Tek Kişilik Kalabalık 1.Bölüm.

Uşak Şehri

2014 YILI, III. ULUSLAR ARASI KAŞGAR'LI MAHMUT ÖYKÜ YARIŞMASI'NA KATILDIĞIM HİKAYEM

Evimizin salonunun tam da ortasındaki masada oturmuş babamın salona çıkmasını beklerken, birazdan yaşayacağımız olayı asla tahmin bile edemezdik. 1968 yılının 31 ekimiydi. Yeni nişanlanmıştım ve babamın bu durumu kabullenmesinin zor olduğunu zaten biliyordum. Ama gençliğimin amansız cesaretiyle ve aşık olmanın büyüsüyle hiç korku duymamıştım, bu tür korkuyu tanımıyordum bile... Her şeyden bizi ürküten babam, belki de bilerek bu konuda baskı yapmamıştı. Babam uzunca bir süredir rahatsızdı, hastalığın bize yansıyan yüzünden haberdardık sadece. Ağır Ceza Hakimiydi babamız. Bence bütün şanssızlığımız ondan olmaktı. Annem ise melek gibi denen kadınlardandı. Asıl zor olan onun hayatıydı, sürekli manevi ve sıklıkla uğradığı fiziksel şiddete  nasıl dayandığını hala merak ederim… Beş kardeştik, ablam, ağabeyim, ben ve benden küçük iki  kardeşim, üç kız ve iki erkek. Orta Anadolu’nun yüzölçümü en büyük şehrinde doğmuşum. 1950 yılının 20 ağustos Pazar gününde. Hatırladığım şeyler kısıtlı, ama şuuraltımda onarılmayı bekleyen onlarca travmalar olduğunu biliyorum. Daha evlendikten sonrakileri halledememişken, onları deşmeye  hiç  cesaretim yok. Yüzüme oturmuş soğuk tavrın, kolay kolay kimsenin beni kaldıramadığının  sebebinin de bu olduğunu biliyorum.

Genellikle müstakil evlerde yaşarmışız. Ablam anlatırdı, konu komşu rahatsız olmasın diye... Zaten ne sesli güler ne de sesli ağlardık. Bize öğretilen buydu, normali bu sanırdık. Ama çevreye karıştıkça hiç de öyle olmadığını fark ettik ve neden?lerim , sorgulamalarım, kızgınlıklarım o günlerde başladı. Konuşkan bir çocuk değildim. Uyumadan önce en az bir saat düşünürdüm. Bu da babamın "Her gece uyumadan günün muhasebesini yapın!” sözünden sonra olmuştur mutlaka. Küçücük çocuğun muhasebe yapacak neyi varsa... Babam böylelikle bizi, ömür boyu  huzursuz uyumaya mahkum etmişti.

“Ahlaksız kadın!” kuyruklu yalancı kadın, çocukların uçkurlarını  bağlama, hepsi bu evdeki görevlerini kendileri yapacak! Bu sözler kararları hiç temyizden dönmeyen dürüstlüğüyle nam salmış  Ağır Ceza reisi babamın dudaklarından sık sık dökülen, acı verdikleri kadar anlayamadığımız sözlerin yalnızca bir örneğiydi.. Bu hikayede dialoglardan ziyade, babamın tiradları var hatırladığım... Ama içimizde kalan binlerce çığlık ve bir o kadar da cesaret edip de veremediğimiz kendimize göre cevaplarımız… Yani bir şekilde babamı sağır farz edersek dialoglarımız var. Evde genelde sessizlik hakim, çünkü babam tıpkı mahkeme salonundaki gibi her an her şeye  şeye hakim...  

Başta yorumlara kapatmak istediğim halde, sonradan düşüncelerinizin benim için ne kadar önemli olduğunu, ayrıca atlatıp atlatmadığımdan emin olamadığım bu travmalar konusunda yorum yapma ihtimallerinizin beni onaracağını düşündüm.

Ece Evren.    07.07.2016