 |
| Yitirilen |
Varlıklar
Nefsinin elinde köle olmuş varlıklar
Değişik tat isteyen doymaz vücutlar
Her zevki anında tatmak isteyip
Çöpünü sıkılınca atan nefisler...
Utanmaktan bihaber sefil nefisler
Nefsin güdümünde koşan vücutlar...
Her güzelliğe hayran, hoyrat nefisler
Onun peşinde yitti hep, onca duygular
Doyum bir kerelik!
Yetmez ki ona, bütün çiçeklerde doyum ararlar
Rabbi yessir-i silinmiş sanki onca suratlar
Kendi yüzleri yok artık, maske takarlar
Ar ve hayâ nefsin kurbanı olmuşken...
Suları tükenip, donar vücutlar
Bu defa sığınacak toprak ararlar
Toprak ise çorak olur almaz onları...
Arılar ölür
Peki ya çiçekler?
Onlar tüm saflıklarıyla yine yaşarlar.
Ece Evren / İstanbul
Yorum Gönder