Değerli Öğretmenler, Gününüz Kutlu Olsun…

Şehremini Lisesi       

Bazı insanlar vardır, onlar hayatımızın gidişatında büyük roller  üstlenirler. Ebeveynlerimiz bizi yetiştirme, eğitme ve manevi değerleri aşılamada ilk  eğitmenlerimizdir, Alt yapımızı hazırlamakta genel olarak çoğu bunu görev gibi değil ama büyük bir istekle yaparlar. Kim çocuğunun mutlu, uyumlu ve başarılı bir birey olmasını istemez ki?  Şu veya bu sebeple istisnalar dışında, tüm aileler çocuklarına özen  gösterir ve çırpınırlar adeta. Gelecekte  karşılaşacağımız her müspet, ya da menfi olaylarda almamız gereken  tavırların ip uçlarını kâh onların birebir tavsiyelerinden, ya da örnek model oluşlarından  alırız. Onlar mutlaka bize dayanışma, anlaşma, empati ve toplum kurallarına uymak ne demektir bir şekilde anlatırlar.  Sosyal yaşama katılma sürecimizdeki  çabaları  da boşa gitmez.  Kendine güvenli ve ahlâklı yetişen bir çocuk kolay kolay  hata yapıp ne kendisine, ne de etrafına ve ne de topluma zarar vermez. Bu maalesef herkeste işleyen ve sonuç alınan bir durum değildir. Televizyonlarda izlediğimiz, etrafımızdan duyduklarımız  olması ancak üzüntü veren hallerin yaşanmaması tek dileğimizdir. 

Diyelim ki, çocuklarımızı elimizden geldiği kadar, karakterlerini de göz önünde tutarak belli bir yaşa getirdik.  Burada tali görevlerimiz başlayacaktır. Asli görevi  artık sevgili öğretmenlerimiz alır. İlk günler bazen çocuklar için zordur. Birinci sınıf öğretmenleri en elleri öpülesilerdir. Bir çok çocuk ve tek eğitimci. Kim bilir o sınıflarda, değişikliğe adapte olmakta zorluk çeken yavrucaklara olanca gayretleriyle  ne diller dökerler. Destek olur ve kaç saat konuşmak zorunda kalırlar. Hz. Ali’ye (radıyallahu anh) nisbet edilen sözün arapçası ve meali şöyledir ,(Bana bir harf öğretenin kölesi olurum) Ne güzel söylemiş Hz. Ali...

Öğretmen ve Talebeleri        

Köy öğretmenleri. Doğunun elverişsiz şartlarında belki mecburen tek başına gitmek zorunda kalıp, o tatlı ve saf köy çocuklarının ablaları, ağabeyleri ve ailelerinin bile yol göstericisi olurlar. Onları da saygıyla selâmlıyorum. 

Benim Uşak Lisesine gittiğim dönemde çok değerli öğretmenlerim vardı. İsim hafızam zayıf olduğu halde çoğunun adını hatırlıyorum. Harit Tanrıkulu, Aysel Baygın, Sahavet Kurtkaya, Sabri Kırlı ve müdürümüz Nazım Kurtiş. Yaşayanlarına sağlıklı ömürler diliyor, ölenleri varsa da Allah’tan rahmet diliyorum. 

Son olarak benim canım gibi sevdiğim rahmetli ablam Cavidan Üzer’in ne zor şartlarda öğretmenlik yaptığına birebir şahit olmuştum. Zira kalbinden rahatsızdı. Buna rağmen itidalini hiç bozmadan o ciddiyetinin ardındaki güzel yeşil gözlerindeki şefkat , koyu bir yazı gibi uzaktan da okunurdu. Şehremini Lisesi  Tarih öğretmenliği görevini tamamlayıp  emekli oldu. Bilgileriyle ve sürekli okuma alışkanlığıyla hayran olduğum ablamın  son yıllarında onun bana hediye olduğunu düşündüm hep. Ailemden bir değerli öğretmen geçti.  Bir yıldız gibi kayıp gittiği gün hayattan  elimi eteğimi çekmiştim bile. Annem gibi sevdiğimdi. Sohbetlerimizde çoğunlukla  bana  ülkemizin tarihini ve dünya tarihini, tüm bağlantılarıyla  öyle mükemmel özetlerle bıkmadan usanmadan anlatırdı ki...  Nurlar içinde uyu sevgili  ablam ve öğretmenim. 

VE SEVGİLİ ÖĞRETMENLER, GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN, GÖREVİNİZ ÇOK KUTSAL, SİZLERİ KUTLUYOR VE ÖNÜNÜZDE SAYGIYLA EĞİLİYORUM .

Sevgili Makbule Abalı ve isimlerinizi bilmediğim tüm blog sahibi öğretmen olan kardeşlerim, hepinizin Öğretmenler Gününüz kutlu olsun. Hepinize sevgilerimle…

Ece Evren    24.11.2016