Kendim ve Ben...

 

Acılar...

Yaşamak en acı gelen şimdi

Ne geride gözüm, ne de ileriyi mutlu edebilirim.

Araf olmalı burası... Neden sulanıyor ki hep gözlerim?

Neden mutluluk uzak bir alemde gibi  hep bana?

Ben doğuştan beri mutsuzum.

O neydi ki öyle? Neden koşup geldin ki sen bana?

Kader ne yapar, ne eder, son karar ondan olsun ister

Karalarımı sulandırdın değişti sanki renkleri

Ne yapmak istiyorsun zamansızca yine?

Bir tek beni anlamadın sanki 

Doymuyorsun zulmetmeye, bu defa yardım edeyim istersen

Tek bir ben kaldım koca evrende, öyle hissettirdin hep ve daima 

Aç gözlerinize onlarca hedef var...

Tüm cazibelerini saçıyorlar dişiler yine

Ah; yetmez yaşayacağın yıllar o nefsi doyurmaya da

Hayvana olan gibi itibarin kalmaz dünyada

Bir bilseydin kendine ettiğin zulmü

Suç ortağın, orantısız saçılan güzelliklerle

Artık temizlenmez o nefsin, 

Kurtarmaz seni olan erdemin

Böyle geldin erkek nesli, böyle de gideceksin...

Yollarım, ucu saçaklı kollara ayrılmış yollarım

Bilmem ki hangisine doğru gideyim, yeter ki kurtulayım şu' Ben'den

Dursam ve beni alsa kıpırdatmadan bir mucize

Anlamaktan yorgun dimağım kollarımı bile yormakta

Ayaklarım kırgın bana kendime amaçsız koştular hep

Ah bana zulmetti nefsim de kör düşüncelerimin kurbanıyım

Bilmem, anlayıp itiraf etmem onarır mı ki onları,

Ya da böyle mi giderim ölümün kollarına gönülsüzce?

Kimse bu kadar insafsız olamaz 

Kendime ihanetten vurgun yedim ben...

Affedemem,

Onarılmaz nefsim ve ben gömülürüm vicdanımın hükmünde  aniden...

Ece Evren

9-23 eylül 2019