Aşk İki Kişiliktir...

Bugün genel tarzımın biraz dışına çıkıp 'AŞK' konusunu işleyeyim dedim.Bakalım neler düşünmüşüm aşk hakkında?

Bağlanmak

Aşk İki Kişiliktir...

Aşk hayatımız boyunca ancak bir kere yaşanacağına inandığım kutsal bir duygunun içinde iki cinsin buluşmasıdır. Ama yaşanma ihtimali sanki  piyango çıkmasına  benzer bir şanstır. Onu hiç tadamadan hayattan göçüp gidenler olduğu gibi, bazı dayatmalar yüzünden yaşanamamış aşklar, yan yana bile gelemeyen, ya da kavuşamayan sevgililer ve bunların hikayeleri. Sevdiğine doyamadan onu dünyadan yolcu edenlerin aşkları ise içleri acıtır ve ölümsüzleşirler...

AŞK...

Bazen de bu üç harf ve anlamına hakkını verecek  duyguları yaşadığımızı sanırız. Hoşlanmaların aşkla buluşanları   olabilir. Aşık olup sevgiyle bakan göz zaten kusurlara kördür. Ve gördüğünün her halinden hoşlanır. Gerçek bir aşkı yaşıyorsanız eğer, duygularınızı  belli edemiyecek bir yapınız olsa bile, tüm tavırlarınız sevginizi haykırır. Aşk bir konu başlığı gibi altına maddeler ve şartlar konmasını reddeder. Onun devamlılığı toplumsal bir engel yoksa menfi veya müspet şartlardan etkilenmez. Aşk bir manada çabalama gerektirmez. Ama çiftin içlerinden gelenleri sunmaları onu kalıcı kılar. Başlangıçta ne kendinizi ne de sevdiğinizi sorgulamak aklınıza gelmez. Beklentileriniz ne kadar çabuk sahne alırlarsa onun aşk olma ihtimali zayıflar. Aşk karşı tarafın isteyebilecekleri ihtimalini düşünerek yapılan abartılı gösterişli şeyleri de sevmez. Doğallık, samimi davranışlar ve iki kişinin arasındaki sevgi alışverişidir hissetmek istediği sadece. Aşk layıkıyla yaşanırsa manasıyla içice geçer. Ne yalana, ne oyuna gelir ne de samimiyetsizliği kabul eder. Fırtınalı da yaşanır ki en güzel hali bence  budur.

Uyumla duyguları dans eden iki insan ve akla hayale  gelmeyen ayrıntılar. İlk görüşte aşk olmaz diyemiyeceğimiz gibi, iyice tanıdıktan sonra doğan aşk bile sahiplenilmediği anda yok olmaya mahkumdur. Günümüzde ikinci safhaya geçiş çok hızlandı. Ekonomik güçlüklerin bir yılan sinsiliğiyle de olsa etkisini hissettirmesi, o kutsal durumun maddeyle dürtülerek huzurunu az da olsa kaçırmayı başarabilir. Beklentiler sahne alır ve şüphelerden doğabilecek  sorular zihinleri kurcalamaya başlarsa, bu da aşk için tehlikedir. Birbirine her konuda; gerek kültür, maddi yeterlilik  ve karakter olarak uygun olan çift sayısı sınırlıdır. Yapılması gerekenlerin peşinden gidip, sanki bir tarifi uygularcasına sergilenen yapaylıklar aşkın hafife alınmasıdır. Hakiki aşk her şeyin ters olabildiği, fakat çekim gücünün tüm bu tersliklerle savaşma potansiyeli olan iki cinsin birbirine ram olma halidir. Aşk engel tanımaz. İki bedenin tek ruhta tek bir can olması ve hayatın tüm zorluklarına karşı güçlü bir duruş sergilemeleridir. Egonun can vermesidir sevenlerde. Sevgilerin sevgiler yaratması, sevenlerin  etraflarına bile mutluluk saçmalarıdır.

