Hera'nın Babasının Sitemi...
Ben onu sahiplendiğimde bu kadarcıktı. Elime doğdu diyebilirim.
Düştüm o kaldırdı, ağladım o güldürdü. Hep tasmasız dolaştırdım.
Sıkılırsa, üzülürse, bunalırsa gitsin diye...
Hiç gitmedi. Hep yanımdaydı. Parasız kaldım yanımdaydı, aç kaldım
yanımdaydı. Hastalandım yanımdaydı, aşık oldum yanımdaydı, aldatıldım yanımdaydı.
Yanlış yaptım, kızdım, yine yanımdaydı.
Şimdi kanserle savaşıyor... Üç aylık ömrü kaldı dediler, dokuz aydır yine yanımda...
O beni bırakmamışken, beni bu kadar sevmiş ve sevdirmişken ben onu hasta diye
nasıl uyutayım? Ben onu nasıl bırakayım? Nasıl insanlarsınız siz? Nasıl bir yüreğiniz var?
Onu sosyal medyadan tanıyıp sevdiniz diye, kim oluyorsunuz da yaşamı hakkında söz sahibi oluyorsunuz?
Sokaktaki her bir candan farkı yoktu bu çocuğun ben sahiplenmeseydim.
Benim sevgim ilgim tanıttı onu size ve sevdirdi. Şimdi kim oluyorsunuz da benim
ona eziyet ettiğimi, acı çektirdiğimi konuşuyorsunuz? Hangi hakla? Hangi vicdanla?
Kapısının önündeki kediye, köpeğe tekme atanlar sosyal medyada Hera'ya
tüh vah çekiyor. Biz bu yola çıkarken size hayvanları sevdirmeye, içinizi ısıtmaya çalıştık!
Bu amaçla girdik girdik sosyal medyaya...
Sırf bu yüzden tanıdınız siz Hera'yı.
Beş yaşından beri sokak hayvanlarını besleyen benim. Dokuz aydır bilmediği tanımadığı bir
memlekette beş dakika daha fazla nefes alsın diye varını yoğunu döken benim.
Size ne oluyor da uyutun diyerek tehditler edebiliyorsunuz?
Yirmi gündür arabada uyuduğumdan kimin haberi var ajitasyon yapıyorsun diyebiliyorsunuz?
Bu kadar mı kötü, bu kadar mı vicdansız oldunuz cidden?
Gerektiği zaman hadsize haddini bildirmek, 40 yetime kaftan giydirmekten üstündür.
Ben sustukça siz bu kadar azdınız. Artık susmuyorum. Herkes hak ettiğini benden ve tüm takipçilerimden görecek! Kimse burada paylaşım yapıyoruz diye aklına geleni yazma hakkına sahip değil. Bu böyle biline. Diğer takipçilerimden özür dilerim.
Ama artık susamıyorum.
Halil İbrahim Aşar
@heraninbabasi
Yorum Gönder