Bir Yaş Günü Hediyesi...

Yalnız Kadın      

Yaş Günü Hediyem...

Kararından vazgeçmemiştin. Bana beni kaldıramayacağını, benim de seni kaldıramayacağımı söyledin. Aradaki konuşmaları tam olarak hatırlamıyorum ama tek hatırladığım, geçmişinle bütün bağlantılarını kopardıktan sonra ancak bana geleceğini, tüm sorunlarını halletmen gerektiğini, iyileşmeden bunun olamayacağını ve seni biraz kendi hâline bırakmamı istediğini, ‘zaman’ demenin lüks olduğunu (yaşımız gereği) bildiğini ama eninde sonunda bana; yanımda ölmek üzere geleceğini söyledin. Sabretmemi de. Ben tam dört senedir sabrediyordum. Yine sabrederdim, çünkü iyice anladım ki, ben bu düşüncesiz ama hassas adamı seviyordum.

Tabii ki hiç mutlu olmadığım bu konuşmanın hitamında ikimiz de ağlıyorduk. Ona ‘Beni yaktın sen, nasıl kıydın? Sevmek bu mudur?’ dediğimde ise, sanki ben bilmiyor muşum gibi “aşk demek ki acı çekmekmiş “ dedin. Ben bunu zaten biliyor ve tam dört senenin her günü ve her anı acı çekiyordum. Ailesinin ve yaşadığı çevrenin baskısı... Bunların tüm yüklü faturasını bana çıkartıyordu. Onu tamamıyla kaybetmekten korkuyordum. Yoksa bilmesi gereken kimseleri, bu yükten kurtulmam için haberdar etmek hiç zor değildi. Ucunu açık bıraktığı, bir yandan da onunla görüşme şansımın kalmadığını açık açık söylediği bir konuşmaydı. İlerleyen günlerde nasıl bir duygu durumuna gireceğimi telefonlarımızı kapattığımızda, anında düştüğüm hâlden anlayabiliyordum. Şu an göğsümün üstüne çökmüş, bana verdiği ayrılık cezası nasıl, ne zaman hafifler bilmem ama onu kaybetmek istemiyorum. Bana gelse de, gelmese de son hamlenin benden olacağını biliyorum o kadar. Zira o yıkıcı çıkışıyla bu hakkı kaybetmişti. 

Her gün konuşuyorduk, çok alışmıştım. Beni yetim bırakmıştı sanki… Ruhsal durumum pek iyi değildi. Ben mutlu olmayı çoktan unutmuştum. Ama o benimle olsaydı mutlu olurdum, bundan emindim. Bu yönden onu çok acımasız buluyordum. Bence o çoktan benden uzaklaşmıştı. Bunu günlerce ağlayarak yapmış ve beni içinden sökerek çıkartmıştı. Ama olmazdı, ben buna izin vermezdim. Şimdi uzun uzun düşüneceğim. 

Bugün benim yaş günüm. Kutlamadı. Beklemiyordum da zaten. Bloğum da dört yaşına girdi. Daha küçük ama çok yükümü çekti. Dilerim Allah izin verdiği sürece sizlerle olurum.

Bu duygu durumuyla giriyorum yeni yaşıma. Olsun varsın. Ben nelerin üstesinden gelmedim ki? Bu dünyada hiçbir şeyin boşuna yaşanmadığına ve hiçbir karşılaşmanın ve olayın tesadüf olmadığına ve bu hikâyenin böyle sonlanmayacağına inanıyorum. Hepinizin hayatınızın huzurlu geçmesini ve sevgilerinizin yarım kalmamasını diliyorum.



Ece Evren  20.08.2017