Ece Evren-Sanrı Değilsin Sen...

Sanrı Değilsin Sen…
Ben bir hayali sevmedim
Son aşkım, belki de son serzenişim bu
“Ben yücelttiğin adam değilim” dedin
Yanıldın
O adam sendin!
Dünyada biri yok ki, bildiğim senden başka
Ben hayal görmedim, gerçek bundan bambaşka…
Yüreğim sana akarken, ısıtmadı mı hiç içini?
Bana kerelerce sevdiğini söylemedin mi?
Yok mu sayıyorsun şimdi?
O adam kim o zaman, herhangi biri mi?
Ondan sende,  yok mu hiç içinde?
Senelerdir aşkla bakmadık mı gözlerimize?
Nasıl dersin ki ben değilim?
Özelliklerinden kastınsa eğer
Sevgisiz, ilgisiz ve yalnız bırakılışından
Bense gördüklerime bakarım ve anladıklarıma…
Bak, üstümüze sevgi yağmurları yağıyor
Peki, birlikte döktüğümüz onca gözyaşı?
Hasret ve özlemle sarılmalarımız?
Sen o adamsın işte…
Işıltılı ve beni görünce buğulanan gözlerin?

Geç buldum, kaybetmek değil hiç niyetim
Seni sevmek artık benim yeminim
Milyonda bir yaşanır böyle sevdalar
Bir evladını sever insan
Bir de kan bağın olmayan yabancı birini
Hem öyle bir sever ki…
Ama kelepçeli ayaklarımız
Ve dört yanımızda setler
Yaşlar sona  doğru giderken
Sadece gözyaşı teselli eder…

“O adam ben değilim” dedi sevgili
“O özelliklere sahip değilim ben!”
Görülemeyen, anlaşılamayan ve ortaya çıkamayanlar yani…
Peki, o candan bakışların da mı sana ait değildi?
Ya sevgin?
O kadın, ben değil miyim peki?
Övdüğün, göklere çıkardığın?
Bensem eğer, sorun ne sevgili?
Kabul görmedi bende söylediklerin…
Duygusallık sıkıyor seni
Eğer kıymetin bilinseydi
Seni tanımazdım belki
Yine bu adam sen olurdun sevgili
Aynı ruh, biraz sevgi, az bir ilgi
Bu adam, daha çok sen olurdun…
Ve ben
Sendeki bu cevheri gördüm
Vazgeçmem…
Ondandır ki
Sevdiğim o adam sensin sevgili…

Ece Evren/İstanbul