Kedilerimiz |
Heyy! Ben De Varım Dünyada...10.Bl.
Artık kedileri alıp, izin verilen yere bırakma zamanıydı. Gözlerimizi yavrulardan kaçırmaya çalışıp kafeslerine yerleştirdik. Zira o kadar güzellerdi ki...O gece sağanak yağış sabaha kadar devam etti ve biz çıkmaya hazırlanırken hala yağmur yağıyordu. Balkonumuzun sol kapısından çıkıp, hemen dibindeki büyükçe ağacın dallarıyla altını koruduğu yere kafesi yerleştirip, apartman içinden geçmekten çekindiğimiz için, dışarıdan alarak götürecektik. Ama biraz süre geçmesi gerekiyordu. Oyalanmak için yine bahçede oturmuş etrafa bakıyordum. Bir gölgenin hızla merdivenlerden aşağıya kaydığını gördüm ve hemen dışarı çıktım. Bahçe kapısını aceleyle açtığımda, üst kattaki yaşlı ama dinç adamı gördüm. Merdivenlerden bir garip hırsla kafese doğru hızla geliyordu. Tam saldıracak hamleyi yapıyordu ki "Durun beyefendi! ne yaptığınızı sanıyorsunuz?" dedim. Bana "Bunları da, sizi de istemiyoruz, bırakın onları atacağım! " olanca sinirli haliyle... Ne kafesi elimden almasına izin verdim, ne de aslında lâyık olduğu cevapları. Sakin olmam gerektiğini düşünerek sadece anlamlı bakışlarla süzdüm onu. "Rahat olun biz onları ve annelerini zaten götürüyoruz." dedim. Ağlayarak içeri girdim. Bu insanlar gibi olmadığım için Allah’a binlerce kez şükrederek. Ondan sonraki günler ise daha da şiddeti artan olaylara gebeydi...
16.09.2015
Kedileri altı numaralı dairede oturan beyden kurtarmıştık. Fakat arabamızın arka koltuğuna yerleştirip yola çıktığımız andan itibaren ne kızım, ne de ben bir kelime konuşamıyor, gözlerimizi birbirimizden kaçırıyorduk... Sık sık arka koltuğa bakıp izliyordum onları. Annelerinin etrafında toplanmış süt emiyorlardı. Peki aç kalırsa anne, çocuklar ne olacaktı? Mutlaka onları bilinen zamanda terk edip, kendi ahvallerine bırakarak, tekrar güdülerinin esiri olacaktı. Bu hep böyle mi sürüp gidecekti? Peki bizler? Göz görmeyince gönül vefasızca katlanıp, sonunda bir gün hiç aklımıza gelmeyeceklerdi belki. Nasıl acımasız bir dünyaydı bu?
Bıraktığımız kediler aynı annenin ikinci doğurduklarıydı..
Şimdi üçü evimizde, birini sahiplendirmiştik. Mutlu mutlu yaşıyoruz onlarla...
Ece Evren
Ece ablam, şu an evimizde 5 yavrusuyla bir anne kedi var. Doğum yapmak üzereyken bize sığındı ve kıyamadık. Yavrular büyüyene kadar misafir edeceğiz. O kadar çok hayatımızın parçası oldular ki, o el kadar masumlara biri zarar vermeye çalışsa tepkim ağır olur. Eşimin halası çöp poşetine koy at onları dedi, inanamadım. Bize gelmiyorlar, gelmesinler. Yaşadıklarını çok iyi anlıyorum. Zaten öyle insanları gördükçe, hayvanlara daha da bağlanıyorum.
YanıtlaSilBlana kızım.Bak aynı şekilde olabiliyor.Nasıl kıyar ki insan onlara?Çok sevimliler zaten, kör mü bunların gözleri.Benim anlamadığım neden bu tepki. Allah'a ve yarattıklarına en azından hoşgörüyle bakamazlar mı? Onları anlamam mümkün değil.Teşekkürler yorum için sevgilerimle canım.
SilEcem ablam vallahi sinir oldum şu an! Onlar kim oluyor ki ''sizi de onları da istemiyoruz'' diyor? Verin ağızlarının payını şunların. Dünyayı kendinin mi zannediyorlar? Sorsan bunlardan iyisi de yoktur. Haydutlar! Üzmeyin kendinizi. :(
YanıtlaSilİlknur kızım, bu daha işin başı.Bu hadsiz insanlar neler yaptılar bize.Evden taşınmak zorunda kaldık.Hoş hikaye değil, ama birilerinin kulağına kar suyu kaçar belki.Artık Altı ay geçti üstünden, ama ancak aklıma gelmiyor.Sevgilerimle canım.
SilSevgisiz, güvensiz, korunmasız bir dünyada yaşıyoruz.
YanıtlaSilEvet canım, maalesef:(
SilGöz görmeyince kalp üstlenir üzüntüyü. Seviger..
YanıtlaSilEn acısı da budur zaten:(
SilKedileri sevin ya, kedileri sevenleri de sevin ♥
YanıtlaSilBir şey eksik ki böyle oluyor:(
YanıtlaSilAy inanmıyorum yaaa:((( böylelerine insan demeye bin şahit ister, her iki eli, iki ayağı olan insan olmuyor. :(
YanıtlaSilEvet canım.Artık insanlık aranır oldu.Allahtan sizlerle paylaşıyorum ve varlıklarınızı bilmek beni çok teselli ediyor inanın.Sevgilerimle kardeşim.
Silhele bir de paticanlara eziyet edip sonra da ibadetten bahsedenler yokmu asıl onları bir torbaya koyup atmak lazım:((
YanıtlaSilEvet canım, zaten bu yaşlı bey de yanımızdaki camide ön saflarda olurmuş hep.Apartman görevlimiz söylerdi:((
Sil