzel süzülmelerinden medet umdum

Aslında bomboş fincanlara bakmışım

Aldanmışım…

Geçmişimizin geç kalmış misafiriydin

Kalan huzurumu çalmakmış belli ki niyetin

Ömrümün onca senesini heba etmekmiş

Yerle yeksan etmekmiş

Bilemezdim…

Şimdi ben sana geldim

Kalanlarımı sökerek de olsa çıkart içinden!

Ciğerin de parçalansa, kalbinde de ne varsa…

Aklındakileri şöyle dök önüme

İçinden benim olanları almaya geldim

Anlamadın mı hâlâ?

Ver benden aldığın beni

Sakladıkların seni rahat bırakır sanma

Sen seçimini yaptın, katlan sonuçlarına

Aklımın sende kalan kısmını

Sana akıp duygu deryana kapılmışlıklarımı

Ellerimiz kenetliyken sana akan enerjimi

Velhasıl tüm eksilmişlerimi

Ver hepsini, kahrına kahır eklemeye geldim…

Ece  Evren