Serzeniş...

Okul      

Serzeniş... 

Sabahın yedisi…
Karanlık, evet
Karanlık kalkmadı daha
Karanlık epeydir kaldırılmadı…
Doğan güneşe bile tedbir kondu…
Fakirin ve zenginin, eşit olduğu bazı şeylerden biri de bu… 
Hiçbir; uygulaması ters gelen ayrıntı atlanmadı
Kalın bir liste var sanki, tek tek ve günbegün…

Hani, bize zehir oldu da yaşam
O zehirler bir dikişte inecek kursaklardan
Yakacak, içteki varsa, zor ihtimal, hassas noktaları
Umulmadık bir anda
Hâlâ umabildiğimizin, sürpriz yaparak geleceği bir gün gibi…
Olsun bakalım, olanlar oldu zaten
Bu topraklardaki hain hükümler de biter, sonsuza sürmez nihayet
Yakın, yıkın, kesin ve biçin!
Doğru söyleyene, dokuz köy de kalmadı gidecek
Mıhlanıyor ayakları, cümlesinin sonu hiç gelmeyecek…

Sus!
Doğru da olsa hiçbir şey söyleme…

Susturduklarınız, yükselen iç sesiniz olmasın?
Diyor ki, “Bizden başka hiç kimse konuşmasın!”

İçleriniz kokuşmuş leş yatakları
Hangi temiz düşünce yaratır ki onları?

Siz beğendiğinizi alın ya da her yeri kazın
El insaf... alanları bu kadar daraltmayın
Nefesleri de hapsetmeyin, nice nefesi kesilmişlerden sonra
Ayıbın da yolu var, göz görürken yapmayın

Omuzları düşmüş asgari ücretliler
Yarın ölecek halde, yola düşmüş emekliler
Zaman şahittir, tüm olan ve bitene
Gözü dönmüş, hırs sarhoşları, koşuyorlar hedefe
Vatan yorgun, halk yorgun, üstünde tepişmeyin
Her zerresi hesap soracak, sakın tasa etmeyin

Tarih bu devre, kanla imza atmadan
Düşkün, öksüz, yetim, şehit hesap sormadan
Son kavşaktayız, son kez hayra düşünün
Bizim kahırlandıklarımıza, siz de bir yol üzülün
Gidiş felakete, afat indi mi bir memlekete
Tövbeler fayda etmez, bıçak dayanmıştır kemiğe

Allah çarpar, kitap çarpar, vatan nimetken size
Oyun olmaz, son mukaddes din ile…
Allah’ın sabrı vardır diye hiç aldanmayın
Son kerteyi bekliyordur, hırslara kapılmayın
Her musibeti bela
Belayı da nedensiz sanmayın…
Doğru olsa, tek yanlış hepsini siler de
Onca yanlışın yanında doğrunun işi ne?

***

Neresinden bakalım? dört yüz öğrencili bir lise
Yanına dikilecekmiş koca bir AVM...
Yanı uçurum, buldozer sesleri eşliğinde dersler
O gençler, sanki okulda ölümü bekler
Kimin umurunda ki, öğrenciler ölse de
Bebekken sıyırdı ya tacizden, şükredin derler 
Şaşırmayı unuttuk, bazılarımız anlamaz bile...
Cenazelerde ise, timsahlar basar etrafı
Sahipsiz vatanım, hüzünlü bayrağım, bizlerden kime ne?

Görsel alıntıdır. Kaynak

http://www.diken.com.tr/tas-yapinin-hediyesi-yanina-avm-ve-rezidans-yapilan-okulun-cokme-riski-var/


Ece Evren/05.03.2018