Ece Evren-Gururumun İnadı

Gururumun İnadı

İlk defa hissettiğim

Hiç pes etmediğim

Bende iyi durmayan

kollarım, 

Sanki ağırlaştı

Tutunamıyorum sana

Kaygan sanki varlığın

Düşüyorum, evet

 Kin oturmuş gözlerine

Bu hiç taze değil, artık nefrete dönüşmüş

Hayır!

Ben hak etmedim ama ben diye değil...

Gördüğüm ahlak zafiyeti

Bir boşa götürülmüş hayatım

İnsan harcaması

Davetsiz bir korku giriyor bazen

Bakış aralarına

Saklayamıyorsun

Bıkmışlık bu belli...

Kayıtlı yaşanmışlıklar

Benim de diyeceklerim var

Kinimden başlangıç alan

Rezil olma endişesi

Beni hiç kollamadın ki sen

Vicdan sükutta sende

İkimiz de kayıptayız aslında

Ama sen

Son boşvermişliğin bataklarındasın

İki arada bir yerlerdesin

Rahat değilsin biliyorum

Atmak istiyorsun bu yükü

Ama kolay değil...

Senelerimin vebali üzerinde

Dürüstlüğümde kayboluyor

Doğrularımda eziliyorsun 

Çoktan anlamalıydım değil mi?

Anladım ben, sen öyle sanıyorsun

Gururumun çırpınışları bunlar

Hiç vazgeçmez ki o

Anladım çoktandır, sorma...

Neden bu ölüm sessizliğine razı olduğumu

Sevgi desem?

Asla seninkine benzemeyen

İnsan severmiş meğer alçak birini...

Şimdi azapta bırakıyorum seni

Ne düşündüğümü bilmiyor

Ama

Binlerce manasında eziliyorsun

Biliyor musun?

En çok da gözyaşlarım severmiş seni

Sebepli sebepsiz

Hatta sırf alışkanlık yapıp aktılar senelerce

Bak hâlâ durmuyorlar

Ne bekliyorlar ki?

Ve mutlu bir gülücüğe dirençle teslim olmuyorlar

Her beni ittirdikçe sen

Kahrımı kusuyorlar...

Masamın üstünde parlıyor nurdan damlalar

İzliyorum

Bir gün,

Ki o gün mutlaka gelecek

Sen

İçinden onlarla çıkardığın beni

Bir daha bulamayacaksın

Bu defa yakarak akacaklar gözlerinden

Bedeli mahşere kalır belki... 

Ben,

Suskunluğuma gömdüm seni

Onca manalar barındıran...

Ece Evren

12.06.2019