Şikâyetname 10

Rakun        

Şikâyetname 10

İnsan Olmak...

Kuş son bir hamleyle küçücük tırnaklarıyla tutunduğu dalın üstüne çıkmaya yeltendi. Minik bir saçma parçasının isabet ettiği yerin acısı tüm hücrelerini yaktıkça gücü gittikçe tükeniyordu. Nafileydi  çırpınışı… Küçük de olsa ona ağır gelen bedenini bırakıverdi, ona can veren, hareketliliğini sağlayan her adı bilinmez neyse ona veda etmek zorundaydı. Teslim oldu sonunda, ya da acı bedenine fazla geldi... Düşünür ya da düşünmez bir canlı dünyadan ayrılmıştı işte. 

Aklın, düşünmenin kurtuluşa, kurtuluşun ya da yaşamanın neye yaradığı belli olmayan ya da sanki  fayda etmediği bu dünyada hakikatin bilinmezliğiyle ayarlı bir zamanda çırptığı kanat seslerini ardında bırakarak düşen kuşun, son anlarındaki kurtulma çırpınışları, yaradılış ve olanların hikmetlerinden  bizden çok haberdar olmasından mıydı acaba?  Uçmanın bir mucize olduğunu, onlardan çok büyük cüsseli insanoğlunun bunu asla araçsız beceremiyeceğini bilir ve yaşarken yüksekliğini muhafaza ederek canını tehdit altında hissedip, onlardan hep kaçmaz mıydı?

Hayvanlar tüm çeşitleriyle dahil edilirken yaşama  insanlardan maada  yüksek güdüleriyle salınmışlardı dünyanın her yerine, iklimine, konumuna göre  ve oralara uygunlukları bilgisinde. Birbirleriyle beslenmekten başka şansları olmayan bu cinsler, Kuran'ı Kerim'de açıkladığı üzere sürekli Allah’ı zikrederek kutsarlar. Birbirlerini yedikleri yetmezniş gibi, insanoğlunun hangilerinin damak tatlarımıza uygun olduğu listesini belirleyene kadar nice hayvanlar kurban oldular. Vahşi ve doymaz insanoğlu. Onların arasında da ayrıcalık yaptınız.Kimine mesnetsizce kızıp kuyruğunu yakıp zevkle seyrettiniz, kimileri hala içkilerinize meze olmakta devam ediyor. Kimileriniz de size benzer bir yaratıkla cebelleşmek yerine o aciz hayvanlara tecavüz edip belki de acı ve dehşet içinde bırakıyorsunuz hep ve hâlâ. Canınız Cehennem’e diyorum. İnsan sıfatına gerçekten lâyık olan bazılarınız, onlara değer verdiniz. Eğittiniz, en vahşi hayvanda bile güzel bir yeti vardı ki eğitildiler. 

Ama bazılarınız onları oyuncak ettiniz. En evcil ve bize yakın çevremizi kaplayanlarına  baktık besledik diye bizlere en acımasız hallerinizle uzaylı görmüş gibi şaşkın şaşkın baktınız. Onlar kadar bile değeriniz yok gözümüzde bunu bilesiniz. Daha bir köpeğin size sadakatine fırsat vermemişken, kendi cinsinden kaçan kedinin, size sergileyemediği türlü şirin hallerini görmemişken, başlık kabul etmez bir düşmanlık beslediniz. Zira sizin onlar için ne düşündüklerinizi hissederler, ama yılmadan kerelerce yaklaşırlar siz tekme atsanız bile. Boşuna yaratılmış sayar bazılarınız onları.

İnsan başlı başına bir tehdit unsuruydu dünya için. Âlemlerin içinde bir noktadan ibaret dünya ve ona  göre küçücük vücuduyla şu insanın boyundan büyük yaptıklarına becerdiklerine bir baksanıza. Hayvanlardan beter çiftleşip, onlar kadar vahşice tüketiyorlar besinleri ve tüm manevi değerleri. Sıra çocuklara geldi. O sapıklar ki, güdüleri güdümlü füze gibi. Ceza? Ceza sadece mağdura. Hem de müebbet şansı bile olmayan ölümle. Ne anladı ki sabi o saf aklıyla? Bir azmış nefsin altında çırpınırken, vücuduna saçma tanesi isabet etmiş kuş kadar bile şansı yoktu. 

Üstelik bir düşünün, ya olanların tümü bir sanrıysa. Bir sanrıyla sınanıyor ve bu sonuçlara göre müjdelenecek ve mükâfatlandırılacağımız  bir hakiki âleme çıkan yolsa? Bundan da bizim haberimiz olsa. Ne yapardık sizce bunu duyunca. Ben diyeyim. Bu kadar bile biz olamazdık.

Son haliyle kötülükte birleşmeye hazır, iyi ve doğruluktan çok fazla ödün veren, menfaatçi, acımasız ve artık her gün biraz daha arsız, hayasızlaşan  insanoğlu. İyiliğe ve doğrulara doğrulttuğu her türlü yakıcı, yıkıcı, manen çökertici silahlarını var gücüyle boşaltmakta. Hatta artık bunu zevk aracına dönüştürme çabasında. Manevi kârın ve insan olmanın ne demek olduğu hâlâ tartışılan günümüzde, sizce de teknoloji ve bilim dışında, insani yönden tam gelişip olgunlaştığımızı söyleyebilir miyiz? Komplekslerimizin ters vuruşuyla hâkim olduğumuzu sandığımız her şeyin içi ve dışı boş bir balon kadar değersiz ve dayanaksız..

         

Ece Evren       26.10.2016