         

Bazı aşklarda gün gelir kılıçlar kuşanılır. Kişiliklerden ödün verilmeyip, değiştiremedikleri alışkanlıklarında  ısrar edebilirler. Eğer bu tespit ve ikazlar sıklaşır ve zıtlaşmalar uzun sürerse  birliktelikleri tehlike sinyallerini vermeye başlar. Sevdiğini kaybetmeyi göze alamazsa kusurlu taraf, yaptıklarının  genel geçer anlayışa uymadığını anlar ve eğer değişmeye çabalarsa bu aşkın yeniden vücut bulmasıdır. Sonunda gülüp geçerler yaşadıklarına .

         

Günümüzde bile, Allah'tan değişmeyen ve kabul gören, olması gereken şey aşkın evlilikle taçlanmasıdır. Gerçekten manasına hiç ters düşmemiş  bir sözdür "Evlilikte keramet vardır." Kolay kolay hiçbir aklı başında insan bu ahdi bozmaz ve bozulmasına izin vermez...'Mantık Evliliği' ki bu kadar saçma bir birleşme  kabul edilir gibi değildir. O zaman ise, alışkanlık denen o nikotin ya da içki müptelalığına benzer durum iki cinsi ne mutlu eder, ne de tatmin. Aynı mekanı paylaşarak günlerini rutine bağlamak, küçük kaçışlar ve tatminlerle yaşadığını sanmak ve nikaha ihanettir. Gerçek aşk birliği kabul eder ve hayatta bir kez yaşanır. Diğerleri yaşadık sanılanlardır. Aşk sürerse ömür boyu o iki insanın anlattıklarında can bulur her defasında. Ya da eşlerden biri diğerini kaybederse, işte en zoru da budur. Ve en güvenilir biridir ardında bıraktığı. Geride kalan aşkını yaşatır kalbinin en değerli köşesinde...Hatıralarıyla avunur. Bazen de dilden dile  anlatıldıkça gıptayla, sanki  efsane olur. Eşine  kavuşacağını hayal eder. Zira ruhlar da evlenmiştir ve hep canlıdırlar.

Öyle ''Ben seni uzakta da olsan seviyorum, sevgim seni görmesem de azalmaz ...’’gibi  içi boş sözler bahaneden öteye geçmez.Ya da şimdilerde yitirilmiş güvenlerin, hiçbir mesuliyet duygusu olmayan karakterlerde yerleşip, haksız ve seksapelitesi yüksek güzelliklerle karşılıklı alışverişe dönüşmesi ve bundan aşk diye söz edilmesi dejenereliğin göstergesidir. Sevginin yoğun bakıma alınması gerektiğini kabul etmemiz gerekiyor artık. Aslında tüm duyguların da bakım görmesi, insan ilişkilerinin gözden geçirilmesi. Çoktan yapılması gerekirdi. Aşkın itibarının iade edilmesiyle belki aşık olmanın hazzını yeniden  yaşar insanoğlu. Egoistliğin hakimiyetini  ilan etmesine az kala, manasını asla yitirmese de  aşk, yaşanma ihtimalinin  azaldığı ise bir gerçektir. 

Bence AŞK içinde mutlu olunan duygusal bir alandır. Değeri bilinmese de, o asla değerini yitirmez. Aşk çok irdelenmeye gelmez, ama oyuncak edilmeyi hiç kaldırmaz, savurur içindekileri. Bazen buna gerek bile kalmaz çiftler gönüllüce çıkarlar aşk sandıkları birliktelikten. Sevgi, gözlerin bir an olsun görmekten alamadığıdır sevdiğinden. Kerelerce görse de yetinemediğidir. Yüreklerimize Yaradan’ın yerleştirdiği sevme duygusu ve anlayışı eğer aile içinde hakimse, çocuklar tarafından anlaşılır ve edinilen diğer hasletlerle beslenirse, yaşama karıştığında insanoğlu zaten hep bir arayışta olacaktır. Aradığı ise bütünleşeceği diğer yarısıdır. Hayatında sevgiye, aşka yer vermeyen kişiler katı olurlar. Mutlaka ya sevmeyi bilmezler, ya da başka bir sıkıntı vardır ve kendilerine bile itiraf edemezler bunu. Sevgi sizinle olsun...

Ece Evren      14.08.2016