Oyuncular 7. Bl.

Oyuncular

Oyuncular 7. Bl.

Umutlarımı, o içten duygularımı, coşkularımı, bir de sevgimi, lif lif ayırdın. Onlardan bir sepet örmüştün adeta.

Yine uzaktaydın her zaman olduğu gibi acı sözleri bir bir sıralarken. Ayrılmadan evvel söyleseydin ya.

"İşte bunlar şimdilik sana emanet!...Onları dinlendir, ağlamalar gülmelere, kederler sevince dönüşsün artık, bana benze, öyle çık karşıma..."dedin söylemeden. En zoru sona saklamış meğer kader. En sevgiden mağdurluğu ve yine aşktan meczupluğu...

Sessiz kaldım ben. Kabul etmedim bana verdiklerini. Hıçkırıklar eşlik eder oldu çoktandır ağlamalarıma ve bin türlü ahlar...Yaşamım ve ben ölüyoruz. Kurtarmanı istemiyoruz. İlk ve son defa yeniliyor muyum ne? Onca zaferden sonra, ne yapacağımı ilk defa bilmiyorum.

Sevgi ve nefret, işte en korktuğum ikili yanyanalar şimdi ruhumda. Geçinemezler bilirim. Beni harcayacaklar aralarında. İradem! en gerektiğin zaman sen neredesin?

7'ci Bölüm.

Oyunculuk yaş olgunu erkeklerin kanında seyir halindeydi acımasız bir ihtimalle. Bu gerçeği kabul ettim artık. En amorf oyuncuda, yani sende de ve fazlası ile vardı. Arta kalıp üstünden dökülenleri bile görüyordum. Tipin, duruşun ve kemalin üstündeki yaşında çok çirkin duruyordu. Yalan sarmalı ayaklarına kadar dolanmıştı da, şöyle bir silkelenmekle onu açmayı beceriyordun. Şaşırmıyordum. Ama anladığımı, limiti öğrenmek için belli etmemeyi seçmiştim. Ben açık vermemeliydim.

Gözlerin çoktan ahlak erozyonuna uğramıştı. Bunu dışarıdaki çekimlerde farkettim.

O 180 dereceyi taradım hep, başımı çevirmeden görme yetimle çoktan anlamıştım bunu. Ne doymaz gözlerdi bunlar ya Rabbim !...Her dişiden bir şekilde nasibini almadan geçmiyordu. O sırada rolünde hiç bir gecikme, aksama olmuyordu. Hemcinslerimin  bundan çoğunlukla haberi olmuyordu, hırsız gibi yani...Bu nasıl bir şeydi?

Peki, diğer oyunundaki dişi kahramanın bunda bir katkısı olup ya da büyük bir boş vermişliği mi rol oynuyordu acaba? Başımın üzerindeki soru işaretleri gözlerime yansımasındı. Hiç taviz vermiyordu çünkü. İçten içe bileniyordum. Yine diğer oyundaki dişi karakterin, onda mahfuz ve dişinin tipinden olması tespitlerime göre mümkün görünmeyen, buna rağmen anlaşılır cazibesi, sırf sessizliğinden, ya da umursamazlığından mıydı? Bu ne kolay bir galibiyetti böyle? Bu günlere kadar o sıfat bana çok yakıştırılmıştı, kör müydü bu adam acaba, ya da körlüğü mü seçiyordu? Amacı neydi?

Oyunumuz tehlikeye girmeliydi biraz, ama bunu ben yapmalıydım. Nihayet bu güne kadar geçen  hayatımda gururum bu kadar incinmemişti hiç. Düşünmeliydim, hem de çok. Bitiremiyorsam oyunu ve hala senaryo yazmaktan kendimi alamıyorsam sıkı düşünmeliydim. Bir mola istemeye yeltenirken, "Oyunu belli şartlar olgunlaşana kadar biraz aksatabilirim..."demesi bir oldu. Sustum.Yapacaklarım suskunluk sonunda gerçekleşebilirdi ancak. Zira karşımda sanki kocaman bir fare duruyordu.

Gelecek bölüm maalesef yok. Ama hikayelerimden oluşan ikinci kitabımı yazma çalışmalarım başlıyor artık. Oradaki en son hikaye bu olacak. Okuduğunuz için teşekkürlerimle.

Ece Evren