Beceremedik…
Görmeden düşman olmayı
Daha verirken kusturmayı
Vermeden almaları becerdik
Ta uzaklardan...
Vurmadan yaralamayı
Kesmeden kanatmayı becerdik de
Doyamadık...
Nefislerimiz mesaideydi hep
Silah gibi kullandık dillerimizi de
Yılan kadar masum olamadık...
Kargadan çok leş aradık
Bütün bunları,
Oturduğumuz masalardan
Çakıldığımız ekranlardan becerdik, kalleştik,
Yorulmamıştık,
Harcıyorduk herkesi ve her şeyi...
Şeytanlığa işlerdi hep aklımız
Ama bir tek
İnsan olmayı beceremedik…
Ece Evren
29.ocak.2023
Böylesi ne acı...
YanıtlaSilTeşekkürler yorum için. Maalesef böyle düşünüyorum :(
SilKaleminize ve o ellerinize sağlık. Gerçekten insan olmayı beceremedik. Geçenlerde bir blog yazarının yazısına ''her gün iyi bugün iyi bir insan olmayacağım '' diyerek güne başlıyorum fakat beceremiyorum mayamda yok yazmıştım. İnsanların her ''insan'' gibi davranışımda beni aptal gibi hissettirmesini ve enayi yaftalamarından sıkılmıştım. Sizin yazılarınız güç verir huzur verir olduu ohh bee dediim gerçekten iyi insanlar bir şekilde varlığını koruyor. İnşallah herkes özünü hatırlar insan insana insanlığıyla lazımdır. hepimiz birbirimize muhtacız en çokta o canına kıydıklarımızaa. iyi ki varsınız.
YanıtlaSilYavrum, senin yorumların da benim bloğuma ısınmama vesile oldu. Seni iyi ki tanıdım kızım. Ben de vaktim oldukça ziyaretine geleceğim. Sevgilerimle canım :))
Sil